ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1082

บทที่ 1082 หญิงสาวและเด็กสาว

จ้าวอู่เจียงยังเห็นแมงกะพรุนด้วย

มีนักบำเพ็ญเพียรหญิงสองคนนั่งอยู่บนหัวแมงกะพรุนที่มีสีสันสดใสเกือบโปร่งใส คนหนึ่งเป็นหญิงสาวทรงเสน่ห์ อีกคนเป็นเด็กสาวที่มีชีวิตชีวาและน่ารัก ทั้งสองมีรูปร่างงดงามราวกับนางฟ้า มีเสน่ห์โดดเด่น

เมื่อจ้าวอู่เจียงมองไป เด็กสาวบนแมงกะพรุนก็มองกลับมาเช่นกัน

เด็กสาวมีความงามที่บริสุทธิ์และเหนือธรรมดา ดวงตาโตกะพริบ นางชี้ไปที่แมงกะพรุน แล้วชี้ไปที่จ้าวอู่เจียง ทำมือป้องปากเหมือนกำลังตะโกนอะไรบางอย่าง

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเล็กน้อย อ่านริมฝีปากของนาง เด็กสาวกำลังพูดว่า “เฮ้ เจ้าไม่เคยเห็นใช่หรือไม่? นี่คือไหเยว่จากทะเลเหนือดินแดนใต้”

จ้าวอู่เจียงอดหัวเราะไม่ได้ นอกจากจะรู้สึกว่าหญิงสาวน่าสนใจแล้วยังรู้สึกคุ้นเคยด้วย

หญิงสาววัยกลางคนที่อยู่ข้าง ๆ หญิงสาวตบศีรษะด้านหลังของนางเบา ๆ เหมือนจะตำหนิและสั่งสอนสองสามประโยค หญิงสาวพลันไม่สบอารมณ์ คิ้วงามขมวดมุ่น

คิ้วดาบของจ้าวอู่เจียงก็ขมวดเช่นกัน เพราะเขารู้สึกถึงสายตาอันตรายจ้องมองมาจาก…จิ้งเอ๋อร์

จิ้งเอ๋อร์เหลือบมองเขา นางไม่พูดอะไร แต่ดูเหมือนจะบอกทุกอย่างแล้ว จ้าวอู่เจียงกระแอมเบา ๆ แล้วถอนหายใจพลางกล่าวว่า

“น่าตาย เสน่ห์ล้นเหลือของข้านี่ช่างไม่รู้จะเก็บไว้ที่ใด”

หลินอวี้อยู่ด้านหน้ากำลังยื่นแผ่นหยกสีส้มใสให้แก่ทหารยามที่ประตูเมืองหลวง

เหล่าทหารยามตรวจดูแผ่นหยกแล้วจู่ ๆ ก็สังเกตเห็นองค์ชายสี่ที่อยู่ไม่ไกล ท่าทีดุดันของพวกเขาเปลี่ยนไปในพริบตา ผู้นำกลุ่มคิดจะคำนับจ้าวอู่เจียง แต่หลินอวี้ห้ามไว้ พร้อมส่ายหน้าบอกว่าไม่ควรทำเช่นนั้น

จ้าวอู่เจียงเดินอย่างสบายอารมณ์เข้าไปในประตูเมือง แม้ทหารยามจะไม่ได้คำนับ แต่สีหน้าของพวกเขาก็แสดงความเคารพและสำรวมอย่างยิ่ง มองส่งองค์ชายจนลับตา

ด้านหลังของจ้าวอู่เจียง หญิงสาววัยกลางคนและเด็กสาวที่โดยสารมาบนแมงกะพรุนลงสู่พื้นดิน

หญิงสาววัยกลางคนจูงมือเด็กสาว ยื่นเอกสารที่คล้ายหนังสือผ่านแดน ทหารยามประตูเมืองพลิกดูอย่างละเอียด ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด แล้วโบกมืออนุญาตให้ทั้งสองเข้าเมืองหลวงได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน