ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 144

บทที่ 144 ผู้ใดเป็นคนเขียนจดหมาย?

ย่านเจียงตู่ จวนที่พักของจางทุยเสนาบดีกรมคลัง

จ้าวอู่เจียงพร้อมด้วยเจี๋ยเอ้อร์ซานเข้าไปตรวจสอบคุกใต้ดินมาแล้ว และพวกเขาก็พบศพของจางทุยนอนตายอยู่ในความมืด

ชายหนุ่มจึงรีบเดินทางมายังจวนที่พักของจางทุยโดยไม่ลังเล

มีหน่วยราชองครักษ์มาเฝ้าระวังอยู่ทั้งด้านนอกและด้านในจวนตระกูลจางอย่างหนาแน่น

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับจวนหลังนี้ ทหารหน่วยราชองครักษ์และนายทหารระดับสามัญก็คงไม่สามารถรับผิดชอบได้อย่างแน่นอน

จ้าวอู่เจียงแสดงป้ายที่ฮ่องเต้มอบให้ ก่อนจะได้รับอนุญาตให้เดินเข้าสู่จวนตระกูลจางโดยสะดวก

…

เมื่อเดินเข้ามาด้านในจวนที่พัก แทนที่เขาจะได้พบกับความหรูหราอย่างที่คาดไว้ จ้าวอู่เจียงกลับรู้สึกว่าจวนหลังนี้มีความเรียบง่ายมากกว่าที่คิด

หากไม่เคยรู้มาก่อนว่าเสนาบดีกรมคลังอย่างจางทุยทำผิดกฎหมายบ้านเมืองมานานหลายปี ขโมยทรัพย์สินออกมาจากท้องพระคลังมากโข จ้าวอู่เจียงก็คงคิดว่าจางทุยเป็นขุนนางติดดิน ใช้ชีวิตเรียบง่ายสมถะ

เมื่อเดินสำรวจดูจนรอบแล้ว ในที่สุด จ้าวอู่เจียงกับเจี๋ยเอ้อร์ซานก็มาหยุดอยู่หน้าห้องตำราของจางทุย

โดยทั่วไปแล้ว บรรดาขุนนางมักจะเก็บซ่อนสิ่งของสำคัญเอาไว้ในห้องตำราเสมอ แต่แน่นอนว่าก็มีคนที่ทำตรงกันข้ามเช่นกัน ทว่าคนที่ทำเช่นนั้นมีจำนวนน้อยนิดยิ่ง

จ้าวอู่เจียงดึงแผ่นกระดาษที่ปิดทับบานพับประตูอยู่ออกไป และเปิดบานประตูออกกว้าง

ภายในห้องตำรายังคงตกแต่งอย่างเรียบง่าย

มีชั้นวางหนังสือ โต๊ะไม้ เก้าอี้ห้าตัว และกระถางใส่ต้นเบญจมาศ

บนชั้นหนังสือและโต๊ะไม้เต็มไปด้วยกองตำราทับถมกันอย่างไร้ระเบียบ

เจี๋ยเอ้อร์ซานยืนเฝ้าระวังอยู่หน้าประตูห้องในขณะที่จ้าวอู่เจียงทำการสำรวจด้านใน

ห้องตำราได้รับการตกแต่งอย่างเรียบง่ายเกินกว่าที่จ้าวอู่เจียงคาดเอาไว้ แต่ชายหนุ่มก็รู้ดีว่าต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้ความเรียบง่ายนี้ อย่างเช่น ประตูลับอย่างในห้องตำราของเฉินอันปังนั่น

บางทีอาจจะมีห้องลับซ่อนอยู่ในห้องตำราของจางทุยด้วยเช่นกัน

จ้าวอู่เจียงเดินไปนั่งลงที่โต๊ะไม้ ก่อนจะหยิบตำราขึ้นมาเล่มหนึ่ง

แต่จะบอกว่าเป็นตำราก็ไม่ถูกนัก สมควรเรียกว่าเป็นสมุดบัญชีเสียมากกว่า

จ้าวอู่เจียงเปิดหน้ากระดาษตรวจสอบสมุดบัญชี ด้านในเป็นข้อมูลบัญชีของกรมคลัง มีการบันทึกรายละเอียดเล็กน้อยเอาไว้มากมาย

ชายหนุ่มตรวจสอบสมุดแต่ละเล่ม แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติใด ส่วนใหญ่แล้วสมุดเหล่านี้ก็คือสมุดบัญชีทั้งนั้น

แต่ก็ยังมีอีกหลายเล่มที่เป็นตำราโบราณเช่นกัน

เมื่อจ้าวอู่เจียงไม่พบความผิดปกติที่โต๊ะไม้ เขาก็เริ่มต้นการค้นหาที่ชั้นวางหนังสือ

ชายหนุ่มหรี่ตาลง และจ้องมองบรรดาตำราที่วางอยู่บนชั้นวางด้วยความระมัดระวัง ใช้สายตาตรวจสอบอย่างช้า ๆ

ในที่สุด สายตาก็พบเจอสิ่งผิดปกติ ตำราหลายเล่มมีฝุ่นจับหนาเตอะ แต่ก็มีบางเล่มที่สะอาดหมดจดปราศจากเศษฝุ่น เป็นหลักฐานว่าจางทุยคงหยิบพวกมันออกมาบ่อยครั้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน