ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1050

บทที่ 1050 นักบวชชรา

จูกัดเจี่ยเว่ยยังไม่สามารถสงบจิตใจได้ จึงเดินเข้าไปใกล้อีกครั้งเพื่อสังเกตไม้แกะสลักในถังไม้ใบใหญ่ ไม้แกะสลักเหล่านี้น่าจะใช้สำหรับประกอบเป็นพระพุทธรูป แต่ทำไมถึงถูกวางไว้ในห้องโถงด้านข้างเช่นนี้

แล้วเขาก็ยังสังเกตเห็นว่าบนผนังด้านนอกของถังไม้มีอักขระสีแดงสดมากมาย อักขระลัทธิเต๋าเหมือนจะใช้ผนึกไม้แกะสลักที่อยู่ในถัง

จูกัดเจี่ยเว่ยยังพบความแตกต่างของห้องโถงที่เจ็ด ห้องนี้ไม่ได้มีประตูแค่ทิศทางเดียว แต่ยังมีประตูอีกบานหนึ่งอยู่ด้านข้าง เหมือนจะเชื่อมตรงไปยังห้อที่แปด

เขาเดินไปทางประตูด้านข้าง ค่อย ๆ ผลักเบา ๆ ลมเย็นยะเยือกพัดมา ปกคลุมไปทั่วห้องโถงที่เจ็ด

ม่านตาของจูกัดเจี่ยเว่ยเบิกกว้างด้วยความตกใจ ประตูบานนี้เชื่อมต่อกับห้อที่แปดจริง ๆ ภายในห้องพักหมายเลขแปด ยังคงไม่มีเตียง ม้านั่ง โต๊ะ หรือเก้าอี้ มีเพียงวัตถุรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่ถูกเถาวัลย์พันรัดร่างกายเท่านั้น

วัตถุรูปร่างคล้ายมนุษย์สิบกว่าชิ้นที่ถูกเถาวัลย์พันรัดแกว่งไกวตามแรงลม ต้นกำเนิดของลมนี้มาจากช่องโหว่ขนาดใหญ่บนผนังด้านนอกของห้องพักที่แปด

เช่นเดียวกับห้องพักหมายเลขหนึ่ง ห้องพักหมายเลขสุดท้ายก็มีช่องโหว่ขนาดใหญ่เช่นกัน

หัวใจของจูกัดเจี่ยเว่ยเต้นรัวเร็ว วัตถุรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่ถูกเถาวัลย์พันรัดเหล่านี้ เขาไม่รู้เลยว่าข้างในเป็นคนที่มีชีวิตจริง ๆ หรือเป็นศพ หรือยังคงเป็นไม้แกะสลัก

เขาถือคัมภีร์พุทธไว้ในมือและรู้ว่ามีนายน้อยอยู่ด้านหลัง ทำให้ข้าอุ่นใจ เขาเดินเข้าไปหาวัตถุรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่ถูกเถาวัลย์พันรัด ใช้คัมภีร์พุทธแตะเบา ๆ

ทันใด คัมภีร์พุทธในมือของเขาก็เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า แสงสีทองค่อย ๆ แหวกเถาวัลย์ตรงหน้าออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

สิ่งที่ถูกห่อหุ้มอยู่ข้างในไม่ใช่ไม้แกะสลัก แต่เป็นเนื้อและเลือดสีแดงเข้ม สิ่งที่ถูกเถาวัลย์พันรัดอยู่คือศพของคนเป็น ๆ หลายศพ

จูกัดเจี่ยเว่ยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง แม้ว่าเขาจะมีอายุน้อยแต่ก็ได้ติดตามผู้แข็งแกร่งของหอสมบัติหมื่นวัตถุหลายคน แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังเป็นเพียงเด็ก

และเมื่อเขาอยู่ข้างกายนายน้อยเซี่ยวไป๋ก็แทบจะไม่เคยเห็นเลือดสด ๆ เลย แม้ว่าเขาจะเป็นปีศาจ แต่ความจริงแล้ว เขากินมังสวิรัติ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน