ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1381

บทที่ 1381 คนแต่ละคนมีความชอบไม่เหมือนกัน

ณ หอชมดาว สำนักโหราศาสตร์ในวังหลวง

องค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์ต้าเฉียน อวิ๋นเหวิน จ้องมองบุตรของตนเอง อวิ๋นเจิง ในกระจกทองเหลืองเป็นเวลานานโดยไม่มีคำพูดใด แต่มีเพียงเสียงถอนหายใจยาว ๆ เท่านั้น

อวิ๋นเจิงแสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ในการบำเพ็ญที่แตกต่างจากคนทั่วไปตั้งแต่เด็ก แต่กลับไม่ค่อยตั้งใจบำเพ็ญเท่าไร และใช้ความคิดส่วนใหญ่ไปกับการเล่นสนุก

หลังจากที่องค์ชายองค์อื่น ๆ บรรลุนิติภาวะและมีตำแหน่งของตนเองแล้ว ส่วนใหญ่จะพิจารณาว่าจะก้าวเข้าสู่การบำเพ็ญโดยไม่สนใจอำนาจ หรือจะมุ่งมั่นในเรื่องอำนาจ และพิจารณาการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท

อย่างไรก็ตาม อวิ๋นเจิงไม่สนใจเรื่องราชสำนัก และไม่ขยันบำเพ็ญ วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน วิ่งไปที่สำนักโหราศาสตร์เพื่อสังเกตดวงดาว หรือมัวแต่หลงใหลในโหราศาสตร์และปฏิทิน

หลังจากที่ได้รับการยอมรับเป็นศิษย์ของเจ้าสำนัก ภายใต้การกำกับดูแลของเจ้าสำนัก อวิ๋นเจิงจึงเริ่มบำเพ็ญเพียรอย่างจริงจัง แม้อายุยังน้อยก็เป็นผู้ที่มีพลังอยู่ในระดับหกภัยพิบัติแล้ว เขาช่างเป็นผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริง

แต่ถึงแม้อวิ๋นเจิงจะอยู่ในระดับหกภัยพิบัติแล้ว แต่เขาก็ยังประพฤติตนเหมือนเดิม และไม่ชอบการต่อสู้ฆ่าฟัน เพราะเขาตั้งใจจะใช้วิชาบำเพ็ญขั้นสูงเพื่อรักษาสภาพไม่ต้องหลับและไม่ต้องพักในการสังเกตปรากฏการณ์บนท้องฟ้า

ตามความคิดของอวิ๋นเจิงนั้น หากยิ่งวิชาของเขาสูงขึ้นก็ยิ่งสามารถอยู่ได้นานโดยไม่ต้องพักผ่อน ดังนั้นก็จะมีเวลามากขึ้นในการทุ่มเทให้กับสิ่งที่ตนชอบ

คนส่วนใหญ่ในสำนักโหราศาสตร์ค่อนข้างเข้าใจ เพราะผู้คนส่วนใหญ่ที่หลงใหลในดาราศาสตร์ล้วนชื่นชอบเรื่องดวงดาว

แต่เหล่าราชวงศ์กลับไม่เข้าใจอวิ๋นเจิงเลย พวกเขาคิดว่าอวิ๋นเจิงไม่ทำหน้าที่ของตน และปล่อยให้พรสวรรค์ของตนเองต้องสูญเปล่า

อีกทั้งอวิ๋นเจิงไม่ได้หยิ่งยโสแต่มีความทะนงตน เวลามองผู้คนก็มักจะมีท่าทีเหมือนคนอื่นเมามาย และมีแต่เขาเพียงผู้เดียวที่ยังมีสติ มีความเย็นชาอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขาไม่เป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน

เมื่อนานวันเข้า องค์ชายอวิ๋นเจิงก็ยิ่งไม่เป็นที่ชื่นชอบของราชวงศ์และขุนนาง อย่างไรก็ตามองค์ชายองค์อื่น ๆ ที่กำลังแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทกลับค่อนข้างชื่นชอบอวิ๋นเจิง

น้องชายที่ไม่มีภัยคุกคาม ผู้ใดบ้างเล่าจะไม่ชอบ เพียงแค่เสแสร้งยกยอเล็กน้อย ในอนาคตอาจเป็นกำลังสำคัญไม่น้อย

“เวินปู๋เซิ่ง เจ้าจงหาคนสองคนไปทดสอบองค์ชายเจ็ดไข่มุกแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว ผู้มีท่วงท่าสูงส่งด้วยตัวเอง” อวิ๋นเหวินพยุงเข็มขัดหยกทอง ดวงตาจับจ้องที่คนทั้งสองที่กำลังสนทนากันในกระจกทองเหลือง

“พ่ะย่ะค่ะ” ขันทีอาวุโส เวินปู๋เซิ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นมิตร ทำให้ผู้พบเห็นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสนิทสนม เขาค้อมตัวโค้งคำนับ ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ร่างกายค่อย ๆ จางหายไปในหอชมดาว

……

“ข้าได้ยินว่าท่านพี่จีชอบสตรีที่มีเสน่ห์”

บนถนนใหญ่ของเมืองหลวง จ้าวอู่เจียงและองค์ชายอวิ๋นเจิงเดินเคียงข้างกัน จ้าวอู่เจียงมีบุคลิกอ่อนโยน อวิ๋นเจิงถอยหลังไปทางพระราชวัง หันหน้าไปทางประตูเมือง เขาเลิกคิ้วใส่จ้าวอู่เจียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนถามว่า

“ใช่” จ้าวอู่เจียงพยักหน้า

เรื่องที่อิ้นอ๋องแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวชอบภรรยาของคนอื่นนั้นเป็นที่รู้กันไปทั่วแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน