ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1453

บทที่ 1453 การพนันที่ไร้ศักดิ์ศรี

ร่างของเยว่ปู้ฝานชนเข้ากับกำแพงอากาศอย่างแรง หัวใจของเขาเริ่มบีบรัดแน่นขึ้น เขาไม่มีเวลาคิดอะไรมากนัก จึงรีบเปลี่ยนทิศทางการหนีทันที แต่เพิ่งจะเคลื่อนตัวไปได้เพียงสามจั้ง เขากลับชนเข้ากับกำแพงอากาศอีกด้านหนึ่ง

หลังจากเขาก็ชนติดต่อกันถึงสามครั้ง เขาถึงได้ตระหนักได้ว่าตนเองได้ถูกกักขังอยู่ในกำแพงที่มองไม่เห็นแห่งหนึ่งโดยไม่รู้ตัว

เขากลับรู้สึกประหลาดใจกับวิธีการนี้ แม้แต่ตระกูลหวังที่เชี่ยวชาญด้านพลังมิติ หากต้องการจะกักขังเขาผู้ใช้พลังจักรพรรดิเก้าภัยพิบัติเช่นนี้ อย่างน้อยก็ต้องมีวรยุทธ์ใกล้เคียงจอมจักรพรรดิ หรือไม่ก็มีวัตถุวิเศษที่มีพลังจอมจักรพรรดิเท่านั้น

หรือว่าจะเป็นผู้ใช้พลังจอมจักรพรรดิลงมือเอง?

แต่ทำไมผู้ใช้พลังจอมจักรพรรดิถึงต้องลงมือกับเขาที่เป็นเพียงผู้ใช้พลังจักรพรรดิตัวน้อย ๆ ด้วย?

ไม่นาน เยว่ปู้ฝานก็พบว่า ในหมอกสีเทาที่ห่างออกไปไม่กี่จั้งเบื้องหน้า ปรากฏลูกเต๋าแก้วขนาดเท่าหัวแม่มือกลิ้งมาหาเขา

นัยน์ตาตาเขาพลันสั่นไหว

จากนั้น ลูกเต๋าอีกเม็ดหนึ่งก็ตกลงข้างเท้าเขา และมีเสียงลมกรรโชกมาจากด้านหลัง

เขาหลบไปด้านข้าง เสียงลมพัดกระทบกับกำแพงอากาศจนสะท้อนกลับมา ปรากฏเป็นลูกเต๋าอีกลูกหนึ่ง

ลูกเต๋าสามลูกกลิ้งมาอยู่ข้างกายเขา ทั้งสามลูกเป็นแต้มหก

แปะ! แปะ! แปะ!

เสียงปรบมือดังมาจากในหมอกสีเทา ชายหนุ่มท่าทางมีความรู้ และเกียจคร้านคนหนึ่งค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา พลางปรบมืออย่างสุภาพอ่อนโยน

“คุณชายเยว่ ช่างบังเอิญจริง ๆ ที่เราได้พบกันอีกครั้ง”

“จูกัดเซี่ยวไป๋!” ใบหน้าของเยว่ปู้ฝานบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ แก้มที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นสั่นระริกไม่หยุด

ในหมู่รุ่นราวคราวเดียวกัน เขารู้สึกหวาดกลัวเพียงสองคนเท่านั้น คนหนึ่งคือจ้าวอู่เจียงและอีกคนก็คือจูกัดเซี่ยวไป๋ ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้

ถึงแม้ความแข็งแกร่งของจ้าวอู่เจียงทำให้จิตแห่งเต๋าของเขาแตกสลาย แต่เขาพอจะยอมรับได้ เพราะจ้าวอู่เจียงเป็นถึงเทพปีศาจ และเป็นผู้แข็งแกร่งสูงสุดที่ครอบงำทั่วหล้ามาตั้งแต่ยุคโบราณ

แต่จูกัดเซี่ยวไป๋นั้นประหลาดอย่างไร้เหตุผล เขาใช้วิชาลับของตระกูลจูกัดได้อย่างเชี่ยวชาญ เพราะเมื่อขอบเขตพลังถูกกางออก การต่อสู้สังหารของเขาก็ราวกับการเล่นการพนันโดยที่ไม่อาจมีผู้ใดต้านทานได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้น จูกัดเซี่ยวไป๋ผู้นี้ไม่มีจรรยาบรรณในการพนันแม้แต่น้อย เขายอมรับว่าตัวเขาเองเป็นคนเลว ไร้ยางอาย และชอบโกงอย่างเปิดเผยที่สุด

อีกทั้งวิธีการพนันแบบแลกบาดแผลต่อบาดแผล แลกชีวิตต่อชีวิตนั้นโหดเหี้ยมเกินไป โหดจนทำให้เยว่ปู้ฝานเองยังรู้สึกหวาดกลัวต่อคนผู้นี้

จูกัดเซี่ยวไป๋ค่อย ๆ เก็บลูกเต๋าสามลูกขึ้นมาต่อหน้าเยว่ปู้ฝาน ในอาณาเขตที่แผ่ขยายออกไป ทั้งสองคนไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายได้โดยตรง เพราะแบบนี้เขาจึงไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย

เขาหมุนลูกเต๋าไปมาในมือพลางจ้องมองเยว่ปู้ฝานด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ไร้ซึ่งร่องรอยของเจตสังหาร

“เจ้าดูสิ มันเป็นแต้มเหมือนกันทั้งสามลูกอีกแล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน