ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1366

บทที่ 1366 ต้องการเข้าเฝ้าผู้อาวุโสเสวียนเหนี่ยว

ภูเขาถูซานทอดยาว แสงจันทร์สาดส่องเป็นประกายใส ทว่าภายใต้แสงจันทร์นั้นกลับเห็นหิมะขาวโบกสะบัด

กระท่อมเล็ก ๆ ที่ดูเรียบง่าย แต่ภายในกลับมีไฟลุกโชนและเคล้าเสียงไปด้วยฟืนที่กำลังแตกปะทุ

ผู้ที่นั่งอยู่ข้างกองไฟ คือคนหนุ่มสามคนและหญิงชราผมขาวโพลนหนึ่งคน

หญิงชรานามว่าถูซานฮวาชางเป็นผู้อาวุโสใหญ่เผ่าจิ้งจอกถูซาน

ถูซานไม่มีหัวหน้าเผ่า แต่ปกครองร่วมกันโดยผู้อาวุโสห้าคน

ถูซานซูซูชงชาร้อนและส่งให้ย่าหนึ่งถ้วยก่อน จากนั้นส่งให้เจียงหน่ายจวินหนึ่งถ้วย สุดท้ายส่งให้ลู่เสี่ยวจิ่นหนึ่งถ้วย

ไม่ว่าจะสนิทหรือห่างเหิน แต่เมื่อเรียงตามอาวุโสก็ไม่มีที่ติ

“อา…” เจียงหน่ายจวินไม่สนใจความร้อนในถ้วยชา แต่กลับดื่มรวดเดียวเกือบครึ่งถ้วย ก่อนจะเปล่งเสียงยาว ๆ ที่ดูเหมือนจะรู้สึกสบายยิ่ง

เขารำพันว่า “สมแล้วที่เป็นชาที่ซูซูชงเอง รสชาติวิเศษยิ่ง เหนือกว่าปรมาจารย์ชาทั้งหลายในโลก”

ลู่เสี่ยวจิ่นกลอกตาเล็กน้อย เพราะเจียงหน่ายจวินหมายปองพี่ซูซูมาไม่ใช่แค่วันหรือสองวัน

ในสำนักเติมฟ้า เจียงหน่ายจวินนำของวิเศษสนุก ๆ มาให้พี่ซูซูทุกวัน แม้กระทั่งกังวลว่าพี่ซูซูจะไม่รับ เจียงหน่ายจวินก็มอบให้ทีละกอง และแทบจะให้ทุกคนได้รับคนละชิ้น

ผู้อาวุโสฮวาซางก็ยิ้มอย่างเมตตา แล้วพูดตรงประเด็นทันที

“ฉางอวี่ จื่อฮวา พวกเจ้ามาเยือนถูซานวันนี้ มีธุระอันใดหรือ?”

ลู่เสี่ยวจิ่นมีนามรองว่า จื่อฮวา

ในบรรดาทายาทรุ่นหลังของตระกูลลู่ ผู้ที่มีตัวอักษร ‘ฮวา’ ในนามรอง ล้วนเป็นทายาทที่บรรพบุรุษรักใคร่เอ็นดูทั้งสิ้น

“ช่วงนี้อากาศหนาวเย็น บรรพบุรุษคิดถึงท่าน พอดีเสี่ยวจิ่นก็คิดถึงพี่ซูซูเช่นกัน จึงมาเยี่ยม” ลู่เสี่ยวจิ่นนั่งอย่างเรียบร้อยพร้อมกับยิ้มหวาน ๆ

เจียงหน่ายจวินไม่เคยเห็นลู่เสี่ยวจิ่นเรียบร้อยเช่นนี้มาก่อน แทบจะตกใจจนคางหลุด

ยามที่ลู่เสี่ยวจิ่นเรียบร้อย นางช่างงดงามอย่างที่สุด ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะมองนางอีกครั้ง

ช่างน่าเสียดายและน่าเศร้า ลู่เสี่ยวจิ่นที่เรียบร้อยเช่นนี้ ในโลกนี้มีบุรุษมากมาย นอกจากข้า… เจียงฉางอวี่ที่ได้เห็นวันนี้ บุรุษอื่น ๆ คงไม่มีโอกาสได้เห็นภาพอันงดงามเช่นนี้…

เจียงหน่ายจวินรำพึงในใจ ก่อนประนมมือคำนับ

“ท่านย่า…. ความจริงแล้ว การมาเยือนของฉางอวี่ครั้งนี้ เป็นคำสั่งพิเศษจากหัวหน้าตระกูลที่เพิ่งตื่นขึ้นมา”

ดวงตาอันชราภาพของผู้อาวุโสฮวาซางแห่งถูซานหรี่ลงและดูเมตตายิ่งขึ้น

หัวหน้าตระกูลเจียงต่างจากผู้เฒ่าลู่จ้ง และผู้อาวุโสระดับสูงสุดคนอื่น ๆ เพราะเขาเป็นหนึ่งในสองนักปราชญ์ที่ก้าวข้ามไปถึงระดับสูงสุดในช่วงพันปีที่ผ่านมา

แต่หัวหน้าตระกูลเจียงไม่ได้ปรากฏตัวในโลก แม้จะมีอายุขัยเหลือเฟือ แต่เขาเลือกที่จะจำศีล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน