บทที่ 1434 พระภิกษุผู้ตามหาวิญญาณ
ร่างที่เดินออกมาจากหมอกสีเทาค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น
ใกล้เข้ามาแล้ว
ผู้มาเยือนเป็นพระภิกษุวัยกลางคน ถือไม้เท้าศักดิ์สิทธิ์ที่สูงเกือบเท่าตัวคน
ศีรษะโล้นมีผมสีขาวสั้นเหมือนเข็มที่ปักอยู่ในดิน
แต่ใบหน้ากลับอ่อนโยน รูปงามไม่ธรรมดา
“ขอเจริญพรแก่ท่านทั้งหลาย อาตมามีนามว่า ขูไห่” พระภิกษุยกมือข้างเดียวไว้ที่หน้าอก โค้งตัวคำนับเล็กน้อยให้กับจ้าวอู่เจียงและคนอื่น ๆ
จ้าวอู่เจียงพยักหน้าโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ
ตามหลักการแล้ว ด้วยอุปนิสัยของเขาและธรรมเนียมที่ว่า ‘ไม่ตีคนยิ้มแย้ม’ ตอนนี้เขาควรจะยิ้มย่างอ่อนโยนตอบ หรืออย่างน้อยก็ยิ้มเล็กน้อยเพื่อตอบรับ
แต่เขาไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่อเห็นพระภิกษุรูปนี้ในแวบแรก เขาก็รู้สึกไม่สบายใจจากส่วนลึกในจิตใจ
บนเส้นทางชีวิต เราจะพบเจอผู้คนและเรื่องราวมากมาย ตอนที่จ้าวอู่เจียงยังเรียนชั้นประถมและมัธยมในประเทศหัวเซี่ย ครูคนหนึ่งของเขาเคยให้คำแนะนำว่า
‘คนที่เราไม่ชอบหรือไม่สบายใจตั้งแต่แรกเห็น ก็อย่าได้บังคับตัวเองไปผูกมิตรด้วย เพราะมีโอกาสสูงมากที่เมื่อติดต่อกันลึกซึ้งแล้วจะทำให้ตัวเองเสียเปรียบ’
นี่อาจเป็นจิตใต้สำนึกของมนุษย์หรือสัญชาตญาณกำลังเตือนให้ปกป้องตัวเอง
“เหตุใดท่านถึงมาที่นี่?” เซี่ยเฉินซู่ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดื้อรั้นราวกับตอนที่เพิ่งพบจ้าวอู่เจียงครั้งแรก
“ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ท่านจะมาขอทาน”
“อาตมาไม่ได้มาขอทาน” พระภิกษุขูไห่ยิ้มพลางส่ายหน้า มือซ้ายที่เมื่อครู่ยกขึ้นประนมค่อย ๆ รวบรวมพลังจนกลายเป็นบาตรทองคำ
“อาตมาได้ยินมาว่าเมืองผีมีดวงวิญญาณที่ยังมีความอาลัยอาวรณ์และภูตผีมากมาย จึงตั้งใจมาตามหาสหายเก่า”
จ้าวอู่เจียงพบว่าขณะที่พระภิกษุรูปนี้พูด พลังของเขาได้กวาดไปมาบนร่างของตน
เขาขมวดคิ้วคมเข้าหากัน ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าวมายืนบังด้านข้างของเซวียนหยวนจิ้ง เพื่อระวังไว้เผื่อว่าพระภิกษุรูปนี้จะลงมือโจมตีอย่างไม่คาดคิด
“ที่นี่ไม่มีวิญญาณของท่านเจ้าอาวาส พระภิกษุหนุ่ม หรือพระภิกษุชราอะไรทั้งนั้น ท่านไปเสียเถอะ” เซี่ยเฉินซู่เท้าเอวเดินเข้ามายืนข้าง ๆ จ้าวอู่เจียงกับเซวียนหยวนจิ้ง พลางจ้องมองพระภิกษุที่ถือไม้เท้าและบาตรทองคำ
เยี่ยเชี่ยนชุนยังคงอุ้มดาบใหญ่ยืนอยู่ข้างประตูใหญ่ แต่ดาบได้ถูกชักออกจากฝักแล้วหนึ่งส่วน
ขูไห่ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนด้วยท่าทีไม่รีบร้อนไม่โกรธเคือง



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า