ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1086

บทที่ 1086 ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นในยุคโบราณ

“จริง ๆ แล้วเจ้าไม่รู้หรือ?” จางซวีคุนมองมาด้วยดวงตาที่เรียบเฉยและพร่าเลื่อนตามกาลเวลา เขากำลังพิจารณาจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงส่ายหน้า “ในอนาคตข้าจะรู้”

“แล้วเหตุใดเจ้าจึงต้องถาม?” จางซวีคุนยิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเขาสะท้อนแสงไฟจากเตาหลอมยาเป็นสีเหลืองส้มผสมกับสีน้ำเงินเข้ม

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับประชาชน เกี่ยวข้องกับการบำเพ็ญเพียรตามวิถีใหญ่ เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ การที่เจ้าไม่รู้บางทีอาจเป็นเรื่องดี เต๋าสอนว่า เรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นไม่ควรคาดเดาล่วงหน้า หากคาดเดาแล้วอาจเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ง่าย”

จ้าวอู่เจียงดวงตาเป็นประกาย จู่ ๆ ก็หัวเราะพลางกล่าวว่า “เจ้าก็ไม่รู้เหมือนกันใช่หรือไม่?”

“…เฮ่อ ๆ” จางซวีคุนชะงักไปเล็กน้อย หัวเราะแห้ง ๆ สองที ก่อนจะตอบว่า “ใช่”

จ้าวอู่เจียงถอนหายใจอย่างจนปัญญา เขาคาดการณ์เรื่องนี้ไว้แล้ว

จางซวีคุนยิ้มแย้ม แล้วอธิบายเพิ่มเติมว่า “ผู้ที่รู้เรื่องสิ่งนี้มีน้อยนัก ส่วนใหญ่รู้เพียงอย่างเดียวว่า สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับทุกคน ใครได้ครอบครอง ผู้นั้นก็จะสามารถครอบครองได้ทุกสิ่ง!”

“ท่านผู้อาวุโสท่านนั้นยังมีชีวิตอยู่ หากเจ้าอยากรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรกันแน่ ทำไมไม่ไปถามท่านเล่า?”

“ใครหรือ?” จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย “เทพจิตรกรหลู่จง?”

จางซวีคุนมีประกายไฟวูบวาบในดวงตา เขาส่ายหน้าพลางกล่าวอย่างจริงจัง “หลู่จงแข็งแกร่งก็จริง แต่เมื่อเทียบกับท่านผู้อาวุโส หลู่จงก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มไร้ประสบการณ์”

“เจ้ามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับท่านผู้อาวุโส หากเจ้าไปสอบถามที่สำนักเติมฟ้าด้วยตัวเอง ข้าคิดว่าท่านผู้เฒ่าคงจะบอกเจ้า หรือไม่เจ้าก็รออีกสักพัก ถึงอย่างไรเจ้าก็ต้องรู้ไม่ช้าก็เร็ว”

จ้าวอู่เจียงครุ่นคิดในใจ

สำนักเติมฟ้า?

ผู้อาวุโส?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน