ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1348

บทที่ 1348 ข่าวสารที่ไม่สามารถส่งต่อได้

หลินเสี่ยวเค่อหายใจเข้าลึก ๆ นางกุมมือของหลินหลางแน่น พร้อมกับกล่าวอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“หลินหลาง ตอนที่ดินแดนลับเต๋อเหลียนสิ้นสุดลง ข้าควรปล่อยให้เจ้าไปกับจ้าวอู่เจียงเสีย”

“ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ต้องมาเจอกับสถานการณ์เช่นวันนี้”

“พี่เสี่ยวเค่อ…” หลินหลางมีคิ้วดั่งขุนเขาไกล ดวงตาดั่งนกเฟิ่งหวง ใบหน้าไม่ได้ประณีตไร้ที่ติเหมือนหลินเสี่ยวเค่อ แต่ทุกส่วนลงตัวพอดี ประกอบกันเป็นใบหน้าที่งดงามเหลือเกิน

นางส่ายหน้าพลางกล่าวว่า

“พี่เสี่ยวเค่ออย่าพูดเช่นนั้นเลย ใครเล่าจะรู้ว่าวันนี้จะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น? อีกอย่างจ้าวอู่เจียงตอนนั้นสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก เขาเป็นห่วงข้า ถึงได้ไม่พาข้าไปด้วย”

ผู้อาวุโสเทียนหลานเปิดกล่องไม้ หยิบม้วนภาพออกมาจากในกล่อง ค่อย ๆ คลี่ออก นางถอนหายใจ

ม้วนภาพเป็นฝีมือของลู่จ้ง วาดเป็นเทพปีศาจในยุคโบราณ พญากิเลน และหมาป่าสวรรค์ตัวหนึ่ง

เงาหลังอันงดงามเหนือใครของเทพปีศาจปรากฏชัดบนกระดาษ

ผู้อาวุโสเทียนหลานโยนม้วนภาพออกไป ทันใดนั้น แสงสีม่วงงดงามพุ่งออกมา ปกคลุมด้านนอกศาลบรรพชน ห่อหุ้มศาลไว้ภายใน

“หวังว่าภาพของจิตรกรเทพจะสามารถต้านทานผู้บุกรุกได้ จนกว่าพญากิเลนจะพบความผิดปกติและรีบกลับมา พวกเราก็จะรอดแล้ว”

เสียงตะโกนและการฆ่าฟันนอกศาลบรรพชนดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ สมาชิกเผ่าจิ้งจอกชิงชิวที่ต่อต้านต่างหนีเข้ามาในศาลบรรพชนอย่างทุลักทุเล

แต่สมาชิกเผ่าส่วนใหญ่ได้ตายในมือของเผ่าหมาป่าสวรรค์และเผ่าพยัคฆ์คำรามไปแล้ว

ตึง!

เสียงดังสนั่นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ราวกับระเบิดอยู่ข้างหูของทุกคน

“ท่านผู้อาวุโสเทียนหลานจงยอมแพ้เถิด” เสียงทุ้มของเม่าปู้ถงดังมาจากนอกศาลบรรพชน

“หากพวกเจ้ายอมแพ้ตอนนี้ ข้ากับพี่ชายกู่ฉางมีวิธีให้พวกเจ้ารอดชีวิตอยู่บ้าง”

“มิเช่นนั้นทั้งเผ่าของพวกเจ้าจะต้องตายบนเกาะนี้!”

“สมาชิกเผ่าของพวกเจ้าบนเกาะอื่น ๆ ถูกสังหารหมดแล้ว”

“และหลังจากนี้ ผู้คนของเผ่าจิ้งจอกชิงชิวที่อยู่ภายนอก ก็จะถูกตามล่าและกวาดล้าง!”

“หากไม่ยอมแพ้ก็มีแต่จะสูญสิ้นทั้งเผ่า!”

“ข้าไม่เข้าใจ ในเมื่อเป็นเผ่าปีศาจเหมือนกัน ทำไมต้องฆ่าฟันกันเอง?” ผู้อาวุโสเทียนหลานกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน