ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 142

บทที่ 142 ประกาศพระราชโองการ

วังหลวง ณ ห้องตำรา

ฮ่องเต้ไม่ได้นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ แต่กำลังนั่งเหยียดหลังตรง

ผู้ที่อยู่ด้านตรงข้ามในขณะนี้คือเซียวเหยาอ๋อง ผู้สวมใส่เสื้อคลุมสีขาวสะอาดตา

“เสด็จอาอุตส่าห์มาเยี่ยมเยียนข้าถึงที่นี่ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดหรือไม่?” ฮ่องเต้มีดวงตาเป็นประกายแวววาว โฉมหน้าสง่างาม แต่ในเวลาเดียวกันนี้ ก็แสดงออกถึงความไม่พอใจเล็กน้อย

เซียวเหยาอ๋องเดินทางกลับมานครหลวงทั้งที่ไม่มีคำสั่งเรียกตัว นั่นหมายถึงการปฏิเสธอำนาจของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน อีกทั้งยังกล้าเดินเข้ามาในวังหลวง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เซียวเหยาอ๋องไม่ควรเข้ามามากที่สุดเช่นนี้อีก

พฤติกรรมเหล่านี้แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ได้เห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตา

เซียวเหยาอ๋องยืนเอามือไพล่หลัง ท่วงท่าสง่างามและนุ่มนวล พลางพูดพร้อมกับแย้มยิ้มเล็กน้อย

“ข้าต้องการให้เจ้าช่วยประกาศพระราชโองการเรื่องสมรสพระราชทานของข้า”

“หืม? ข้าสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าเสด็จอาตกหลุมรักสตรีนางใดกัน เสด็จอาจึงต้องมาเข้าพบข้าถึงที่นี่?” ฮ่องเต้ถูนิ้วมือโดยไม่รู้ตัว แววตาลึกล้ำ เวลานี้ภาพเหตุการณ์ในอดีตกำลังไหลย้อนคืนกลับมาในความทรงจำ

“สถานการณ์ทางตอนใต้ของแคว้นต้าเซี่ยกับแคว้นหนานเจียงระส่ำระสายกันมานานแล้ว มีผู้คนต้องบาดเจ็บล้มตายไปไม่ใช่น้อย…” เซียวเหยาอ๋องกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“แต่หากเจ้าประกาศพระราชโองการว่าข้าจะแต่งงานกับธิดาเทพแห่งแคว้นหนานเจียง ก็จะเป็นการยุติสงครามระหว่างทั้งสองแคว้น ทำให้ทหารของพวกเราไม่ต้องไปทิ้งชีวิตในสนามรบอีกต่อไป”

ฮ่องเต้หรี่ตาลงเล็กน้อย เซียวเหยาอ๋องพูดออกมามีเหตุผลยิ่งนัก คล้ายกับว่าการกระทำครั้งนี้ เขาก็ทำเพื่อบ้านเมือง

แต่เนื่องจากได้รับการสั่งสอนจากบิดามาตั้งแต่เด็ก เซวียนหยวนจิ้งจึงรู้ดีว่าแคว้นต้าเซี่ยกับแคว้นหนานเจียงไม่มีทางญาติดีกันได้เด็ดขาด!

เพราะตั้งแต่ที่มีการก่อตั้งแคว้นต้าเซี่ยในยุคสมัยแรก พวกเขาก็ต้องเผชิญกับปัญหาจากคนเถื่อนแห่งแดนใต้ของแคว้นหนานเจียงมาโดยตลอด ด้วยเหตุนี้ ชายแดนใต้ระหว่างทั้งสองแคว้นจึงไม่เคยทำสัญญาสงบศึกกันเลย!

ทว่า เซียวเหยาอ๋องกลับไปญาติดีกับแคว้นหนานเจียง ถึงกับตกหลุมรักธิดาเทพของพวกเขา ในสมัยที่ฮ่องเต้องค์ก่อนยังมีอำนาจ มีข่าวว่าเซียวเหยาอ๋องเคยร้องขอการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ถูกฮ่องเต้องค์ก่อนปฏิเสธทุกครั้งไป

บัดนี้ เมื่อฮ่องเต้องค์ก่อนจากไป เซวียนหยวนจิ้งกลายเป็นผู้ที่ขึ้นครอบครองบัลลังก์ เซียวเหยาอ๋องจึงกลับมาอีกครั้งเพื่อเรียกร้องการแต่งงาน

“เกรงว่าเสด็จอาคงต้องผิดหวังแล้ว สิ่งที่ท่านต้องการขัดต่อหลักการของบรรพบุรุษชาวต้าเซี่ย” ฮ่องเต้ตอบกลับไปด้วยท่วงท่าสง่างาม

เซียวเหยาอ๋องตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที

“หลักการของบรรพบุรุษเป็นเรื่องในอดีต แต่เจ้าต้องปรับตัวให้เข้ากับปัจจุบัน หากเจ้ายึดติดกับอดีตมากเกินไป เจ้าก็จะนำหายนะมาสู่ตนเองโดยไม่รู้ตัว!”

“ข้าไม่มีทางลืมเลือนหลักการของบรรพบุรุษเด็ดขาด พวกเราอย่าพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลย…” ฮ่องเต้ก็มีสีหน้าเย็นชาปานน้ำแข็งขึ้นมาเช่นกัน

เซียวเหยาอ๋องเงยหน้าขึ้นพลางยืนนิ่ง ปลดปล่อยคลื่นพลังที่มองไม่เห็นออกมาจากร่างกาย การปลดปล่อยพลังเป็นการคุกคามฮ่องเต้ เพื่อเตือน

“เซวียนหยวนจิ้ง ข้าไม่ได้มาเพื่อเจรจากับเจ้า! แต่ข้ามาที่นี่เพื่อสั่งให้เจ้าประกาศพระราชโองการออกไป!”

ฮ่องเต้เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ พลางเคาะนิ้วมือลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ แม้จะสัมผัสได้ถึงความกดดันหนักหน่วง แต่ก็ยังรักษาความสงบสุขุมไว้ได้อย่างดีเยี่ยม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน