เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1327

บทที่ 1327 แต่ละคนมีความทุกข์ของตัวเอง

ชิงเอ๋อร์กะพริบดวงตาโตมองประตูห้องที่ค่อย ๆ ปิดลง เห็นเงาร่างของพี่จิ้งที่เดินจากไปผ่านช่องประตูที่เปิดปิด

นางครุ่นคิดอย่างมีนัยสำคัญ พลางเม้มริมฝีปากเบา ๆ

ถามหาความรักในโลกนี้ว่าเป็นสิ่งใด นางจะรู้ได้อย่างไร?

แม้นางจะอายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้น แต่ก็ยังรู้สึกได้ว่าความรู้สึกของนางกับพี่สาวตู๋กูหมิงเยว่และพี่จิ้งที่มีต่อจ้าวอู่เจียงนั้นมีความแตกต่างกันเล็กน้อย

แม้ว่าทั้งหมดจะเป็นความชอบก็ตาม

ชิงเอ๋อร์วางข้อศอกบนขอบอ่างอาบน้ำ เท้าคางอันหอมกรุ่น

น้ำค่อย ๆ เย็นลง นางจึงลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำด้วยเสียงดังฉ่า ในชั่วขณะนั้น แสงแห่งฤดูใบไม้ผลิอันงดงามก็เผยออกมาในห้อง

ในช่วงสองปีนี้ นางเติบโตขึ้นไม่น้อย ในขณะที่ยังคงความเขินอายของหญิงสาว แต่ก็มีความงดงามมากขึ้น

หากพูดว่าตู๋กูหมิงเยว่เป็นลูกพีชที่หวานฉ่ำ นางก็คือลูกพีชในฤดูใบไม้ผลิที่ชุ่มฉ่ำและเต็มไปด้วยน้ำ

ชิงเอ๋อร์หยิบผ้าขนหนูแห้งมาเช็ดหยดน้ำบนร่างอันงดงาม นางจ้องมองเนินเขาของตัวเอง แล้วจึงส่งเสียงฮึมฮัมออกมา

ท้ายที่สุดก็ยังสู้พี่สาวทั้งสองไม่ได้

นางพยายามยืดอกขึ้นอย่างสุดความสามารถ แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจอย่างหมดแรง

จ้าวอู่เจียงเคยบอกว่าให้นวด ๆ ไปก็จะดีขึ้น แต่คืนนั้นไม่รู้ว่าถูกเขาบีบจนผิดรูปไปกี่ครั้ง ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นว่าจะโตขึ้นเลย

ช่างน่ากลุ้มใจเสียจริง…

……

ช่างน่าสงสารเหลือเกิน…

ร่างแยกของเจ้าเมืองอวิ๋นโจว จางหยวนชิง ที่เป็นชายชรานั่งอยู่หน้าประตูใหญ่ของจวนเจ้าเมือง ใบหน้าเหี่ยวย่นแสดงความทุกข์ระทม

เขาขายเกี๊ยวน้ำพลางร้องเพลงไป จู่ ๆ ก็ถูกผู้แข็งแกร่งลึกลับจับตัวไป

เขายังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นชายหนุ่มรูปงามไร้ที่ติ บุคลิกผิดแผกจากคนธรรมดากำลังจ้องเขาอยู่

ชายหนุ่มถึงกับเรียกชื่อของเขา ทำให้เขาอดรู้สึกหวาดกลัวและมีความคิดจะฆ่าไม่ได้

ร่างแยกนี้เป็นหมากตัวหนึ่งที่เขาวางไว้ตั้งแต่หลายปีก่อน ซ่อนตัวอยู่ในเมืองอวิ๋นเจี้ยน เพื่อทำบางสิ่งอย่างเงียบ ๆ

ขณะเดียวกันก็เพื่อปกป้องสิ่งที่เขาต้องการปกป้องให้ดียิ่งขึ้น

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ไม่เพียงแต่ผู้แข็งแกร่งลึกลับจะค้นพบร่างแยกนี้และบังคับใช้งาน ชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูเหมือนจะมีแต่ความหล่อเหลาจนน่าอับอายแต่ไร้ประโยชน์ในด้านอื่น กลับสามารถเปิดเผยตัวตนของเขาได้ในคำพูดเดียว

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกขมขื่นที่สุดคือ เพียงแค่เขาแสดงเจตนาฆ่า เขาก็รู้สึกถึงพลังของศิษย์พี่ร่วมสำนักหลายคน

บทที่ 1327 แต่ละคนมีความทุกข์ของตัวเอง 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า