ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1489

บทที่ 1489 สังหารให้สิ้น!

“จับตัวคนตระกูลอวี้ทั้งหมด!”

ทหารองครักษ์ในชุดเกราะดำที่ปิดใบหน้าเปล่งเสียงตะโกนด้วยโทสะ

หอกยาวแทงเข้าไปในแท่นลายอาคมส่งตัวอย่างรุนแรง ทำให้พลังวิญญาณที่ลอยอยู่แตกกระจาย ผู้คนภายในรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทำให้ความเร็วในการเปิดใช้งานแท่นลายอาคมส่งตัวก็ช้าลงไปหลายส่วน

“นายท่าน” ผู้ดูแลเก่าอวี้ฉางฝูเอ่ยเสียงต่ำ

อวี้ไท่ซุ่ยเหลือบมองสหายเก่าและบุตรทั้งสองของตน ก่อนจะก้าวเท้าและกระโดดออกจากแท่นลายอาคมส่งตัว ก่อนจากไปเขาพูดเพียงประโยคเดียว

“ฉางฝู พวกเขาต้องการจับตัวข้า เจ้าช่วยดูแลอาสุ่ยกับหนวนหน่วนแทนข้าด้วย”

“นายท่าน!” อวี้ฉางฝูตะโกนอีกครั้ง

“ท่านพ่อ!” อวี้เหวินสุ่ยอยากจะตามบิดาไป แต่เขาถูกผู้ดูแลเก่าแก่ของตระกุลอวี้ขวางไว้

“ท่านพ่อ” อวี้หน่วนเอ๋อร์ขมวดคิ้วงาม สองมือบิดไปมา

ว่านจื่อใช้มือหนึ่งโอบจางกั่วกั่วเอ๋อร์ ส่วนอีกมือจับหวังเทียนป้าง เข้าไปอยู่ข้างกายสัตว์กลืนทอง นางมองภาพตรงหน้าด้วยความฉงนและหวาดกลัว

นางยังไม่เข้าใจว่าเกิดอันใดขึ้น แต่พอคาดเดาได้ว่าชายชราแซ่อวี้ผู้นี้คงก่อเรื่องอะไรบางอย่างเข้า จนถูกคนตามมา และเพื่อความปลอดภัยของลูก ๆ เขาจึงออกไปถ่วงเวลาไว้เอง เพื่อให้แน่ใจว่าแท่นลายอาคมส่งตัวจะทำงานได้อย่างราบรื่น

ในยามนี้อวี้ไท่ซุ่ยยืนอยู่คนเดียวหน้าแท่นลายอาคมส่งตัว มีดสั้นเล่มหนึ่งไหลออกมาจากแขนเสื้อ แล้วจ่อที่หน้าอกตัวเอง

เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ความหมายนั้นชัดเจนโดยมิต้องอธิบายให้มากความ หากต้องการจับตัวเขาก็ทำได้ แต่หากแตะต้องคนที่อยู่ข้างหลังเขา เขาจะสังหารตนเองตรงนี้ทันที เช่นนั้นแล้วทหารองครักษ์ชุดเกราะดำก็มิสามารถทำภารกิจการจับกุมตัวเขาให้สำเร็จได้

กองทหารองครักษ์ชุดเกราะดำต่างหยุดฝีเท้าลง ผู้บัญชาการและทหารรักษาแท่นลายอาคมส่งตัวพากันหลบอยู่ไม่ไกล สีหน้าพวกเขาเผยถึงหวาดกลัว

บรรยากาศเงียบกริบราวกับจักจั่นในเหมันต์ฤดู

แท่นลายอาคมส่งตัวเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรวดเร็ว มีลำแสงพันวนอยู่ภายใน

หลังจากผ่านไปสามลมหายใจ อวี้ไท่ซุ่ยหันกลับไปมองมันเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเห็นญาติพี่น้องหายไปอย่างฉับพลัน เขาถอนหายใจอย่างโล่งใจ มีดสั้นตกลงพื้นดัง

เคร้ง!

เขารู้สึกเสียดายไม่น้อย หากหนีเร็วกว่านี้ บางทีอาจไม่ถูกจับได้ เขาก็มิคิดเช่นกันว่าทหารองครักษ์จะมาเร็วถึงเพียงนี้

ทว่าเขาก็รู้สึกโชคดีอยู่บ้าง อย่างน้อยสหายเก่าและบุตรั้งสองคนของเขาก็หนีไปได้แล้ว พวกเขามิต้องติดอยู่ที่นี่ และต้องตายเพราะภัยพิบัติจากฟากฟ้า

ทันใดนั้นร่างอ้วนท้วนของเขาล้มลงทันที ใบหน้าของชายชราฟาดลงกับพื้นอย่างแรง แขนทั้งสองถูกจับกุมแน่นหนา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน