ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1454

บทที่ 1454 การขอโทษทำให้เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือไม่?

หมอกสีเทาปกคลุมไปทั่ว

เมื่อจูกัดเซี่ยวไป๋ได้ยินคำตอบรับของเยว่ปู้ฝาน เขาจึงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะส่งรอยยิ้มกว้างให้

จากนั้นค่อย ๆ เก็บลูกเต๋าที่มีหกด้านและทุกด้านเป็นเลขหกทั้งสามลูกกลับเข้าอกเสื้อ

“ท่านหัวหน้าตระกูลสอนถูกแล้ว การพนันควรเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายเต็มใจ ข้าไม่ควรบังคับเจ้า”

“การแลกบาดแผลด้วยบาดแผล แลกความตายด้วยความตาย ยิ่งเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง”

“อย่างไรก็ตาม ข้ายังมีครอบครัว ไม่เหมือนเจ้าที่เป็นเด็กกำพร้า การแลกบาดแผลกับคนอย่างเจ้านั้น อาจไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย”

เยว่ปู้ฝานเบิกตากว้าง เขาจ้องมองจูกัดเซี่ยวไป๋ที่เก็บลูกเต๋าแก้วทั้งสามลูกกลับเข้าอกเสื้อ ก่อนจะหยิบถุงเก็บของออกมาอย่างใจเย็น ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ค่อย ๆ แผ่เข้ามา เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย ขณะเอ่ยว่า

“เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

จูกัดเซี่ยวไป๋แกว่งถุงเก็บของไปมา ข้างในปรากฏเสียงลูกเต๋ากระทบกัน ก่อนที่เขาจะแก้ปากถุงออก แล้วคว่ำถุงลง

กุก! กุก! กุก!

ลูกเต๋าจำนวนมากไหลออกจากถุงเก็บของ ตกกระทบพื้นดังกราว

เมื่อเยว่ปู้ฝานเห็นลูกเต๋าเหล่านั้น ก็พลันใจสั่นระรัว เขาพยายามระดมพลังวิชาอย่างสุดกำลัง แต่พลังวิชากลับถูกปิดกั้นไว้ เหตุเพราะในอาณาเขตนี้เขาไม่สามารถใช้พลังได้

เขาเห็นจูกัดเซี่ยวไป๋ย่อตัวลง ก่อนจะเลือกหยิบลูกเต๋าที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น โดยหยิบลูกเต๋าใหม่เอี่ยมขึ้นมาสามลูก ลูกแรกมีหกด้านที่เป็นแต้มเดียว ลูกที่สองมีหกด้านที่เป็นสองแต้ม และลูกที่สามมีหกด้านที่เป็นสามแต้ม

ในห้วงความคิดของเขาพลันมีเสียงคำรามดังก้องราวกับกำลังเตือน

“ข้าไม่เล่นพนันกับเจ้าแล้ว!”

จูกัดเซี่ยวไป๋ส่ายนิ้ว พลางยิ้มอย่างไร้เดียงสาให้

“เจ้าได้ตกลงไปแล้วก่อนหน้านี้ การพนันครั้งนี้ นับว่าได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”

“แต่เจ้าไม่ได้ใช้ลูกเต๋าสามลูกดังเดิม! ช่างไร้ยางอาย!” เยว่ปู้ฝานใบหน้าบิดเบี้ยว เขาพยายามอย่างสุดกำลังที่จะเข้าใกล้ตัวจูกัดเซี่ยวไป๋ เพื่อจะสัมผัสลูกเต๋าด้วยมือตนเอง แต่กลับไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย

“ข้าก็ไม่ได้บอกว่าจะใช้สามลูกเดิมนี่นา…” จูกัดเซี่ยวไป๋ทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ จากนั้นเขาก็พลันรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะออกมากลบเกลื่อน

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของเขาดังขึ้นเรื่อย ๆ จนดังกึกก้องไปทั่ว ลำคอเปล่งเสียงจนมีน้ำตาเอ่อคลอที่ดวงตา เขาหัวเราะจนต้องย่อตัวกุมท้อง

ไม่นานเขาก็พลันเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะกระแอมเบา ๆ เสียงหัวเราะได้หยุดลง แต่ยังเผยถึงรอยยิ้มเยาะเย้ยและความจริงจังเล็กน้อย

“อย่างนี้แล้วกัน ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้เปลี่ยนลูกเต๋าหนึ่งครั้ง เจ้าจะเปลี่ยนหรือไม่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน