เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1456

บทที่ 1456 คลื่นฝนเดียวดายไร้กังวล

“เร็วเข้า! สู้กันเร็วเข้า! โอ๊ย!”

ในรอยพู่กันที่ลู่จ้งวาดนั้น หมึกยังไม่ทันจางหาย ร่างของชายชราสองคนก็ปรากฏขึ้น

คนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวที่ดูกระฉับกระเฉง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ส่วนอีกคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น มือถือไม้เท้าไผ่ เปลือกตาเขากระตุกไม่หยุด ก่อนจะเผยให้เห็นตาขาว จึงรู้ได้ทันที

คนผู้นี้เป็นคนตาบอด

“ถ้าพวกท่านไม่รีบเริ่มต่อสู้ เงินที่ข้าเก็บสะสมมาหลายปีคงต้องเสียให้กับตาเฒ่าไร้ยางอายอย่างเจ้าอวิ๋นเทียนชิงไปเสียหมด”

ขอทานตาบอดพูดพลางถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย

“ท่านเพิ่งแพ้หมากไปเพียงแค่สองกระดานแท้ ๆ ต้องร้องครวญครางถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”

ชายชราในเสื้อคลุมขาวยิ้มพลางกล่าว คนผู้นี้คือบรรพชนของตระกูลอวิ๋นแห่งราชวงศ์ต้าเฉียน อวิ๋นเทียนชิง

“เมื่อก่อนท่านก็แพ้มาไม่น้อยนี่”

“ท่านราชาผี ท่านต้องเห็นใจข้า ผู้เฒ่าคนนี้ด้วย หากไม่ใช่ท่านมอบหมายให้ข้าคอยต้อนรับแขก ข้าจะมาเล่นหมากกับเจ้าเฒ่านี่ได้อย่างไร?”

ขอทานตาบอดยื่นมือสกปรกของตนออกไปลูบคลำอย่างไร้ทิศทาง จากนั้นเอามือไปเช็ดกับเสื้อคลุมขาวของอวิ๋นเทียนชิง

เมิ่งอวี่ที่อยู่ไม่ไกลเอามือปิดปากหัวเราะ

สีหน้าของหวังอ่ายและเยว่ซานเคร่งขรึมลง

จูกัดอู๋หว่อ อวิ๋นเทียนชิง และเว่ยหุน เทพยามกลางวันแห่งเมืองผี ตอนนี้จอมจักรพรรดิแปดคนล้อมได้พวกเขาไว้หมดแล้ว

วันนี้พวกเขาคงหนีไม่พ้นความหายนะเป็นแน่

“ไปให้พ้น!” อวิ๋นเทียนชิงปัดมือสกปรกของเพื่อนเก่าคนนี้ทิ้ง เขาทั้งโกรธทั้งขำ

ในขณะเดียวกันเขาก็ทำการเคลื่อนไหวที่ทำให้หวังอ่ายและเยว่ซานยิ่งรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง

เพียงเขาชูนิ้วสองนิ้วเป็นรูปดาบ ก่อนจะแตะที่กลางหน้าผากของตัวเอง ปากก็พึมพำท่องอะไรบางอย่าง

ในชั่วขณะถัดมาก็มีลำแสงพุ่งมาจากขอบฟ้า ก่อนที่ชุดเกราะจะปรากฏบนร่างของเขา จากเดิมที่เขามีลักษณะราวกับเซียนอยู่แล้ว

ตอนนี้มันยิ่งขับเขาดูน่าเกรงขามมากขึ้น

“เกราะเทพปีศาจ!”

“หลี่เว่ยยางหลอกข้า!” หวังอ่ายพูดเสียงสั่น

ในชั่วขณะถัดมา จอมจักรพรรดิทั้งแปดพลันพร้อมใจกันลงมือ การโจมตีทั้งหมดโถมเข้าใส่หวังอ่ายและเย่ว่ซานในพริบตา

……

ฝนตกหนัก

จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่บนธรณีประตูหน้าท้องพระโรงในท่ากอดเข่าแน่น เขาเงยหน้ามองท้องฟ้ามืดครึ้มอย่างเหม่อลอย

โดยที่ไม่รู้ว่าตนกำลังคิดอะไรอยู่

ในใจของเขามีลางสังหรณ์อย่างหนึ่งผุดขึ้นมา ราวกับว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น และเขาคงจะไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

บทที่ 1456 คลื่นฝนเดียวดายไร้กังวล 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า