เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1397

บทที่ 1397 ท่าทีอันไร้เทียมทาน!

คำสาปต้องห้ามมากมายในวังหลวงอันกว้างใหญ่ต่างไหลมารวมกันในมือของเวินปู๋เซิ่ง

การโจมตีที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ ไม่เพียงแค่อิ้นอ๋องที่อยู่ในระดับเจ็ดภัยพิบัติจะรับไม่ไหว แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเก้าภัยพิบัติก็รับไม่ไหวเช่นกัน

คำสาปต้องห้ามเหล่านี้เป็นสิ่งที่บรรพบุรุษตระกูลอวิ๋นได้เสริมสร้างและซ้อนทับกันมาอย่างต่อเนื่องนับปีไม่ถ้วน อีกทั้งยังกลายเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ใกล้เคียงกับน้ำศักดิ์สิทธิ์อันกว้างไกลในเขตน้ำศักดิ์สิทธิ์ทางใต้

เวินปู๋เซิ่งในฐานะผู้พิทักษ์ทางอย่างเปิดเผยของราชวงศ์มีสิทธิ์ในการควบคุมคำสาปต้องห้ามบางส่วน หากเขาสามารถควบคุมคำสาปเหล่านี้ได้ทั้งหมด

เขาย่อมมั่นใจว่าตนเองจะสามารถต่อสู้กับผู้สูงส่งได้!

เพราะเขาวางแผนที่จะจับอิ้นอ๋องในคราวเดียว จากนั้นค่อยตามหาผู้แข็งแกร่งที่ซ่อนตัวอยู่

ไม่นาน เขาก็พบว่าคำสาปต้องห้ามที่กำลังไหลมาสู่ฝ่ามือของเขานั้นหายไปแล้ว หรือหากพูดให้ชัดเจนคือคำสาปต้องห้ามเหล่านั้นหลงทาง และเดินผิดทิศทาง พากันไหลไปหาอิ้นอ๋อง

ขณะที่อิ้นอ๋องค่อย ๆ เดินเข้ามา ทว่าทุกย่างก้าวนั้นกลับทำให้อากาศรอบกายเขาสั่นสะเทือน

ซึ่งคำสาปต้องห้ามเหล่านั้นไหลเข้าไป แล้วแตกสลายกลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์สีทอง ราวกับสายธารเล็ก ๆ ที่กำลังไหลผ่านอาภรณ์ของอิ้นอ๋องเพื่อเข้าสู่ร่างกาย

เวินปู๋เซิ่งสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เพราะเขาไม่อาจจินตนาการได้ว่าอิ้นอ๋องทำเช่นนี้ได้อย่างไร

แต่สิ่งที่เขาไม่อาจเข้าใจยิ่งกว่าคือ…

ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาได้ลองสำรวจดูแล้วว่าอิ้นอ๋องมีเพียงพลังระดับเจ็ดภัยพิบัติเท่านั้น แต่เหตุใดเมื่อเดินมาหาตน กลับรู้สึกถึงความอึดอัดราวกับภูเขาใหญ่ที่ทอดยาวถึงสวรรค์จากร่างของอิ้นอ๋อง

แต่ในขณะเดียวกันที่ตัวเขากำลังหดเล็กราวกับไม้แห้งที่เพียงแค่ลมพัดก็ล้มลงได้?

ฮ่องเต้อวิ๋นเหวินถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความตกตะลึง ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ อีกทั้งมือทั้งสองที่ไพล่หลังกำแน่นเป็นกำปั้นจนสั่นสะท้าน เพราะเขาทั้งรู้สึกกลัวและโกรธยิ่งนัก

จ้าวอู่เจียงวางมือซ้ายที่มีหมอกสีม่วงลึกล้ำพันวนลงบนไหล่ของขันทีอาวุโสเวินปู๋เซิ่งเบา ๆ ก่อนจะยิ้มพลางกล่าวว่า

“เจ้าช่างมีมารยาทและจงรักภักดียิ่งนัก พวกเจ้าบำรุงรักษาซ่อมแซมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ และสร้างหอชมดาวขึ้นโดยเฉพาะ นับว่ามีคุณูปการ”

“การยึดครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์และถือเอาเป็นของตัวเอง ก็เพื่อราชวงศ์ต้าเฉียน และเพื่อเพิ่มพูนกำลังของต้าเฉียน ถ้าหากมองจากจุดยืนของพวกเจ้าก็ไม่ได้ผิดอะไร”

บทที่ 1397 ท่าทีอันไร้เทียมทาน! 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า