ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1104

บทที่ 1104 การทดสอบความรักของพี่น้อง

กำแพงพระราชวังสูงตระหง่าน

ทางเดินในลึกลับ

จ้าวอู่เจียงสวมเสื้อคลุมสีดำสนิทลายมังกร สวมกวานหยกขาว บนกวานประดับไข่มุกกษัตริย์สามเม็ดที่เปล่งประกายวาววับ เดินอย่างไม่เร่งรีบบนทางเดินในพระราชวังที่ปูด้วยหินสีเขียว

ยามเช้ามีหมอกบาง ๆ ทำให้ทั้งพระราชวังราวกับถูกคลุมด้วยผ้าโปร่งบาง มองจากระยะไกลดูพร่ามัว

ขุนนางมากมายรีบเร่งเดินทางไปยังท้องพระโรง เดินสาละวนอยู่บนทางเดินในพระราชวัง เมื่อผ่านองค์ชาย ทุกคนต่างคำนับอย่างนอบน้อม ยิ่งไปกว่านั้นยังมีขุนนางมาแสดงความยินดี คำพูดล้วนเต็มไปด้วยการประจบประแจง

ในอดีตจ้าวอู่เจียงเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มามากมาย แต่บัดนี้เมื่อได้เห็นอีกครั้ง ความรู้สึกเฉยเมยในตอนแรกกลับหายไป แทนที่ด้วยความคิดถึง

เขายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน ทำให้บรรดาขุนนางที่มาคำนับประหลาดใจ แล้วเป็นเกียรติอย่างคาดไม่ถึง

ทั่วทั้งราชวงศ์เซียนต้าโจวแห่งเซียนต่างลือกันว่า องค์ชายจีปอฉางมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นผู้นำพาความรุ่งเรืองมาสู่ราชวงศ์เซียนต้าโจว

ส่วนคำพูดที่ลึกซึ้งและตรงไปตรงมากว่านั้นไม่มีผู้ใดกล้าเล่าลือ แต่คนส่วนใหญ่สามารถรับรู้ถึงความหมายแฝงเบื้องหลังผู้คน

จ้าวอู่เจียงเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ ไม่รีบร้อนแต่อย่างใด

ภายในเมืองหลวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพระราชวัง ล้วนมีข้อห้ามมากมาย

สามารถเดินได้ สามารถวิ่งได้ แต่ไม่สามารถเหาะเหินได้

สามารถโต้เถียงกันได้ สามารถต่อสู้กันได้ แต่ไม่สามารถใช้วรยุทธ์ในการต่อสู้ได้นี่คือกฎระเบียบของราชวงศ์เซียนต้าโจว เป็นการแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษที่ได้รับการบูชาในส่วนลึกของพระราชวังต้องห้ามแห้งตระกูลจี

“ปอฉาง” เสียงทุ้มแหบดังแทรกผ่านหมอกบางยามเช้า จ้าวอู่เจียงหันมอง

ร่างกำยำเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ขุนนางโดยรอบต่างคำนับทักทาย

“คารวะองค์ชาย”

ผู้มาเยือนคือองค์ชายรองจีปอทง จ้าวอู่เจียงยิ้มพลางคำนับทักทาย

“พี่รอง”

จีปอทงเข้ามาใกล้ ทำท่าสนิทสนมคุ้นเคยอย่างยิ่ง แขนที่แข็งแรงโอบรอบคอน้องสี่ของตน แสดงออกถึงความรักใคร่ฉันพี่น้องอย่างลึกซึ้ง ดูสนิทสนมใกล้ชิด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน