บทที่ 1330 คนพูดติดอ่างดักปล้น
“จ้าวอู่เจียง”
จ้าวอู่เจียงเอ่ยปากอย่างเรียบเฉย วันนี้มีคนถามชื่อของเขามาไม่น้อยแล้ว
เขาเหมือนคนที่กำลังหางานหรือไปดูตัว ต้องแนะนำตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เด็กชายตัวอ้วนกลมซือต้าหนิวจ้องมองด้วยดวงตากลมโตอย่างสงสัย มองกล่องไม้ที่ลอยอยู่บนฝ่ามือของลุงซือคง พร้อมกับมองไปที่พี่ชายคนที่เพิ่งใส่แขนให้มนุษย์หิมะเมื่อครู่
ซือคงรู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงกริ๊กเบา ๆ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ชายหนุ่มตรงหน้านี้เป็นผู้รับจดหมายฉบับนี้จริง ๆ
กล่องไม้ส่งเสียงกริ๊ก ๆ ลวดลายคล้ายดอกไม้ค่อย ๆ บานออกบนกล่องบิดเบี้ยวราวกับมีชีวิต
หลังจากผ่านไปสามลมหายใจ กล่องไม้ก็เปิดออก
ซองจดหมายสีขาวหยกปรากฏตรงหน้าจ้าวอู่เจียง
จ้าวอู่เจียงยื่นมือออกไป ซองจดหมายลอยมาสู่มือของเขา
‘ถึงจ้าวอู่เจียง’
บนซองจดหมาย มีตัวอักษรเขียนไว้
ซือคงปรับหมวกผ้าไหมของตน หันไปพูดกับเด็กชายว่า
“ต้าหนิว เจ้ากลับห้องไปก่อน”
“ฮึ…” เด็กชายตัวน้อยเบ้ปาก ไม่เต็มใจ แต่ก็ยังคงเชื่อฟังเดินไปยังห้องรับรอง
ซือคงถอยหลังไปหลายก้าว เพื่อเปิดพื้นที่ให้จ้าวอู่เจียงมากขึ้น พร้อมกับกวาดสายตาไปรอบ ๆ คอยสังเกตสิ่งรอบข้างตลอดเวลา
เมื่อจดหมายฉบับนี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษส่งมา เขาคิดว่าบรรพบุรุษคงต้องการคำตอบกลับไป
เพื่อให้แน่ใจว่าจะได้รับคำตอบอย่างปลอดภัย เขาจำเป็นต้องระมัดระวัง
จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ดึงกระดาษออกมา แล้วคลี่ออก
บนกระดาษว่างเปล่า
ทันใดนั้น กระดาษก็ลุกไหม้ขึ้นเองอย่างห้ามไม่ได้ กลายเป็นเถ้าถ่านปลิวไป
ในเวลาเดียวกัน ในห้วงความคิดของจ้าวอู่เจียงปรากฏเสียงหนึ่งที่แรกฟังดูแปลกหู แต่กลับคุ้นเคยถึงกระดูก
เจ้าของเสียงนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียใจและความเสียดาย ราวกับทุกถ้อยคำกำลังร่ำไห้เป็นเลือด
จ้าวอู่เจียงสูดลมหายใจลึก ๆ ซึมซับเนื้อหาในคำพูดเหล่านั้น
ผ่านไปเนิ่นนาน ก่อนเขาจะถอนหายใจยาว
ซือคงที่อยู่ข้าง ๆ คอยสังเกตความเคลื่อนไหวตลอดเวลา เขาไม่รู้ว่าในจดหมายมีเนื้อหาอะไร แต่เดาได้ว่าเนื้อหานั้นต้องสำคัญอย่างยิ่ง สามารถเปลี่ยนแปลงหลายสิ่งได้
มิเช่นนั้น จะข้ามผ่านเวลามากมายมาถึงปัจจุบันได้อย่างไร?
“จ้าวอู่เจียง” ดวงตาอ่อนโยน มองไปยังร่างผอมแห้งของซือคง
“ข้าสามารถให้คำมั่นสัญญาที่ไม่ขัดกับหลักการของข้าแก่เจ้าได้หนึ่งข้อ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า