ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1150
บทที่ 1150 เจ้าคนใจร้าย
“ตอนเจ้ายังเด็กยังชอบมาแอบมองข้าอาบน้ำ พอโตขึ้นมาสายตาที่มองข้าก็เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ซ่อนไม่มิด” ซูมู่เสวี่ยจับมือจ้าวอู่เจียงพลางแก้มแดงระเรื่อ
“เจ้ารู้ว่าไม่อาจได้ครอบครองข้า จึงไปหาสตรีอื่นเพื่อดับความปรารถนาในใจ เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือ?”
“ก่อนที่เจ้าจะไปปฏิบัติภารกิจที่เขตน้ำศักดิ์สิทธิ์ทางใต้ เจ้ายังแกล้งหาข้ออ้างมาเยี่ยมข้าพร้อมกับพระมารดาของเจ้า”
“ข้ายังจำสายตาของเจ้าในตอนนั้นได้ดี เจ้าจ้องข้าอย่างไม่วางตา ดูเปิดเผยชัดเจน”
“พระมารดาของเจ้าคิดว่าเจ้าเคยชินกับการเป็นคนเผด็จการ แต่นางไม่รู้หรอกว่าเจ้าน่ะ ไม่ใช่เผด็จการ แต่เจ้าต้องการครอบครองข้าต่างหาก”
“ข้าพูดถูกใช่หรือไม่?”
จ้าวอู่เจียงเม้มปากนิ่ง พูดไม่ออก
คำพูดที่หลุดจากปากของซูมู่เสวี่ยทำให้เขาตกตะลึงไปแล้วนับหมื่นปี
เขาไม่เคยคิดว่าจีปอฉางในอดีตจะกล้าขนาดนี้ ทั้งบ้าบิ่นและเปิดเผยเช่นนี้ และยิ่งไม่คิดว่าคนในราชวงศ์จะวุ่นวายถึงเพียงนี้
ไม่สิ เขาน่าจะคิดได้แต่แรก ตั้งแต่โบราณมา ราชวงศ์ก็มักจะวุ่นวายและเต็มไปด้วยตัณหาเช่นนี้
ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้ต้องการสังหารองค์ชาย หรือบุตรต้องการสังหารบิดา
องค์ชายสี่หลงใหลมารดาของรัชทายาท ไม่สิ ต้องเรียกว่ามีตัณหาราคะต่อมารดาของรัชทายาท และที่สำคัญคือมารดารัชทายาทก็ยินยอมด้วย…
ทั้งสองคนใช้ชีวิตเช่นนี้มาสิบกว่ายี่สิบปี ในที่สุดโอกาสก็มาถึง พวกเขาพยายามจะทำลายม่านบาง ๆ ที่กั้นอยู่
หญิงที่อายุมากกว่าสามปีนำพาทรัพย์สมบัติมา หญิงที่อายุมากกว่าสามสิบปีมอบบัลลังก์ให้ หญิงที่อายุมากกว่าสามร้อยปีมอบยาอายุวัฒนะให้ หญิงที่อายุมากกว่าสามพันปีได้พาขึ้นสู่สวรรค์
ดูเหมือนจีปอฉางจะวางแผนไว้ล่วงหน้านานแล้ว… บางทีอาจไม่ใช่แค่ล่วงหน้า แต่เป็นความอ่อนโยนที่ลึกซึ้ง
“เหตุใดเจ้าถึงไม่โอบกอดข้าเสียทีเล่า…?” กลิ่นหอมลอยมา ซูมู่เสวี่ยหายใจหนักขึ้น แม้แต่น้ำเสียงอ่อนหวานยังเจือด้วยความเสน่หา ราวกับว่าร้อยปีแห่งความว่างเปล่านี้ต้องสิ้นสุดลงแล้ว หากวันนี้ไม่ได้ระบายออกมาคงจะอดกลั้นไม่อยู่
นางคว้ามือของจ้าวอู่เจียงพาไปลูบไล้ร่างกายของตน พลางกระซิบหวานหู
“ความปรารถนาของเจ้าล่ะ ข้าอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว เจ้ายังจะแสร้งทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไปไย เจ้าแกล้งส่งยอดฝีมือเหล่านั้นไป ก็เพื่อให้ข้ามีอิสระ เพื่อความสะดวกของเจ้ามิใช่หรือ”
“เจ้ายังจะรออะไรอยู่?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า