ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1055

บทที่ 1055 เทพปีศาจ?

“คนแซ่จางเกี่ยวข้องกับตัวตนที่แท้จริงจ้าวอู่หยางหรือ?” จูกัดเซี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว

เขาไม่ได้เอ่ยคำถาม เขาต้องการฟังก่อนว่าตัวตนที่แท้จริงของจ้าวอู่เจียงคืออะไรกันแน่?

ลูกเต๋าหลากสีเปล่งแสงออกมา ห่อหุ้มจูกัดเซี่ยวไป๋และนักบวชชราที่ถูกจูกัดชื่อเข้าสิง

ปากของนักบวชชราเปิดปิด เอ่ยออกมาเพียงสองคำ

จูกัดเซี่ยวไป๋เบิกตากว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ปากพึมพำไม่หยุด ราวกับกำลังถามว่าเจ้าแน่ใจหรือ? ชายชราใช้นิ้วทำดรรชนีกระบี่ ลูบริมฝีปากของตน ราวกับกำลังเตือนจูกัดเซี่ยวไป๋ไม่ให้พูดมาก ไม่ให้ถามมาก เพียงแค่ทำตามเท่านั้น

จูกัดเซี่ยวไป๋พยักหน้า

ดวงตาของชายชราพลันเหลือกขึ้น ทั้งร่างสั่นเทาเล็กน้อยราวกับได้สติกลับมา แล้วเขาก็เอ่ยคำว่า “ขอบคุณ” เป็นคำสุดท้าย

ลูกเต๋าที่กลิ้งอยู่บนพื้นแตกละเอียดเป็นผงทีละลูก แสงที่ห่อหุ้มจูกัดเซี่ยวไป๋หายวับไป

เลือดเริ่มไหลออกจากปากและจมูกของนักบวชชายชรา ร่างกายสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและความหวาดกลัวราวกับได้เห็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในโลก จูกัดเซี่ยวไป๋รีบถอยหลังอย่างร้อนรน เขารู้ว่าคงเป็นเพราะนักบสชชราได้รับผลกรรมจากเหตุและผล

แต่จูกัดเซี่ยวไป๋ยังไม่ทันถอยได้ไกล นักบวชชราก็คว้าแขนของเขาไว้อย่างรวดเร็ว ดวงตาอันชราภาพเบิกกว้างด้วยความโกรธ มุมตาไหลเยิ้มด้วยเลือดไม่หยุด

นักบวชชราเหมือนจะฟื้นคืนสติชั่วครู่ ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมาจากไหน เขาตะโกนอย่างสุดกำลังราวกับจะฉีกอกผ่าท้อง

“ร่างอมตะไม่สามารถฝึกฝนได้!!!”

“ปัง! ปัง!” ดวงตาทั้งสองข้างของนักบวชชราระเบิดกลายเป็นละอองเลือด ลมหายใจสุดท้ายของเขากำลังสลายไปอย่างรวดเร็ว ร่างล้มลงกับพื้น แข็งทื่อ

บ่าวรับใช้ที่เซี่ยวไป๋พามาด้วยคาบวัดออกมา

วิหารพลิกคว่ำ ฝุ่นคลุ้งกระจาย ร่างของเซี่ยวไป๋กลิ้งออกมาจากในห้องโถง

จูกัดเจี่ยเว่ยรีบอธิบายอย่างร้อนรน

“นายน้อย ข้าทนไม่ไหว ท้องพระโรงร้อนราวไฟไหม้”

จูกัดเซี่ยวไป๋ส่งสัญญาณว่าไม่เป็นไร เขามองไปยังวิหารใหญ่ท่ามกลางฝุ่นควัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหนักอึ้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน