ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1375

บทที่ 1375 บทเรียนที่เข้าถึงใจในครั้งเดียว

จ้าวอู่เจียงผู้ไม่ทำงานจริงจัง ไม่สนใจวิชาการ กำลังสอนพิเศษให้กับเซวียนหยวนจิ้ง

ทั้งสองคนสื่อสารกันอย่างเข้าใจง่าย มีระเบียบแบบแผนอย่างยิ่ง

เสียงเสียดสีในฤดูหนาวเย็นเหมือนถ่านไม้ที่ถูกจุดให้ลุกเป็นประกายไฟอยู่ตลอดเวลา และประกายไฟเหล่านั้นเผาไหม้บนผิวหนัง ทั้งให้ความรู้สึกชาและเสียวซ่าน

“พวกเรามีลูกสักคนกันเถิด”

ในห้วงลึกของความรัก ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุขสบาย เซวียนหยวนจิ้งมีหัวใจที่สุกงอมเต้นรัวเร็ว นางเอ่ยขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกายดั่งสายน้ำและใช้สองมือลูบไล้ใบหน้าของจ้าวอู่เจียง

สถานการณ์ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นดั่งความตายติดตามดั่งเงา จ้าวอู่เจียงรู้ดีว่าชะตากรรมของตนคือการเดินเข้าสู่ห้วงลึกแห่งความตาย

และเขาไม่รู้จะตอบความรักอันลึกซึ้งนี้อย่างไร

เขาได้แต่กอดร่างบางแน่นจนร่างทั้งสองซ้อนทับกัน หลงใหลในกันและกัน จนกระทั่งสายธารขาวไหลเข้าสู่ถ้ำม่านน้ำ

เซวียนหยวนจิ้งครางเบา ๆ ก่อนที่ทั้งสองจะจูบกันอย่างลึกซึ้ง

ความรักลุกโชนอย่างรุนแรงในฤดูหนาวเย็น แม้ว่าหิมะและลมด้านนอกก็ไม่อาจปกปิดเสน่ห์ของเซวียนหยวนจิ้ง และไม่อาจปกปิดความเร่าร้อนของจ้าวอู่เจียง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด

หิมะขาวโพลนราวนาฬิกาทรายร่วงหล่นเงียบงันคล้ายเม็ดทรายสีขาวโปรยปรายอยู่เบื้องนอก กระทั่งบรรยากาศแปรเปลี่ยนและฟ้าดินเริ่มพลิกกลับ เมื่อความมืดถูกทำลายและแสงตะวันมาถึง

จ้าวอู่เจียงไม่ได้หลับตลอดทั้งคืน แต่จิ้งเอ๋อร์ในอ้อมกอดของเขาหลับอย่างสงบด้วยสีหน้าเปล่งปลั่ง

จ้าวอู่เจียงและเซวียนหยวนจิ้งจบ ‘ความรัก’ อย่างลึกซึ้ง

หลังจากเซวียนหยวนจิ้งหลับไป เขากลับคิดถึงเรื่องต่าง ๆ อยู่ตลอด จนกระทั่งแสงรุ่งอรุณเริ่มสว่าง

เขากำลังทบทวนอดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่อาจเกิดขึ้น

หากวันนี้ที่จะออกเดินทางไปยังราชวงค์ต้าเฉียน แต่สิ่งที่เขาคิดถึงคือราชวงค์ต้าเซี่ยที่ล่มสลายไปแล้ว

ช่วงสุดท้ายของราชวงค์ต้าเซี่ยก็มีหิมะ มีภัยพิบัติ และมีผู้แข็งแกร่งที่ซุ่มซ่อนอยู่เบื้องหลังกำลังจะปรากฏตัว

ตอนนี้โลกที่กำลังเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ ช่างคล้ายคลึงกับราชวงค์ต้าเซี่ยในอดีตเหลือเกิน

ราวกับตุ๊กตาแม่ลูกดกที่เริ่มจากโลกเล็ก ๆ ซ้อนไปสู่โลกที่ใหญ่กว่า แต่จ้าวอู่เจียงกลับรู้สึกว่าทุกสิ่งนี้ดูเหมือนจะมีร่องรอยให้ติดตาม

เช่นนั้นคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างของราชวงค์ต้าเซี่ยคือใครกันแน่?

แรกเริ่มเขาคิดว่าเป็นเพียงหลี่เว่ยยางและคนอื่น ๆ แต่ภายหลังจึงพบว่ามีคนอีกมากมาย เช่น สำนักพุทธ สำนักเต๋า และคนจากกลุ่มอิทธิพลอื่น ๆ ก็ล้วนเคยไปยังพื้นที่ลับของราชวงค์ต้าเซี่ย

สิ่งที่พวกเขาแสวงหาคืออะไร? วิชาบางอย่างหรือ?

วิชาเป็นเพียงสิ่งที่เห็นได้ชัด แล้วสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้นคืออะไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน