บทที่ 1290 หินวิเศษ
“องค์รัชทายาททรงปรีชาญาณยิ่ง” หยางปิ่งเอินพยักหน้า
“ปัจจุบันการคาดเดาของพวกข้าล้วนเป็นเช่นนี้”
“มิเช่นนั้นในสถานการณ์ปกติ ราชวงศ์ต้าเฉียนย่อมไม่ข่มขู่ด้วยสงคราม แล้วกลับเปลี่ยนท่าทีอย่างฉับพลันเป็นการใช้หินวิเศษแลกเปลี่ยนกับช่างฝีมือ”
“ขณะนี้เรื่องนี้ยังอยู่ระหว่างการสืบสวนอย่างละเอียด”
“สายลับของต้าโจวที่แฝงตัวอยู่ในราชวงศ์ต้าเฉียนก็ยังไม่มีข่าวใดส่งกลับมา”
“เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่อสูรหิมะตกลงมา ย่อมทำให้ผู้คนเกิดความสงสัย”
“และความเห็นของข้า มุ่งเน้นไปที่ประเด็นที่สอง นั่นคือเรื่องของหินวิเศษ”
“ข้ารู้สึกราง ๆ ว่าหินวิเศษนี้ไม่ธรรมดาเลย อนาคตต้องมีประโยชน์ใหญ่หลวงแน่!”
“บัดนี้…”
“บัดนี้การนำมาใช้บรรเทาภัยพิบัติ ดูเหมือนจะเป็นการใช้ของมีค่ากับเรื่องเล็กน้อย ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย”
“เหล่านี้เป็นเพียงชั่วคราว ราษฎรประสบภัย เรื่องเร่งด่วนคือการรักษาชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขา” รัชทายาทจีปออิงขมวดคิ้วลึก ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
“อีกไม่กี่วัน หากหิมะยังไม่หยุดตก ราษฎรจะถูกส่งต่อให้สำนักบำเพ็ญหรือตระกูลใหญ่ดูแล ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองหินวิเศษอีก”
“และเมื่อถึงเวลานั้น การสืบสวนเรื่องช่างฝีมือสิบสามคนของราชวงศ์ราชวงศ์ต้าเฉียน ก็น่าจะมีความคืบหน้าไปบ้างแล้ว เรื่องราวทั้งหมดจะต้องกระจ่างแจ้งอย่างแน่นอน”
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น…” หยางปิ่งเอินก้มหน้าพูด
“ฝ่าบาท เรื่องของอิ้นอ๋อง ขอให้ทรงพิจารณาให้รอบคอบ…”
“หยางปิ่งเอิน!” จีปออิงสีหน้าฉายแววโกรธ น้ำเสียงดังขึ้นหลายส่วน
“ฝ่าบาท ข้าไม่มีใจคิดคดทรยศแม้แต่น้อย ข้าคิดเพื่อฝ่าบาทเพียงอย่างเดียว” หยางปิ่งเอินก้มหน้าก้มตา วางท่าทีอย่างต่ำต้อย
จีปออิงดวงตาวาววับ สีหน้าเปลี่ยนไปมา โบกมือ
“เจ้าถอยไปเถอะ…”
……
“ก่อนหน้านี้ไม่ทราบว่าอิ้นอ๋องเสด็จมา ขออภัยในความผิดพลาด หวังว่าอิ้นอ๋องจะทรงใจกว้าง อย่าได้ถือสาหาความ” ชายชราในชุดนักพรตยิ้มเต็มหน้า คำพูดเต็มไปด้วยการประจบประแจง


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า