ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1218

บทที่ 1218 จบแล้วแต่ยังไม่จบสมบูรณ์

จีตงถูกจ้าวอู่เจียงประคองเดินเข้าไปในท้องพระโรงอย่างช้า ๆ

ขุนนางคนอื่น ๆ ต่างมีสีหน้าประหลาดใจ แต่ไม่มีใครกล้าถาม

ด้วยภาพที่เห็นเป็นการแสดงความกตัญญูระหว่างลุงกับหลาน พวกเขาจะเข้าไปยุ่งได้อย่างไร?

เพียงแต่พวกเขาสงสัยในใจ ว่าชิ่งอ๋องไม่ได้สนับสนุนรัชทายาทหรอกหรือ? ทำไมถึงได้สนิทสนมกับอิ้นอ๋องเช่นนี้? หรือว่าชิ่งอ๋องเปลี่ยนใจแล้ว?

หากเป็นเช่นนั้นจริง นี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ พวกเขาต้องแจ้งให้สหายคนอื่น ๆ ทราบ

ในท้องพระโรง จีทังยังไม่มา

แต่รัชทายาทจีปออิงยืนตัวตรงอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว จีปออิงหันไปมอง ดวงตาชะงักไป

เห็นน้องชายที่รักของเขากำลังพยุงอาเข้ามาด้วยกัน

เขาไม่ได้คิดว่าอาของเขาอย่างจีตงจะหันไปเข้าข้างจีปออฉาง เพราะสีหน้าของจีตงดูไม่ดี หว่างคิ้วเต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่มีที่ระบาย

ทั้งสามคนมองหน้ากัน จีปออิงยิ้มบาง ๆ พลางคำนับทักทาย

“ท่านอา น้องสี่”

จ้าวอู่เจียงพยักหน้าเบา ๆ ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วกระซิบถามข้างหูจีตง

“ท่านอา ข้าได้ยินว่าก่อนหน้านี้ในเขตปกครองของท่านมีการจลาจลเกิดขึ้น สร้างความวุ่นวายไม่น้อยเลยใช่หรือไม่?”

จีตงอยากจะหลบหนี แต่วรยุทธ์ของเขาดูเหมือนจะถูกบางสิ่งพันธนาการไว้ ทำให้เคลื่อนไหวได้ยากลำบาก เขาจึงได้แต่พยักหน้าอย่างจนใจ

จ้าวอู่เจียงมองด้วยแววตาลึกล้ำ พลางยิ้มกล่าว

“รัชทายาทสั่งให้ท่านทำใช่หรือไม่?”

ชิ่งอ๋องจีตงร่างกายแข็งทื่อไปทั้งร่าง

ทุกอย่างเป็นไปตามที่จ้าวอู่เจียงคาดการณ์ไว้ เขาพูดต่อ

“รัชทายาทบอกท่านหรือไม่ว่าทำไมต้องทำเช่นนี้?”

“ข้าคิดว่าคงไม่ได้บอกกระมัง”

จีตงดวงตาสั่นไหว จีปอฉางรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

จ้าวอู่เจียงแสดงสีหน้าไร้เดียงสา ทั้งยังแฝงไว้ด้วยความเป็นมิตร ราวกับเป็นคนรุ่นหลังที่ห่วงใยผู้อาวุโส

“ท่านอาตง ดูเหมือนรัชทายาทจะไม่ได้นับท่านเป็นพวกเดียวกันเลยนะ”

จีตงขมวดคิ้วด้วยความโกรธ พยายามปลอบใจตัวเองในใจว่า นี่เป็นการยุยงให้แตกแยก ยุยงให้แตกแยก! จีปอฉางกำลังยุยงให้แตกแยกแน่นอน ที่จีปออิงทำเช่นนี้ ต้องมีเหตุผลของเขาแน่!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน