ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1054

บทที่ 1054 จางซวีคุน

เซี่ยวไป๋แห่งตระกูลจูกัดและจูกัดเจี่ยเว่ยนั่งอยู่ที่ประตูด้านข้างของวิหาร อีกสักครู่นักบวชชราก็น่าจะฟื้นคืนสติแล้ว

การช่วยชีวิตผู้อื่นไม่ใช่ความถนัดของเซี่ยวไป๋

แต่เขามีเงิน มีของล้ำค่ามากมาย อีกทั้งยังหวงแหนชีวิต ย่อมมียาลูกกลอนและสิ่งอื่น ๆ อยู่มากพอสมควร

เสียงเบา ๆ ดังมาจากในศาลาด้านข้าง

นักบวชชราที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตาธูปสี่เหลี่ยมค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ในดวงตาแก่ชราของเขามีความแจ่มชัดที่ไม่เคยมีมานานแล้ว เขามองไปรอบ ๆ อย่างงุนงง เห็นคานไม้ของวิหารด้านข้างมีใยแมงมุมแผ่กระจายไปทั่ว พระโพธิสัตว์ที่มีสีหน้าเปี่ยมด้วยความเมตตา ระฆังใหญ่สองใบ ธูปเทียนที่กระจัดกระจายอยู่บ้าง ผ้าพระสูตรและอื่น ๆ

เขารู้สึกว่าภาพเหล่านี้คุ้นตาอยู่บ้างราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

เมื่อเขาพยายามคิดทบทวน ศีรษะก็ปวดอย่างรุนแรง

แต่ไม่นาน เขาก็นึกถึงเรื่องราวในอดีตได้

หลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่ดินแดนลับเต๋อเหลียน เขาตั้งใจจะแสวงหาโชคลาภ แต่ระหว่างทางผ่านมาเขาพบว่า สถานที่แห่งนี้มีความน่าพิศวงอยู่บ้าง เขาเพียงแค่คิดจะมาดูสักหน่อย

อ้าว เรื่องราวที่เหลือเล่า?

นักบวชชราสงสัย ทำไมความทรงจำถึงได้ขาดหายไปกะทันหัน?

เหตุใดเขาจึงนึกอะไรไม่ออกเลย?

ทันใดนักบวชชราเห็นใบหน้าหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าตน เป็นใบหน้าอ่อนเยาว์ และมีความหล่อเหลาอยู่บ้าง ทั้งยังมีรอยยิ้มประดับใบหน้า แต่เจ้าของใบหน้านี้มีรูปร่างค่อนข้างสูง

จากนั้นเขาก็เห็นใบหน้าอีกใบหนึ่ง หล่อเหลาอย่างยิ่ง มีบุคลิกอ่อนโยน กำลังพินิจพิจารณาตัวเขาอยู่

จากการแต่งกายของคนทั้งสอง ดูเหมือนจะเป็นคู่นายบ่าว

“พวกเจ้าเป็นศิษย์ของเทพเจ้าเซวียนอูหรือ?” ชายชราถามอย่างสงสัย

“ท่านผู้เฒ่า ข้าชื่อจูกัดเจี่ยเว่ย นี่คือเจ้านายของข้า จูกัดเซี่ยวไป๋ เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตท่านนะ” จูกัดเจี่ยเว่ยเกาศีรษะพลางหัวเราะคิกคักไร้เดียงสา

“หืม?” นักบวชชราสงสัย ไม่นานจูกัดเจี่ยเว่ยพยุงเขาขึ้นมา โลกในสายตาของเขากลับมาเป็นปกติ

เขาจึงได้เห็นภาพรวมของคู่นายบ่าวคู่นี้อย่างชัดเจน

นายสวมเสื้อคลุมสีดำ บนเสื้อคลุมปักลายเมฆสีเงินดูนุ่มนวลอยู่บ้าง ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายแสดงให้เห็นถึงความฉลาดปราดเปรื่อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน