ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1281

บทที่ 1281 ถามหาวิถีในความฝันใหญ่

ดอกท้อร่วงโรย ฤดูกาลผ่านไป สิ่งที่เข้าใจที่สุดกลับเป็นช่วงเวลาในความฝัน

จ้าวอู่เจียงฝันไป

เขาฝันเห็นคนเต็มห้อง ล้วนเป็นสหายสตรีของเขา รวมถึงเสี่ยวเนี่ยนเซี่ย และลุงใหญ่สามหลี่หยวนเจิ่ง หลี่ฉวนจวินและเพื่อนเก่าคนอื่น ๆ

ผู้คนในความฝันไม่มีใครพูด เขาราวกับได้ถอดเกราะออก ใช้ชีวิตอย่างธรรมดา

ไม่ว่าจะเป็นโลก ภัยพิบัติ หรือทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนไม่เกี่ยวกับเขา

เขาเป็นเพียงเศรษฐีธรรมดาคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและสบาย

แต่เขาตื่นจากฝัน เขาลืมตาขึ้น โลกเต็มไปด้วยบาดแผล ในน้ำท่วมเห็นซากปรักหักพัง ตรงหน้าคือยักษ์น้ำที่ตระหง่านอยู่ใต้ฟ้า

เขาเงยหน้ามองขึ้นไปยังไม่เห็นแม้ใบหน้าของยักษ์

“วิถีของเจ้าคืออะไร?” เขาได้ยินเสียงชราที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง แต่นึกไม่ออกว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร

“อาอู่ วิถีของเจ้าคืออะไร?” เสียงชราเห็นเขาไม่ตอบ ดูเร่งร้อนขึ้น เสียงดังก้องขึ้นอีกหลายส่วน

“วิถีของข้า…” เขาพึมพำเบา ๆ ข้างหูได้ยินเสียงครวญครางไม่สิ้นสุด

เขาเหลียวมอง พบว่าตอนนี้เขากำลังยืนอยู่บนซากปรักหักพังของย่านเจียงตู่แห่งราชวงค์ต้าเซี่ย รอบด้านคือประชาชนผู้เคราะห์ร้ายที่ร้องไห้คร่ำครวญท่ามกลางสายฝนจากฟากฟ้า

“วิถีของข้า…” เสียงของเขาแหบแห้งมากขึ้น เขาต้องการตอบ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็พูดไม่ออกว่าวิถีของเขาคืออะไร

เขารู้แจ้งชัดว่าวิถีของเขาคืออะไร แต่ในขณะนี้กลับพูดออกมาไม่ได้

พรวด!

มีดคมเล่มหนึ่งแทงทะลุหน้าอกของเขา ความเจ็บปวดรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ตรงหน้าเขาคือชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้พลางพูดว่า

“ขออภัย”

อาวุธคมกริบเล่มแล้วเล่มเล่าแทงทะลุร่างของเขา ตัดเฉือนเนื้อและเลือดของเขา เพื่อแลกกับชีวิต

สติของเขายิ่งเลือนรางลง ก่อนที่เขาจะพึมพำว่า

“วิถีของข้า…”

ตึง…

เขาล้มลงอย่างหนักในความมืดไร้ขอบเขต เสียงสะท้อนทุ้มต่ำดังมาจากรอบด้าน

เงาร่างหนึ่งค่อย ๆ เดินออกมาจากความมืดลึก เป็นชายชราผมสยาย ในดวงตามีม่านตาสองชั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน