ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1320

บทที่ 1320 จากความมืดหนึ่งสู่ความมืดอีกแห่ง

ในเรื่องการทุจริตของเก้าเขตปกครองที่ครอบคลุมพื้นที่มากที่สุดในดินแดนสามัญของเมืองอวิ๋นโจว เจ้าหน้าที่และนักบำเพ็ญที่เกี่ยวข้องกำลังถูกกวาดล้างทีละคน

จ้าวอู่เจียงออกเดินทางจากเก้าเขตปกครอง ฝ่าลมและหิมะตลอดทาง

พันภูเขาในยามพลบค่ำที่ปกคลุมด้วยหิมะ เขาไม่มีเวลาชื่นชมตลอดทาง

เมื่อมาถึงเมืองหลวงอวิ๋นเจียนของเมืองอวิ๋นโจวแสงกลางวันได้หายไปแล้ว ความมืดปกคลุมทั่วทั้งโลก

เขาเดินจากความมืดหนึ่งไปสู่ความมืดอีกแห่ง

เขาเปลี่ยนจากรูปลักษณ์ของจีปอฉาง กลับมาเป็นใบหน้าดั้งเดิมของตัวเอง เพิ่มความอ่อนโยนมากขึ้น เพิ่มความหล่อเหลาและความชั่วร้ายอันบางเบาตรงหว่างคิ้ว

บุคลิกที่ขัดแย้งแต่กลมกลืนกันอย่างสมบูรณ์ รวมอยู่ในตัวเขา

คนมาในค่ำคืนที่มีลมและหิมะ

เขาเงยหน้ามองกำแพงเมืองสูงตระหง่าน กำแพงก่อด้วยอิฐและหินสีดำ สูงเสียดฟ้า

นี่เป็นเมืองเดียวที่จ้าวอู่เจียงเคยเห็นในราชวงศ์เซียนต้าโจว ที่มีกำแพงเมืองสูงขนาดนี้

แต่ก็ไม่แปลกอะไร เพราะเมืองนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า ‘เมืองที่ทอดยาวสู่เมฆา’

แสงเทียนสีเหลืองนวลหลายดวงกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วท่ามกลางลมหิมะในยามค่ำคืน

ภายใต้แสงเทียน จ้าวอู่เจียงสามารถมองเห็นเกล็ดหิมะที่โบกสะบัดได้อย่างชัดเจน สีขาวโพลนกลายเป็นสีเหลืองอำพัน เพิ่มความอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

“ผู้ใดเข้าเมืองยามค่ำคืน แจ้งนามมาเดี๋ยวนี้!” เสียงเกราะกระทบกันและเสียงห้าวดังลอยมา เป็นทหารเฝ้าประตูเมืองอวิ๋นเจียน

เมื่อออกเดินทาง ตัวตนล้วนเป็นสิ่งที่กำหนดขึ้นเอง

จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างอ่อนโยน ส่งป้ายประจำตัวให้

“จ้าวอู่หยาง”

ทหารรับป้ายประจำตัวมาพิจารณาอย่างละเอียด

“ชาวเมืองเทียนอู๋ แคว้นอู๋ถง?”

“มาเมืองอวิ๋นเจียนด้วยธุระอันใด?”

“ท่องเที่ยว”

“มาคนเดียว?”

“ใช่”

ทหารยกเทียนขึ้นเล็กน้อย สำรวจชายหนุ่มรูปงามไร้ที่ติตรงหน้า สัมผัสถึงพลังวิชาของเขา แล้วจึงพยักหน้าช้า ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน