ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1435

บทที่ 1435 มีคนใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อเยียวยาวัยเด็ก

แรงกดดันของผู้สูงส่งครอบคลุมทั่วชั้นฟ้า ลมพัดเมฆลอยที่ประตูใหญ่แห่งเมืองผี พัดหมอกสีเทากระจายไป

แม้เจียงไฉ่เหอยังไม่ได้มาด้วยร่างจริง แต่เพียงแค่พลังของร่างจำลองก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะต้านทานได้

แม้แต่ผู้มีวรยุทธ์ระดับเก้าภัยพิบัติขั้นสูงสุดก็ไม่อาจต้านทานการโจมตีของผู้สูงส่งได้

อาภรณ์จ้าวอู่เจียงพลิ้วไหว ปกป้องเซวียนหยวนจิ้งและคนอื่น ๆ ไว้เบื้องหลัง พวกเขาถอยหลังไปยังประตูเมือง

มู่อวิ๋นไห่ปักไม้เท้าวิเศษไว้ข้างกาย พนมมือทั้งสอง ดวงตาเปี่ยมด้วยความเมตตา

มนุย์กระดาษสีสันสดใสชี้นิ้วมาที่มู่อวิ๋นไห่จากระยะไกล พื้นที่โดยรอบตัวมู่อวิ๋นไห่กำลังยุบตัวอย่างรวดเร็ว ราวกับต้องการพับมู่อวิ๋นไห่เข้าไปในมิติ ให้เขาตาย ณ ที่นั้น

มู่อวิ๋นไห่ไม่ได้ตกใจ เขาแทบจะไม่แสดงอารมณ์ด้านลบใด ๆ ออกมา แค่เพียงแค่โค้งตัวเล็กน้อยอีกครั้ง แสงพุทธรัศมีเปล่งประกายบนร่างของเขากลายเป็นแขนทองคำอันแข็งแกร่งหกข้าง แผ่ออกไปสี่ทิศ ค้ำยันแสงบาตรสีทองเพื่อรับการโจมตีทั้งหมดของเจียงไฉ่เหอ

“ฮึ!” มนุย์กระดาษสีสันสดใสแค่นเสียงเย็นชา พุ่งเข้าหามู่อวิ๋นไห่อย่างรวดเร็ว

“ไม่คิดเลยว่าไอ้เฒ่าหัวโล้นนั่นจะสอนวิชามังกรสวรรค์แปดส่วนให้เจ้าด้วย!”

มู่อวิ๋นไห่ยิ้มอย่างอ่อนโยน แขนทั้งหกค้ำยันบาตรแสง สองมือพนมเข้าหากัน ปากสวดบทสวดมนต์

ตึง!

มนุย์กระดาษสีสันสดใสชี้ไปที่บาตรแสงอีกครั้ง คลื่นสีทองและคลื่นเสียงแผ่กระจายออกไป เสียงดังกึกก้องราวกับฟ้าร้อง ก้องกังวานเข้าสู่โสตประสาท

ภายใต้การโจมตีครั้งนี้ แม้มู่อวิ๋นไห่จะได้รับการปกป้องจากมังกรสวรรค์แปดส่วน แต่เขาก็ยังคงมีเลือดและลมปราณพลุ่งพล่าน เลือดสีแดงเข้มไหลออกจากปากและจมูก บาตรแสงถูกพลังจากดัชนีทำให้แตกร้าวจนรอยแยกปรากฏขึ้น

ในที่สุดสีหน้าของมู่อวิ๋นไห่ก็เริ่มแปรเปลี่ยน เขาขมวดคิ้วหนา พลันร่างกายพุ่งถอยหลัง

มนุย์กระดาษสีสันสดใสพุ่งตามไป จนทั้งสองคนหายเข้าไปในหมอกสีเทา

หมอกปั่นป่วนอย่างบ้าคลั่ง และค่อย ๆ กลืนกินเงาร่างของทั้งสองคน

แววตาของจ้าวอู่เจียงลึกล้ำราวกับสระน้ำลึกจนมองไม่เห็นก้นบึง

ที่แท้พระภิกษุที่มีฉายาว่า ขูไห่ ก็คือมู่อวิ๋นไห่ บิดาของมู่เชียนเชียน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน