ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 109

บทที่ 109 เจรจากับเสนาบดีกรมคลัง

จ้าวอู่เจียงได้ทำการตรวจสอบกลุ่มขุนนางที่ควบคุมการขนส่งสมุนไพรจากโรงหมอหลวงไปที่ท่าเรือในวันนั้นแล้ว และเขาก็ได้พบว่าขุนนางเหล่านั้นเป็นคนจากกรมคลังทั้งสิ้น

อาศัยเจ้าหน้าที่ระดับต่ำเช่นผู้ดูแลโรงเก็บสมุนไพรอย่างหวังอวี้ข่ายย่อมไม่สามารถกล้าทำเรื่องราวอุกอาจเช่นนี้ได้ หากไม่มีคนใหญ่คนโตคอยหนุนหลัง

ดังนั้น จึงมีความเป็นไปได้สูงว่าผู้ดูแลโรงหมอหลวงจะร่วมมือกับเสนาบดีกรมคลังที่ยืนอยู่ตรงหน้าจ้าวอู่เจียงในเวลานี้

“ข้ารู้จักกับเฉินอันปังมายาวนานหลายปี สมัยยังเยาว์วัย ข้าเคยกระทำผิดบางอย่าง และเฉินอันปังก็รับทราบเรื่องนั้น” เสนาบดีกรมคลังเรียบเรียงคำพูดอย่างระมัดระวัง

“ข้ากำลังเป็นกังวลว่าเขาอาจจะเก็บหลักฐานบางอย่างไว้…”

จ้าวอู่เจียงพยักหน้า พลางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ความผิดที่ท่านเคยกระทำไว้ในวัยเยาว์นั้น บัดนี้คงผ่านมาเนิ่นนานมากแล้ว ข้าเชื่อว่าหากฝ่าบาทรับทราบ ฝ่าบาทจะต้องไม่กล่าวโทษท่านอย่างแน่นอน”

“แหม… ใต้เท้าจ้าว ข้าเป็นถึงเสนาบดีกรมคลัง เป็นขุนนางขั้นสาม แม้ความผิดเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายภาพลักษณ์ของข้าให้ย่อยยับแล้ว” เสนาบดีกรมคลังกล่าวด้วยสีหน้าประจบประแจง

“ในโลกนี้ทุกอย่างล้วนมีราคาทั้งสิ้น แม้แต่ตัวของใต้เท้าจ้าวเองก็เช่นกัน หากท่านพบหลักฐานที่เฉินอันปังตั้งใจใส่ร้ายข้า โปรดช่วยส่งมอบให้กับข้าได้หรือไม่ เรื่องราคาข้ายินดีจ่ายไม่อั้น!”

“หนึ่งแสนตำลึงเงิน!” จ้าวอู่เจียงตอบด้วยแววตาลึกล้ำ

“โอ้…” เสนาบดีกรมคลังอดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าของจ้าวอู่เจียงด้วยความยินดี

“ไม่มีปัญหา แต่หากท่านพบเจอหลักฐานที่จะเชื่อมโยงไปถึงผู้อื่น ใต้เท้าจ้าวก็ต้องส่งมอบให้กับข้าด้วยเช่นกัน”

จ้าวอู่เจียงสั่นศีรษะ ระเบิดเสียงหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม และความไม่พอใจ มุมปากยกเป็นรอยยิ้มหยัน

“ราคาของข้อตกลงนี้คือหนึ่งแสนตำลึงเงิน ไม่ทราบว่าท่านเสนาบดีตกลงหรือไม่? ข้าคิดว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา ท่านเสนาบดีจางคงทำเงินได้ไม่น้อย”

“ข้าเป็นถึงเสนาบดีกรมคลัง หนึ่งแสนตำลึงเงินถือเป็นจำนวนเล็กน้อย หรือท่านคิดว่าข้าจะไม่มีปัญญาจ่าย? ท่านคิดว่าข้ากำลังโกหกท่านอยู่หรือ?” จางทุยจึงได้หรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใดเขาจึงคิดว่าจ้าวอู่เจียงจะปฏิเสธข้อเสนอของตนเอง เพื่อเรียกเงินเพิ่ม

“มิใช่อย่างนั้นขอรับ ข้าเชื่อมั่นในตัวของท่านเสนาบดีจางเป็นอย่างยิ่ง” จ้าวอู่เจียงสั่นศีรษะ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูง และพูดยิ้ม ๆ

“ข้าเพียงอยากถามคำถามท่านเสนาบดีจางซักเล็กน้อย”

“เชิญถามมาได้เลย” จางทุยเอามือข้างหนึ่งไขว้ไปทางด้านหลังของตนเอง

จ้าวอู่เจียงถามด้วยเสียงแหบแห้งว่า

“เหตุใดกรมคลังจึงมีเงินมากมายถึงเพียงนี้ ทั้งที่เมืองอวิ๋นโจวกำลังประสบภัยพิบัติ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน