ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1517

บทที่ 1517 ผู้บำเพ็ญเฝ้าภูเขา บัณฑิตเดินทางยามราตรี

หลังจากต่อสู้มาทั้งวัน จางซวีไป๋ยังคงคอยผลักไสเหล่าผู้บำเพ็ญที่พยายามจะขึ้นเขา

เมื่อฟ้าดินเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พลังวิเศษทั้งหมดล้วนถูกกลืนกิน เหล่าผู้บำเพ็ญรบราฆ่าฟันกันเอง ส่งผลกระทบไปถึงประชาชนทั่วไป

จางซวีไป๋ก็ยังคงเฝ้าอยู่บนภูเขาสู่เต๋า

เขาเป็นน้องร่วมสำนักของจางซวีคุนแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว แม้ว่าในเรื่องการทำนายดวงชะตาจะสู้พี่ร่วมสำนักจางซวีคุนไม่ได้ ทว่าเขาก็มิได้อ่อนแอแต่อย่างใด

ในช่วงปีที่ผ่านมา เขาได้ทำนายดวงชะตานับครั้งไม่ถ้วน ลอบดูชะตากรรมที่เป็นไปได้ทั้งหมดของตนและคนที่เขาห่วงใย ทางออกที่เขายอมรับได้มากที่สุด ก็คือผลลัพธ์ในตอนนี้

หากเขาจะออกเดินทางไปยังราชวงศ์เซียนต้าโจวพร้อมกับว่านจื่อและคนอื่น ๆ พวกเขาจะเผชิญกับภัยพิบัติครั้งใหญ่ แลจะมิมีผู้ใดรอดชีวิต

แม้ว่าจะมีผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ร่วมเดินทางไปกับกลุ่มของว่านจื่อ พวกนางก็ยังคงต้องตกอยู่ในอันตราย

มีเพียงว่านจื่อและคณะของนางเท่านั้นที่ยิ่งดูอ่อนแอและไม่โดดเด่นเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งสามารถเดินทางไปถึงย่านเจียงตู่แห่งต้าโจวได้อย่างปลอดภัย

ทว่ายิ่งอ่อนแอเท่าไร เมื่อเจอกับอันตรายก็ยากยิ่งที่จะต้านทาน

เมื่อทุกคนรอบตัวเขาจางซวีไป๋จากไปหมดแล้ว หากเขายังต้องการมีชีวิตรอด ก็ยังนับว่ามีวิธี

ทว่าเขาทำนายโชคชะตามากเกินไป และได้ใช้มันเกินความจำเป็นแล้ว เช่นนั้นแล้วจึงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน

ในช่วงเวลาสุดท้ายนี้ เมื่อใกล้จะถึงเวลาต้องดับสลาย ก็ควรจะทำอะไรสักอย่าง

ดังนั้นเขาจึงเฝ้าอยู่บนภูเขาแห่งนี้

ที่เชิงเขาสู่เต๋า ผู้บำเพ็ญก่อความวุ่นวายแก่ชาวบ้านนับไม่ถ้วน เมื่อชาวบ้านหลบหนีขึ้นมาบนเขา เขาก็เปิดสำนักเต๋าต้อนรับ และให้ความคุ้มครองชาวบ้านเหล่านั้นทั้งหมด

และหากผู้บำเพ็ญที่ก่อความวุ่นวายต้องการขึ้นเขา เขาก็จักยืนขวางอยู่บนบันไดหิน

โชคดีที่เขายังคงยืนหยัดที่จะเฝ้าอยู่บ้านเขาแห่งนี้ และได้เชิญพลังคุ้มครองจากมรดกของท่านเล่าจื๊อมาสถิตในร่าง เขาจึงสามารถยืนหยัดต่อสู้กับผู้บำเพ็ญที่บุกเข้ามาเหมือนฝูงตั๊กแตนเหล่านี้ได้

โลหิตย้อมเสื้อคลุมเต๋าของเขาจนเป็นสีคล้ำ บนบันไดหินมิมีศพของผู้บำเพ็ญเหลืออยู่เลยสักร่าง มีเพียงคราบโลหิตสาดกระเซ็นทั่วบริเวณ

ผู้บำเพ็ญที่ถูกเขาสังหารถูกลากออกไปหมด กลายเป็นอาหารของพวกผู้บำเพ็ญที่จ้องมองอย่างหิวโหยอยู่เชิงเขา

สายฝนโปรยปรายเบา ๆ

จางซวีไป๋ใบหน้าซีดขาว เส้นผมยุ่งเล็กน้อย เขาได้ยินความเคลื่อนไหวจากเชิงเขาอีกครั้ง

หากมิมีอันใดผิดพลาด การโจมตีระลอกใหม่คงกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

เสียงตะโกนและเสียงฆ่าฟันที่ดังจากเชิงเขาใกล้เขามาอย่างรวดเร็ว เขายกมือขึ้นโบกครั้งหนึ่ง ยันต์ในมือลุกไหม้

จางซวีไป๋ตวัดฝ่ามือออกไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน