ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 141

บทที่ 141 ข้ามาเพื่อช่วยปลดปล่อยท่าน

ตำหนักหย่างซิน ห้องบรรทมของฮ่องเต้

จ้าวอู่เจียงมีความคิดมากมายอยู่ในสมอง

ข้ารับใช้ชุดสีน้ำเงินผู้นั้นเป็นใคร? ปราณกระบี่ที่โจมตีออกมานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ได้โจมตีออกมาสุดพลัง ข้ารับใช้ผู้นั้นอายุยังไม่มาก เหตุใดถึงมีความแข็งแกร่งระดับนี้ได้?

ข้ารับใช้ชุดน้ำเงินคนนั้นโจมตีเขาทันทีที่พบหน้า หรือว่าจะเป็นลูกสมุนของบุรุษไร้หน้า? หรือว่าจะเป็นคนจากสำนักมังกรเงิน?

น่าจะแน่นอนแล้วว่าเซียวเหยาอ๋องมีความเกี่ยวข้องกับสำนักมังกรเงิน แต่เซียวเหยาอ๋องมีตำแหน่งใดในสำนักมังกรเงินกันแน่?

เป็นเจ้าสำนัก? หรือเป็นสมาชิกระดับสูง? แล้วเซียวเหยาอ๋องมีความสัมพันธ์อันใดกับบุรุษไร้หน้า?

จ้าวอู่เจียงถูนิ้วมือของตนเองไม่หยุดยั้ง ดวงตาทอประกายวาวโรจน์ ในเมื่อเสนาบดีกรมคลังเป็นคนของเซียวเหยาอ๋อง เช่นนั้นเสนาบดีกรมคลังก็น่าจะพอรู้ข้อมูลใช่หรือไม่?

ต้องนำตัวมาสอบสวน… จ้าวอู่เจียงเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเพื่อส่งสัญญาณ เรียกหาให้เจี๋ยเอ้อร์ซานติดตามเขาไปยังจวนที่พักของเสนาบดีกรมยุติธรรม

…

ย่านเจียงตู่ทางทิศเหนือ

จวนที่พักชั่วคราวของเซียวเหยาอ๋อง

ณ ห้องตำรา

องครักษ์ทั้งสองคนกำลังคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าเซียวเหยาอ๋องคน หนึ่งคืออันผิงในชุดสีน้ำเงิน ส่วนอีกคนคือฉีเล่อในชุดสีแดง

ฉีเล่อเพิ่งกลับมาถึงนครหลวงหลังจากออกไปสืบข่าวมากมาย

อันผิงก้มหน้าต่ำ เขาล้มเหลวในการจับตัวจ้าวอู่เจียงในวันนี้ ทำให้รู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง เขากลัวเหลือเกินว่านายท่านจะไม่พอใจเพราะเรื่องนี้

“นายท่านเจ้าคะ ข้าน้อยได้ข่าวมาจากทางแดนใต้ของแคว้นหนานเจียงว่า เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรงระหว่างกองทัพของแคว้นต้าเซี่ยกับกองทัพของพวกเขาเจ้าค่ะ…” นางรายงานด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ไม่รู้ว่าเพราะใด อยู่ดี ๆ แม่ทัพใหญ่อย่างเซียวหยวนซานก็ยกทัพเข้าบุกโจมตีเขตแดนใต้ของแคว้นหนานเจียง ทำให้หมู่บ้านชายแดนเสียหายไปถึงสามหมู่บ้าน กว่าที่พวกเขาจะขับไล่กองทัพของแคว้นต้าเซี่ยกลับมาได้สำเร็จ ก็ทำเอาท่านธิดาเทพได้รับบาดเจ็บเจ้าค่ะ…”

เซียวเหยาอ๋องซึ่งตอนแรกถือตำราด้วยท่าทางสงบสุขุมพลันขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

“ธิดาเทพเป็นอะไรหรือไม่?”

“หลังได้รับการรักษา ท่านธิดาเทพก็ฟื้นตัวดีแล้วเจ้าค่ะ…” ฉีเล่อก้มหน้าต่ำ และผงกศีรษะ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเคารพ

“เซียวหยวนซาน… ข้าสมควรฆ่ามันตั้งแต่แรก!” เซียวเหยาอ๋องดวงตาเป็นประกายลึกล้ำดำมืด ราวกับว่าบรรจุความเจ็บแค้นมานานปี

เขานึกถึงการพบกันครั้งแรกระหว่างตนเองกับธิดาเทพที่ชายแดนของแคว้นต้าเซี่ยเมื่อหลายปีก่อน พวกเขาเจอกันบนเรือข้ามฟากเทียนหนานกวน สายลมโชยพัด ก้อนเมฆขาวลอยอยู่บนท้องฟ้า และเรือข้ามฟากกำลังจะแล่นผ่านอาณาเขตหมื่นขุนเขา

เห็นได้ชัดว่าเราสองต่างเป็นศัตรูกัน แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด พวกเขากลับส่งยิ้มให้กัน

และหลังจากนั้นไม่กี่วัน พวกเขาก็ตกหลุมรักกัน

หลังการแยกจาก พวกเขาไม่เคยลืมเลือนกันเลย จนกระทั่งเสด็จพี่มีคำสั่งให้ยกกองทัพบุกไปโจมตีทางแดนใต้ของแคว้นหนานเจียงเพื่อทำการขยายอาณาเขต…

อดีตเหล่านั้นยังชัดเจนเหมือนทุกอย่างเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ดวงตาของเซียวเหยาอ๋องวาวโรจน์ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ข้าจะเข้าวังหลวง…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน