บทที่ 1191 ที่ใดมีผู้คน ที่นั่นย่อมมีการแก่งแย่ง
“ท่านกั๋วกง ท่านเสนาบดี”
ที่ประตูใหญ่ของห้องโถงจัดงานเลี้ยง ทหารเฝ้าประตูค้อมคำนับให้กับสองคนที่เดินผ่านเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“องค์รัชทายาท อิ้นอ๋อง และเหล่าขุนนางทั้งหลาย” หยางปิ่งเอินประสานมือคำนับทักทายทุกคน ก่อนจะก้าวยาว ๆ ไปทางฝั่งของรัชทายาท
เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างแรง แล้วแค่นเสียงฮึด้วยความโกรธ ชัดเจนว่าเป็นการแสดงออกใส่เว่ยจงเซี่ยว เสนาบดีกรมโยธาที่อยู่ข้างกาย
เว่ยจงเซี่ยวเป็นชายวัยกลางคนที่มีกลิ่นอายของนักปราชญ์ทั่วร่าง บนใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนโยนแฝงความเจ้าเล่ห์
เขาก็คำนับทักทายทุกคนเช่นกัน แล้วรีบก้าวตามไป
หยางปิ่งเอินกับเว่ยจงเซี่ยวเดินเร็วราวกับกำลังแข่งกัน
ไม่มีใครยอมใคร ถนนกว้างขวางกลับถูกคนทั้งสองเดินจนดูแคบลงอย่างน่าประหลาด
หยางปิ่งเอินมาถึงที่นั่ง มองซูอวิ๋นเหยาที่นั่งอยู่ตำแหน่งแรกถัดจากที่นั่งหลักของรัชทายาทแวบหนึ่ง คิ้วหนาขมวดแน่นขึ้น เขารู้ว่ายังไม่ควรแสดงอาการอะไร จึงสะบัดแขนเสื้อเตรียมจะนั่งที่ตำแหน่งที่สอง
แต่เว่ยจงเซี่ยวได้นั่งลงไปก่อนแล้ว ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มบาง ๆ อย่างเย็นชา
“ท่านกั๋วกง ที่นั่งนี้มีคนจองแล้ว”
หยางปิ่งเอินมองรัชทายาทแวบหนึ่ง ราวกับหวังให้ช่วยพูดอะไรสักคำ แต่เขาก็รีบหลบตาไป เพราะในงานเลี้ยงค่ำนี้มีทั้งขุนนางและเชื้อพระวงศ์มากมาย อีกทั้งยังมีอิ้นอ๋องฝ่ายตรงข้ามอยู่ด้วย เขารู้ดีว่าองค์รัชทายาทไม่อาจช่วยอะไรได้
หากข้าขอความช่วยเหลือ ก็จะทำให้ทั้งเขาและองค์รัชทายาทเสียหน้า
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจก็รู้สึกแค้นเคือง เขาทำได้แค่กัดฟันนั่งลงบนที่นั่งลำดับที่สาม ข้างกายคือเว่ยจงเซี่ยวที่มีรอยยิ้มเย้ยหยันและซูเสี่ยวเหยาที่นั่งนิ่งเรียบร้อย
การสนทนาอย่างสนุกสนานระหว่างจ้าวอู่เจียงกับจีปออิงไม่ได้ถูกขัดจังหวะด้วยเหตุการณ์เล็กๆ นี้ กลับยิ่งคุยกันอย่างเข้าขากันมากขึ้น
หากไม่พูดถึงจุดยืนของทั้งสองคน ต่างก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายมีมุมมองที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับการบริหารบ้านเมือง ทั้งแนวคิดและนโยบายต่าง ๆ ที่คิดขึ้นมาล้วนสอดคล้องกับการพัฒนาราชวงศ์เซียนต้าโจวยิ่งนัก
จ้าวอู่เจียงแอบสังเกตการกระทำของหยางปิ่งเอินและเว่ยจงเซี่ยวเมื่อครู่ ในใจเขามีการคาดเดาที่ค่อนข้างชัดเจน
ที่ใดมีผู้คน ที่นั่นย่อมมีการแบ่งพรรคแบ่งพวก ที่ใดมีผู้คน ที่นั่นย่อมมีการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย
เช่นเดียวกับราชวงศ์เซียนต้าโจวนี้ องค์ชายทุกพระองค์ล้วนมีฝ่ายของตนเอง



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า