ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1363

บทที่ 1363 ลู่เสี่ยวจิ่น เจียงหน่ายจวิน ถูซานซูซู

ควันปกคลุมสายน้ำเย็น พระจันทร์ปกคลุมทราย

เกล็ดหิมะที่ตกลงมาจากท้องฟ้าไม่สามารถร่วงหล่นลงมาบนพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างสมบูรณ์ เมื่อถึงบริเวณที่มีภูเขาสูงชัน ก็ละลายกลายเป็นหมอกแผ่กระจายออกไป

บนแม่น้ำอันหนาวเย็น มีเรือสำราญสองลำแล่นข้ามแม่น้ำ แสงจันทร์อันบางเบาปกคลุมทั่วผิวน้ำ และตกลงบนร่างของหญิงสาวชุดดำผู้หนึ่ง

หญิงสาวชุดดำมีโครงหน้าคมเข้ม ในอ้อมแขนของนางมีกระบี่ยาวที่ทำจากน้ำแข็ง ส่วนเอวด้านหลังเหน็บม้วนภาพไว้

นางเหลือบมองไปยังเรือสำราญของตระกูลเจียงที่แล่นข้ามแม่น้ำพร้อมกับเรือของตระกูลลู่ที่นางยืนอยู่

จากในเรือสำราญของตระกูลเจียง มีเสียงหญิงสาวดังมาเป็นระยะ รวมถึงเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานของชายหนุ่ม

หญิงสาวชุดดำเต็มไปด้วยความห้าวหาญ ส่งเสียงดูแคลนออกมาเบา ๆ กระบี่น้ำแข็งในอ้อมแขนของนางส่งเสียงสั่นสะเทือน

“ลู่เสี่ยวจิ่น อย่างน้อยอีกหนึ่งถ้วยชากว่าจะถึงฝั่ง เจ้าไม่อยู่ในห้องอุ่น ๆ ดี ๆ ดันออกมาท้าความหนาวข้างนอก เจ้าต้องการสิ่งใด?”

เสียงหัวเราะของชายหนุ่มที่มีน้ำเสียงหยิ่งยโสดังมาจากในเรือของตระกูลเจียง

“หรือว่าเจ้าอิจฉาข้า จึงอยากมาร่วมสนุกด้วย?”

ลู่เสี่ยวจิ่นในชุดดำขมวดคิ้วด้วยใบหน้าเย็นชา ชักกระบี่น้ำแข็งออกจากฝัก ฟันเข้าใส่เรือของตระกูลเจียง

ปราณกระบี่พุ่งไปราวกับพระจันทร์เสี้ยว มุ่งตรงไปยังเรือของตระกูลเจียง

แต่ในชั่วขณะถัดมา แสงจันทร์ใสก็แตกกระจายเป็นแสงดาว แล้วหายวับไป

แม่น้ำสายนี้อยู่นอกเขตถูซานของอาณาจักรเซียนตงหลิง มีชื่อเรียกว่า ‘แม่น้ำอวี่หวัง’

บนแม่น้ำอวี่หวัง มีข้อห้ามอยู่ วิชาทั้งหมดของปราณกระบี่สามารถปรากฏได้ แต่จะหายไปในชั่วพริบตาหรือหมดฤทธิ์ไป

“ฮ่า ๆ…” เสียงหัวเราะเบา ๆ อย่างไร้ยางอายดังมาจากเรือสำราญตระกูลเจียงอีกครั้ง คราวนี้น้ำเสียงมีการเยาะเย้ยเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

“ลู่เสี่ยวจิ่น เจ้าบอกข้าสิว่าเจ้าตามคุณชายคนนี้มาทำไม? อย่าบอกนะว่าเจ้าหมายปองข้า?”

“แต่ข้าได้ยินลู่เฟิงบอกว่า เจ้ามีคนที่หมายปองอยู่แล้ว ชื่อจ้าวอู่เจียงไม่ใช่หรือ?”

“ที่เจ้าทำตัวแบบนี้ตอนนี้ คือเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นแล้วจะทิ้งเขาหรือ?”

ลู่เสี่ยวจิ่นกระชับกระบี่น้ำแข็งในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น แล้วเอ่ยเสียงเย็น

“เจียงหน่ายจวิน รอขึ้นฝั่งก่อนเถอะ ข้าจะฉีกปากเจ้าให้ได้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน