ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1049

บทที่ 1049 นายบ่าวในราตรี

“นายน้อย เหตุใดคัมภีร์เล่มนี้จึงถูกวางทิ้งไว้ที่นี่ขอรับ?” จูกัดเจี่ยเว่ยสงสัย แต่ไม่นานเขาที่เป็นคนฉลาดหลักแหลมก็นึกถึงความเป็นไปได้จึงร้องอุทานด้วยความตกใจ “นายน้อย หลังจากวัดประสบเหตุพลิกผัน ไม่มีใครเหลืออยู่แล้วใช่หรือไม่?”

จูกัดเซี่ยวไป๋พยักหน้ายิ้ม ๆ พลางกล่าวว่า

“ภายในดินแดนลับเต๋อเหลียน เดิมก็ไม่มีคนที่มีชีวิตอยู่อยู่แล้ว สิ่งที่เรียกว่าคนก็เป็นเพียงแค่วิญญาณชนิดหนึ่งเท่านั้น คิดให้มากกว่านี้อีกหน่อย ไม่มีใครอยู่นั่นเป็นเพียงข้อแรก ข้อที่สองคือ ต้นเหตุของเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้น ยังคงอยู่ในวัดโบราณ หรือว่าผู้แข็งแกร่งที่มาช่วยเหลือวิกฤตของวัดโบราณตอนนี้ยังติดอยู่ที่นี่ คัมภีร์พุทธศาสนาเล่มนี้ จึงไม่มีใครนำไป”

จูกัดเซี่ยวไป๋ดวงตาฉายแววครุ่นคิด ราวกับนึกอะไรบางอย่างได้

จูกัดเซี่ยวไป๋มองไปรอบ ๆ ในใจรู้สึกกลัวอยู่บ้าง เดิมทีอยู่นอกวัดโบราณ เห็นยันต์ผนึกของลัทธิเต๋า เขาคิดว่าวัดโบราณเพียงแค่ประสบเหตุการณ์ผิดปกติและได้รับการช่วยเหลือจากลัทธิเต๋า

ตราผนึกที่หลงเหลืออยู่เป็นเพียงร่องรอยที่เหลือจากเหตุการณ์เท่านั้น แต่ผู้คนของพุทธศาสนาน่าจะยังอยู่ ไม่เช่นนั้นกลิ่นธูปในวัดโบราณนี้มาจากที่ใด?

แต่เมื่อนึกย้อนกลับไปตลอดทางที่เดินมา แม้ว่าในศาลาหลักจะมีกระถางธูปที่จุดอยู่ แต่กลับไม่มีเงาของนักบวชองค์ใดเลย ทั้งนายและบ่าวก็ไม่ได้ยินเสียงสวดมนต์ วัดโบราณเงียบเหงาราวกับไร้ชีวิต

บัดนี้เมื่อได้เห็นคัมภีร์เล่มนี้และช่องโหว่ในเรือนพักที่ไม่มีใครซ่อมแซม ทุกอย่างล้วนชัดเจน วัดโบราณนี้ไม่มีผู้คนอยู่อาศัยมานานแล้ว

“คัมภีร์พุทธเล่มนี้เจ้าถือไว้เถิด” จูกัดเซี่ยวไป๋ส่งคัมภีร์พุทธมอบให้จูกัดเจี่ยเว่ย คัมภีร์พุทธสามารถตอบสนองและแผ่รัศมีสีทองออกมาโดยอัตโนมัติ แสดงให้เห็นว่าในคัมภีร์ยังคงมีพลังพุทธอยู่ และมีผลในการขับไล่สิ่งชั่วร้ายและทำให้จิตใจสงบ”

“จูกัดเจี่ยเว่ยรับคัมภีร์พุทธที่นายน้อยส่งให้มากอดไว้ กระแสอุ่น ๆ ทำให้ความกลัวในใจจางหายไปไม่น้อย

นายบ่าวทั้งสองเดินออกจากห้องโถงนี้ มุ่งหน้าไปยังห้องโถงข้าง ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน