บทที่ 110 การบุกตรวจค้น
หนึ่งชั่วยามต่อมา
จ้าวอู่เจียงเป็นผู้นำภารกิจยกกำลังพลเข้าตรวจค้นจวนที่พักของเฉินอันปังผู้เป็นเสนาบดีกรมกลาโหม
ก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้ได้ส่งกองกำลังราชองครักษ์มาเฝ้าทางเข้าออกของจวนที่พักอย่างเข้มงวด จึงไม่มีผู้ใดสามารถลักลอบเข้าไปได้แม้แต่คนเดียว
เมื่อคณะของจ้าวอู่เจียงปรากฏตัว กลุ่มราชองครักษ์เหล่านั้นก็หลีกทางให้ด้วยความเคารพ
ที่นี่คือจวนประจำตำแหน่งของเสนาบดีกรมกลาโหม จึงมีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ ตั้งอยู่ในพื้นที่ทำเลทองของเขตเจียงตู่ ลำพังตัวจวนที่พักก็มีมูลค่าไม่ต่ำไปกว่าเจ็ดแปดพันตำลึงทองแล้ว
เมื่อรวมเข้ากับบรรดาข้าวของเครื่องใช้และของสะสมที่อยู่ภายใน จวนตระกูลเฉินจึงมีมูลค่ามหาศาลยิ่งนัก
รวมมูลค่าทั้งหมดคงไม่ต่ำกว่าสามหมื่นตำลึงทอง
แต่แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดจะสามารถแอบนำทรัพย์สมบัติเหล่านี้เข้ากระเป๋าตนเองได้เลย ทรัพย์สินทั้งหมดต้องถูกส่งมอบเข้าสู่ท้องพระคลังเท่านั้น
และจ้าวอู่เจียงก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อหวังจะยึดสมบัติของเฉินอันปัง เงินทองของมีค่าเป็นแค่ของนอกกาย แต่สิ่งสำคัญที่เขาต้องการจะครอบครองมีค่ามากกว่าทรัพย์สินอัญมณี เพราะมันคือเคล็ดวิชาหายากต่างหาก
กลุ่มเจ้าหน้าที่จัดการเคลื่อนย้ายสิ่งของภายในจวนที่พักอย่างเป็นระเบียบ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะ เก้าอี้ ม้านั่ง ทองคำ เบี้ยเงิน แผ่นลอกลายอักษร ภาพวาดและอื่น ๆ อีกมากมาย ทรัพย์สมบัติทั้งหมดต่างก็ถูกเคลื่อนย้ายจากภายในจวนที่พักออกมากองอยู่ที่ลานด้านหน้า
ในเวลาเดียวกันนี้ จ้าวอู่เจียงก็ได้ขอยืมตัวขุนนางจากกรมคลังที่รู้จักกันอย่างหลิ่วว่านซานมาช่วยงานเป็นการชั่วคราว
หลิ่วว่านซานมีความชื่นชมในตัวจ้าวอู่เจียงเป็นอย่างยิ่ง และโอกาสที่จะได้เข้าตรวจค้นจวนที่พักเสนาบดีระดับสูงเช่นนี้ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยากมาก แต่ที่สำคัญก็คือความรู้สึกที่เหมือนจ้าวอู่เจียงมองว่าเขาเป็นคนของตนเอง นั่นทำให้หลิ่วว่านซานมีความสุขเหลือเกิน
หลิ่วว่านซานถือสมุดบัญชีอยู่ในมือ และเริ่มต้นนับทรัพย์สินที่ถูกเคลื่อนย้ายออกมาจากจวนตระกูลเฉิน
จ้าวอู่เจียงซ่อนมืออยู่ในแขนเสื้อ เดินตรวจตรารอบ ๆ จวนตระกูลเฉินอย่างสบายอารมณ์ ลักษณะของเขาเหมือนมาเดินเล่นไม่ใช่มาทำงาน แต่ในความเป็นจริงนั้น ชายหนุ่มกำลังตรวจสอบว่าโครงสร้างของจวนตระกูลเฉินนั้นมีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่
แต่ตลอดการตรวจสอบ จ้าวอู่เจียงก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ เลย นอกจากกลุ่มข้ารับใช้จะตัวสั่นเทามากเกินไปสักหน่อยเท่านั้น
ข้ารับใช้ในจวนนำทางเขาไปที่ห้องตำราส่วนตัวของเฉินอันปัง
ห้องตำราถูกปิดตาย มีราชองครักษ์ที่ฮ่องเต้ส่งมาเฝ้าอยู่หน้าประตู แต่พวกเขาได้รับคำสั่งมาก่อนหน้านี้แล้วว่าจ้าวอู่เจียงจะเป็นผู้นำภารกิจการตรวจค้นจวนที่พักของเฉินอันปัง
“ใต้เท้าจ้าว!” ราชองครักษ์เหล่านั้นประสานมือด้วยความเคารพ ก่อนจะเปิดประตูให้แก่จ้าวอู่เจียง
ชายหนุ่มเดินเข้าไปด้านในอย่างไม่เร่งรีบ
…
จ้าวอู่เจียงเคยเห็นห้องตำรามามากมาย ไม่ว่าจะเป็นห้องตำราของเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลาอย่างฉีหลิน ซึ่งแทนที่ในห้องตำราจะเต็มไปด้วยพู่กัน ขวดหมึก กระดาษและแท่นฝนหมึก มันกลับเต็มไปด้วยกระบี่และมีดสั้นหลากหลายชนิด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า