ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1365
บทที่ 1365 การตัดสินใจ
ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน กลับมีเกล็ดหิมะที่แตกต่างกัน ร่วงหล่นลงบนไหล่ของจ้าวอู่เจียง
เขากุมมือของหลินหลางแน่น ก่อนจะสัญญากับผู้อาวุโสเทียนหลานว่า
“ข้า… จ้าวอู่เจียงจะดูแลหลินหลางให้ดีแน่นอน และร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน”
ผู้อาวุโสเทียนหลานถอนหายใจอยู่บนซากปรักหักพัง ก่อนเอ่ยถามออกไป
“แล้วเสี่ยวเค่อเล่า?”
ทุกคนไม่ได้พูดถึงเรื่องเต่าศักดิ์สิทธิ์อีก ผู้อาวุโสเทียนหลานรู้ว่าจ้าวอู่เจียงจะไม่อยู่บนเกาะนี้นานนัก นางจึงอยากฝากฝังหลินหลางและหลินเสี่ยวเค่อให้กับจ้าวอู่เจียงก่อนที่เขาจะจากไป
หลินเสี่ยวเค่อเอามือไพล่หลัง และหันหน้าไปทางอื่น พวกเขาจึงมองไม่เห็นสีหน้าของนาง
“เสี่ยวเค่อถูกเจ้าเอาพรหมจรรย์ไปแล้ว… ใช่หรือไม่?” เมื่อเห็นจ้าวอู่เจียงไม่ตอบ ผู้อาวุโสเทียนหลานก็ถามต่อ
จนในที่สุด…จ้าวอู่เจียงพยักหน้าอย่างยอมรับ
“ใช่”
“แต่เป็นเพราะสถานการณ์บังคับ ตอนนั้นเหตุการณ์คับขัน และจำเป็นต้องทำเช่นนั้น”
“แต่เจ้าก็เป็นชายของนางแล้ว” ผู้อาวุโสเทียนหลานพูดอย่างเป็นห่วง
นางมองออกว่าแท้จริงแล้วเสี่ยวเค่อนั้นมีใจให้จิ้งจอกจากเผ่าหลินหลาง เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ควรรีบคว้าไว้ หรือหากพลาดไปก็จะเป็นที่น่าเสียดาย
“ท่านย่า” จ้าวอู่เจียงจับมือของผู้อาวุโสหลินหลางแล้ววางไว้บนดวงใจของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า
“ความชอบเป็นเรื่องที่ต้องมีให้กันและกัน พื้นฐานของการอยู่ด้วยกันก็คือความชอบ และความชอบก็เป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้”
“หลินหลางมากับข้าเพราะนางอยากอยู่กับข้า และข้าก็อยากปกป้องนาง”
“แต่หลินเสี่ยวเค่อมีความคิดของตัวเอง เช่นนั้นการบังคับความคิดของตัวเองให้กับผู้อื่น…ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง”
“นางมีทางเลือกของตัวเอง…”
“แล้วเจ้า…” ผู้อาวุโสเทียนหลานถอนหายใจ
“เจ้าเคยถามหรือไม่ว่านางเต็มใจไปกับเจ้าหรือไม่?”
ร่างของหลินเสี่ยวเค่อสั่นเทา ทว่าจ้าวอู่เจียงกลับเงียบปากไปชั่วขณะโดยที่ไม่รู้จะพูดอย่างไร
เพราะการปฏิเสธของเขาอาจทำร้ายจิตใจของหลินเสี่ยวเค่อ
แต่อย่างที่เขาพูด… ความชอบคือพื้นฐานของการอยู่ด้วยกัน
ทั้งเขากับหลินเสี่ยวเค่อเป็นเพียงความบังเอิญ และเป็นเหตุการณ์คับขัน แต่ไม่ใช่ความชอบ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า