บทที่ 1494 วิตก กังวล ทุกข์ตรม ดุดัน
เทพปีศาจ มิใช่ปีศาจ แลยิ่งมิใช่เทพเจ้า
ผู้คนเรียกเขาว่าเทพ มิใช่เพื่อยกย่องให้เป็นเทพ แต่เป็นความเคารพที่มาจากใจจริง
เมื่อเขาเดินเคียงข้างมวลชน เทพปีศาจกลายเป็นเพียงหนึ่งในผู้นำของมวลชน เป็นผู้จุดคบเพลิงในราตรีอันยาวนาน ชี้ทางให้หมู่มวลมนุษย์
เหตุที่เทพปีศาจตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันยังคงอยู่ในดวงใจมวลชนตลอดกาล นั่นเพราะเทพปีศาจเชื่อว่า
‘มวลชนคือความเป็นนิรันดร์’
เทพปีศาจในยุคโบราณ ในแง่ของเวลา คือจ้าวอู่เจียงในอดีต แต่ในแง่ของเหตุและผลของเวลา กลับเป็นตัวเขาในอนาคต ผ่านประสบการณ์ชีวิตมามากมาย รับรู้และกระทำเป็นหนึ่งเดียวกัน
เมื่อจ้าวอู่เจียงลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่าตนเองยังคงนอนอยู่บนเตียงดังเดิม ราวกับว่าเขาเพิ่งฝันไปนานแสนนาน
สิ่งที่น่าฉงนคือเรื่องราวในความฝัน ที่เขากลับจำมันมิค่อยได้แล้ว จำได้เพียงราง ๆ ว่า มีปราชญ์ผู้หนึ่งกำลังตักเตือน แลกำลังปลุกสติเขา
เนื้อหาในฝันนั้นคืออันใดกัน? ราวกับว่ามีม่านหมอกที่แผ่ปกคลุมในความคิดของเขา
“จิ้งเอ๋อร์…” เขาเช็ดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนหน้าผาก แล้วถอนหายใจยาว
พบันใดนั้นเขาก็พบว่า จิ้งเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ข้างกายเขาแล้ว เขาส่ายหน้าถอนหายใจพร้อมยิ้ม
เมื่อวานในยามอู่ ของวันที่ยี่สิบห้า จิ้งเอ๋อร์และแม่ลูกตู๋กูหมิงเยว่ต่างย้ายไปที่จวนบรรพบุรุษตระกูลจี
เพราะเขารู้ว่าวันเวลาของตนนั้นเหลือน้อยลงแล้ว
ยามนี้เวลาของเขาเหลือเพียงห้าวันจากวันที่กำหนดไว้ คือ วันที่สองเดือนหนึ่ง ปีอี๋โฉ่ว
เช่นนั้นแล้ว เขาจึงพยายามเปลี่ยนแปลงตอนจบ ไม่ให้จิ้งเอ๋อร์ติดตามเขาไป
เพื่อให้จิ้งเอ๋อร์ไม่ไปถึงแดนโบราณร้าง และเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอันใดขึ้น
แม้จะรู้ว่าความหวังนั้นริบหรี่ แต่เขาก็ยังคงอยากจะลองทำมัน
จ้าวอู่เจียงเหลือบมองกระจกทองสองบานที่ลอยอยู่เหนือโต๊ะ
กระจกสองบานเปล่งประกายวาววับ
ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นได้
พลันใดนั้นเขาก็พลิกตัวลุกขึ้น และเริ่มนั่งสมาธิปรับลมปราณ
เขารู้สึกว่าประตูใหญ่ของจอมจักรพรรดิที่ขวางอยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะสั่นคลอนเล็กน้อย
ด่านใหญ่ที่ยาวไกลแท้จริงแล้วแข็งแรงดั่งเหล็กกล้า
บัดนี้ก้าวเดินเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
บางทีหากเขาลองอีกสักครั้ง ก็อาจทำลายประตูใหญ่ของจอมจักรพรรดิได้ และก้าวเข้าสู่ขั้นจอมจักรพรรดิ
——
ท้องนภาค่อย ๆ ส่องแสงสว่างไสว
เดือนสิบสอง วันที่ยี่สิบหก
เหมาะแก่การบูชาเทพ การค้าขาย การถักแห การจับปลา


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า