ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1478

บทที่ 1478 มิพูดใช่หรือไม่

“ฮะ ๆ…”

เจียงหลีหัวเราะอย่างสะอกสะใจ แล้วเอ่ยเยาะเย้ย

“หากข้าค้นพบเรื่องนี้แต่แรก ต่อให้เทพปีศาจไม่ตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ข้าก็ย่อมมีวิธีจัดการให้มันไม่มีวันผงกหัวขึ้นมาได้ และมันจะไม่มีวันที่จะกลายเป็นเสี้ยนหนามของพวกเราทุกคน!”

สายลมหนาวพัดกระโชก ชุดคลุมยาวสีแดงสดของหลี่เว่ยยางพลิ้วไหวตามแรงลม ร่างของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น สุดท้ายเขาก็ไม่อาจลงมือ ทำได้เพียงตอบกลับด้วยเสียงทุ้มว่า

“เหตุและผลคือมหาวิถี เจ้าไม่รู้แจ้งถึงเหตุและผล จึงไม่รู้จักความเกรงกลัว

หากเจ้าได้รู้แจ้งถึงเหตุและผล ยามนั้นเจ้าจะเข้าใจ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจสังหารจ้าวอู่เจียงในยามนี้ได้!”

“ฮะ ๆ เจ้าพูดถูก” เจียงหลียิ้มกว้างขึ้น

“แต่ความผิดพลาดครั้งใหญ่นี้ เกิดจากความหลงผิดของเจ้าเอง

ข้อนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชราเกินไปแล้วหลี่เว่ยยาง ทำอะไรก็ไม่กล้าตัดสินใจเด็ดขาด คิดว่าตนเองมองได้ถึงการณ์ไกล ทว่ากลับมีหลายเรื่องที่คิดไม่รอบคอบ”

หลี่เว่ยยางในชุดคลุมสีแดงดั่งโลหิตจ้องมองเจียงหลีด้วยแววตาดุดัน

“พอได้แล้ว!”

เสียงดังราวอสนีบาตดังขึ้นระหว่างหลี่เว่ยยางกับเจียงหลี ไอหนาวเหน็บระหว่างทั้งสองจับตัวเป็นน้ำค้างแข็งก่อนจะแตกกระจาย มือใหญ่หยาบกร้านสวมถุงมือขนสัตว์แหวกอากาศออกมา

“ข้าให้เจ้ามาแจ้งข่าวกับพี่หลี่ มิใช่ให้มาทะเลาะกัน”

“ฮึ” เจียงหลีแค่นเสียงอย่างเย็นชา ก่อนเหลือบมองมือหยาบกร้านข้างนั้น สุดท้ายก็ยังคงเกรงกลัวอยู่บ้าง จึงไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก

“พี่หลี่ ท่านรีบมาดินแดนเหนือเถิด”

ช่องว่างที่แตกแยกระหว่างหลี่เว่ยยางกับเจียงหลีปล่อยไอเย็นเยียบออกมาไม่หยุด ความเย็นจัดของไอนี้ แม้เป็นเพียงช่องว่างเพียงอันน้อยนิดที่แผ่ออกมา ก็ทำให้พื้นที่โดยรอบแข็งตัวกลายเป็นน้ำแข็งเสียแล้ว ทั้งยังกลืนกินพลังวิเศษของสวรรค์และพิภพโดยรอบอย่างบ้าคลั่งเสียอีก

หลี่เว่ยยางวางหมากดำลงอีกตัว แล้วก็วางหมากขาวต่ออีกตาด้วยตนเอง เพลิงพิโรธของเขาค่อย ๆ สงบลง ข้างกายปรากฏเส้นเอ็นตกปลาโปร่งแสง ราวกับร่วงหล่นลงมาจากท้องนภา

เขาดึงมันเบา ๆ คล้ายกำลังดึงเชือกโคมไฟยามราตรี หรือราวกับปลาที่ตั้งใจกัดเบ็ด

ทันใดนั้นเองท้องฟ้าเหนือตระกูลหลี่สว่างวาบขึ้นชั่วขณะ ร่างของเขาค่อย ๆ พร่าเลือน ก่อนจะอันตรธานวับไป

————

ท่ามกลางความมืดมิดยามราตรี จ้าวอู่เจียงพลิกตัว

จากนั้นก็พลิกตัวอีกครั้ง แล้วหันหน้าไปทางจิ้งเอ๋อร์

และหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พลิกตัวอีกครั้ง

“พลิกไปพลิกมาทั้งคืน เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่หรือ”

จิ้งเอ๋อร์ค่อย ๆ โอบกอดเขาจากด้านหลัง แล้วถามเสียงนุ่มนวล

จ้าวอู่เจียงจับมือข้างหนึ่งของจิ้งเอ๋อร์ลูบอย่างแผ่วเบา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน