ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1106

บทที่ 1106 ชายาตั้งกฎ ขุนนางที่รักษากฎ

ราชวงศ์เซียนต้าโจว จวนอิ้นอ๋อง

ชายาทั้งหกขององคืชายสี่กำลังรวมตัวกัน ส่งเสียงจ้อกแจ้ก สนทนากันถึงเรื่องที่เมื่อคืนนี้สวี่เฟยเยี่ยนได้รับความโปรดปราน

หญิงงามทั้งห้าสวมใส่อาภรณ์หลากสีสัน นั่งล้อมรอบสวี่เฟยเยี่ยน

“น้องเฟยเยี่ยน เจ้าเล่าให้พวกข้าฟังหน่อยสิ”

“ใช่แล้ว พี่เฟยเยี่ยน เมื่อคืนข้าได้ยินเสียงครางของพี่ด้วย เจ้าเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยสิ”

“ไฉนองค์ชายถึงได้พลิกตัวมาหาน้องสาว แล้วยังโปรดปรานเช่นนั้น เหตุผลในเรื่องนี้น้องสาวคงจะรู้สึกได้ลึกซึ้งยิ่งนัก พวกเราล้วนเป็นพี่น้องกัน น้องสาวอย่าได้ปิดบังไว้เลย”

“…”

เมื่อได้ยินคำถามไม่หยุดหย่อนจากบรรดาพี่น้องที่แต่เดิมไม่ได้สนิทสนมกันนัก ต่างคนต่างอยู่อย่างเดียวดาย สีหน้าของสวี่เฟยเยี่ยนก็แดงเรื่อด้วยความอาย

ภายใต้การกระตุ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเหล่าชายาทั้งห้าคน ในที่สุดนางก็เผยอริมฝีปากสีแดง ใบหน้างามทั้งอายทั้งภาคภูมิใจ เริ่มเล่าเรื่องราวในยามราตรีอย่างละเอียด

ขณะที่นางเล่าไปเรื่อย ๆ เหล่าสตรีก็เปล่งเสียงอุทานด้วยความตื่นเต้นและอิจฉา ดวงตาของพวกนางเต็มไปด้วยประกายวาววับราวกับน้ำพุในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะล้นออกมา

ทุกคนต่างใฝ่ฝันและคาดหวังว่าองค์ชายสี่จะเปลี่ยนนิสัย ไม่ไปเที่ยวเตร่นอกพระราชวัง แต่จะหันมาให้ความสำคัญและโปรดปรานชายาในจวนมากขึ้น

สวี่เฟยเยี่ยนพูดไปเรื่อย ๆ ไม่ได้รู้สึกอายจนพูดไม่ออกเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป แต่กลับเล่ารายละเอียดที่ชัดเจนมากขึ้นว่าองค์ชายจัดการกับนางอย่างไร และนางตอบสนององค์ชายอย่างไร ในคำพูดของนางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

บรรดาชายาที่ล้อมวงอยู่มีแววตาที่ร้อนแรงยิ่งขึ้น

“ก่อนหน้านี้ที่ไม่ได้รับความโปรดปรานมากขนาดนี้คงเป็นเพราะพวกข้าไม่กล้าริเริ่มเองกระมัง…”

“ข้าได้ยินมาว่าองค์ชายชอบสตรีอวบอิ่มสุกงอม เหมือนว่าสิ่งที่ท่านให้ความสำคัญคือการที่สตรีกล้าริเริ่มเอง เมื่อคืนน้องสาวสวี่เฟยเยี่ยนคงจับจุดสำคัญได้แล้ว”

“คำพูดนี้ทำให้ข้าเหมือนตื่นจากความฝัน”

“หากพวกเราเป็นฝ่ายริเริ่มเอง องค์ชายจะทรงใจร้ายปฏิเสธพวกเราได้อย่างไรกัน?”

“เช่นนั้น…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน