ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1102

บทที่ 1102 ถ้านี่ไม่ใช่ความรัก

ราวกับตกลงมาจากสวรรค์

เหนียวแน่นดั่งกาวแ

ประดุจภรรยาที่อ่อนหวาน

ดั่งคำว่า “หญิง” ในปากของบุรุษ

จ้าวอู่เจียงหิวกระหายดั่งหมาป่าและเสือ สวี่เฟยเยี่ยนดั่งดอกไม้และหยก ดื่มด่ำราวกับได้ลิ้มรสน้ำทิพย์ นางพรั่งพรูคำพูดออกมา แต่กลับเหมือนมีก้างติดคอ ตกใจราวกับได้ขุมทรัพย์ล้ำค่า

นางทำตามวิธีการเดิมราวกับเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ในที่สุดก็เป็นดั่งภรรยาที่อ่อนหวาน ละลายไปดั่งหิมะ ความสุขสมตามมาดั่งเงา

นางเต็มไปด้วยความยินดีและกระวนกระวาย ไม่ยอมปล่อยให้บุรุษจากไป

ร่ำไห้คร่ำครวญ ขอร้องไม่ให้ถอนกายห่างหาย

ชายหนุ่มจำใจต้องตกลง หญิงสาวราวยกภูเขาออกจากอก หลงใหลดื่มด่ำในรสบุรุษ เร่าร้อนและลุ่มหลง

จีปอฉางผู้นั้นทำให้นางละลายอย่างรวดเร็วราวหิมะถูกราดด้วยน้ำร้อน ทำให้นางรู้สึกราวต้องลมฤดูใบไม้ผลิ

และเขาก็เหมือนจะจากไปอีกครั้ง นางจึงรั้งเขาไว้อีก

นางกล่าวว่า หากมีโอกาสอีกครั้ง สวี่เฟยเยี่ยนจะต้องยึดมั่นในคำสัญญาอย่างแน่นอน ไม่นานนางก็ถูกราดด้วยน้ำร้อน จนละลายอีกครั้ง

สวี่เฟยเยี่ยนอับอาย ใบหน้างามแดงดุจแสงอาทิตย์อัสดงสะท้อนผิวน้ำ

นางอ้อมแอ้ม “หากท่านมีความสามารถ ก็จงทำให้ข้า……”

ไม่นานนักเสียงครวญครางแผ่วเบาของหญิงสาวก็ดังขึ้นอีกครั้งภายในห้องจนเวลาล่วงเลยกว่าค่อนคืน

ร่างงดงามของสวี่เฟยเยี่ยนนอนอ่อนระทวยอยู่บนเตียง เหงื่อหอมปกคลุมทั่วร่าง ในใจเต็มไปด้วยความสุขสมและความรู้สึกนับไม่ถ้วน

ส่วนจ้าวอู่เจียง เขาลุกขึ้นสวมกางเกงแล้วเดินจากไป

เขามาและไปเหมือนสายลม นางเต็มอิ่มแล้วก็ว่างเปล่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน