บทที่ 1364 วันเวลาที่ไม่อาจดีขึ้นได้
ถูซานซูซูในชุดกระโปรงยาวพลิ้วไหว ส่งยิ้มเล็กน้อยพร้อมทำมือเชื้อเชิญ
ตั้งแต่เรือสำราญของตระกูลลู่และตระกูลเจียงแล่นเข้ามาในเขตแดนของถูซาน นางก็ได้รับรู้แล้วมาต้อนรับโดยเฉพาะ
เจียงหน่ายจวินมองเห็นจากระยะไกลตั้งแต่เรือสำราญยังไม่ได้เทียบฝั่งว่าถูซานซูซูยืนรออยู่ เขาก็รีบเก็บท่าทีความเจ้าชู้ไว้อย่างฉับพลัน แม้กระทั่งปฏิเสธหญิงงามคนอื่น ๆ อย่างจริงจัง
ขณะนี้เขายิ้มอย่างอ่อนโยนดูสง่างามดั่งหยก และพยักหน้าเล็กน้อย เตรียมเดินขนาบข้างถูซานซูซู
ทว่าดวงตาที่สั่นวูบ อีกทั้งยังถอยเท้าซ้ายไปครึ่งก้าว เพื่อหลบปราณกระบี่อันเย็นเยียบได้อย่างหวุดหวิด
เขาเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง และอีกข้างกางพัดออกจนเผยให้เห็นลวดลายภาพปักแม่น้ำในฤดูใบไม้ผลิและพระจันทร์ในฤดูใบไม้ร่วงบนนั้น ก่อนจะยิ้มร่าพูดกับหญิงสาวที่มีสีหน้าเย็นชาว่า
“ลู่เสี่ยวจิ่น เจ้าช่างไร้มารยาท!”
ลู่เสี่ยวจิ่นแค่นเสียงฮึ แล้วฟันกระบี่อีกครั้ง กระทั่งปราณกระบี่เย็นยะเยือกดั่งน้ำค้างแข็งพุ่งตรงไปหาเจียงหน่ายจวิน
คุณชายเสเพลขยับกายด้วยท่วงท่าสง่างามและหลบไปอย่างแผ่วเบา
หากพูดถึงพลังความสามารถแล้ว เขาแข็งแกร่งกว่าลู่เสี่ยวจิ่น ว่าด้วยอายุที่มากกว่า และไม่ว่าอย่างไร เขาก็ถือเป็นพี่ร่วมสำนักของลู่เสี่ยวจิ่น ซึ่งอยู่รุ่นเดียวกับถูซานซูซู เหยียนขูขู่ และอู่อู๋ตี๋
ถูซานซูซูขยับหูจิ้งจอกสีขาวอมชมพูไปมาโดยที่ไม่ได้หันกลับไป แต่ยังส่งยิ้มเพียงเล็กน้อย แล้วเอ่ยขึ้น “ท่านย่ารออยู่”
ลู่เสี่ยวจิ่นฟันกระบี่ออกไปอีกครั้ง จากนั้นก็หมุนกระบี่เป็นวงดอกไม้ แล้วเก็บเข้าฝักอย่างคล่องแคล่ว นางกอดกระบี่แน่น ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามถูซานซูซูไป
อาวุธที่นางเคยใช้มาก่อนหน้านี้เป็นหมัดหรือเคียวเล่มนั้น แต่ไม่ใช่กระบี่อย่างแน่นอน
เหตุที่นางเลือกใช้กระบี่ก็เพราะบุคคลที่นางมีใจให้ถนัดอาวุธชนิดนี้ และเช่นเดียวกันกับชุดสีดำที่นางสวมใส่ก็เพราะเขาชอบแต่งกายด้วยสีดำเข้มดุจหมึก
เจียงหน่ายจวินโบกพัดในมือเบา ๆ ทว่าสายลมที่มองไม่เห็นก็พัดทำลายปราณกระบี่นั้นจนแตกกระจาย เขาก้าวเข้าไปใกล้ถูซานซูซูอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลิกคิ้วและยิ้ม
รอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนอาบแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ โดยเฉพาะใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้หญิงสาวหลายคนหลงใหล ยิ่งมีแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง
“ซูซู เจ้ารู้หรือไม่ว่าฉางอวี่มาที่นี่เพื่ออะไร?” เขาขยับเท้าอย่างแนบเนียนเข้าใกล้หญิงงามอีกเล็กน้อย
ถูซานซูซูเกี่ยวผมข้างหูเล็กน้อย แล้วขยับเท้าเข้าใกล้ลู่เสี่ยวจิ่นอย่างแนบเนียนเช่นกัน



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า