ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1523

บทที่ 1523 เกิดเพราะเจ้า มาเพราะเจ้า

ความเคลื่อนไหวในจวนอิ้นอ๋องได้ดึงดูดความสนใจมิน้อย ทว่าผู้คนที่เหลือในเมืองหลวงต่างมิได้ใส่ใจมากนัก

จางซวีคุนจ้องมองยาลูกกลอนที่กำลังจะก่อร่างในเตาหลอมด้วยแววตาลึกล้ำ

เซวียนหยวนจิ้งได้ยินความเคลื่อนไหว จึง รีบมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็ว

จ้าวอู่เจียงเงียบงันมิยอมตอบคำถามของปีศาจในใจ จนถึงตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่าวิญญาณสามดวงของจิ้งเอ๋อร์อยู่ที่ใดบ้าง

หนึ่งดวงอยู่กับตัวเขา เขาได้มาจากกระจกทองแดงแห่งราชวงศ์ต้าเฉียน อีกดวงอยู่กับปีศาจในใจ และอีกดวงหนึ่ง ปีศาจในใจบอกว่าถูกเขาซ่อนเอาไว้

ปีศาจในใจมองผ่านม่านฝนหลายชั้นเห็นจิ้งเอ๋อร์ที่กำลังรีบมา ดวงตาของมันอ่อนโยนอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน นัยต์ตาเปี่ยมด้วยความรัก

มันยิ้มพลางกล่าวว่า

“มิเป็นอันใด หากยามนี้เจ้ายังมิยอมบอกข้า ข้าก็รอได้ รอให้ทุกคนตายหมด แล้วข้าจึงค่อย ๆ ตามหาเอง

อีกอย่าง ข้าจะบอกความลับอย่างหนึ่งแก่เจ้า

ภัยพิบัติก็คือเทพมรรคาที่มิสมบูรณ์ เหตุที่เขาต้องสังหารสรรพชีวิต สาเหตุนั้นล้วนอยู่ที่ตัวเจ้า

ผู้คนพวกนี้ควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างราบรื่นจนสิ้นอายุขัย แต่เพราะการมาของเจ้า ทำให้ภัยพิบัตินั่นตามเจ้ามาก่อนกำหนด

เจ้าต่อต้านภัยพิบัติ ผู้คนจึงยกย่องเจ้าเป็นเทพปีศาจ แต่แท้จริงแล้ว เจ้าต่างหากที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”

จ้าวอู่เจียงได้ยินดังนั้น จึงถอยหลังไปสองก้าวอย่างตะลึงงัน ดวงตาของเขาสั่นระริก จากนั้นพลังปีศาจรอบกายจึงเพิ่มขึ้นหลายสาย

ปีศาจในใจโบกมือ แล้วย่อตัวลง และกระซิบข้างหูของหลี่ฉวนจวินที่กำลังจะสิ้นใจ ความทรงจำผ่านวูบไปในสมอง

“ท่านหลี่ เจ้าคงรู้แล้วสินะว่าเรื่องที่ข้าบอกว่าสามารถช่วยซิ่วเหนียงให้ฟื้นคืนชีพได้นั้น เป็นเพียงคำลวง

แต่เจ้ารู้หรือไม่? ที่จริงแล้ว การตายของซิ่วเหนียงและลูกในท้องที่ต้องพลัดพรากจากเจ้าไปนั้น ล้วนเป็นฝีมือของข้าทั้งสิ้น!”

ดวงตาของหลี่ฉวนจวินสั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนจะดับวูบลง

ปีศาจในใจย่อตัวอยู่ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย มันหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนที่ร่างกายจะค่อย ๆ จางหายไป ทว่าก่อนจากไปนั้น มันมองไปที่จ้าวอู่เจียงเป็นครั้งสุดท้าย

“พรุ่งนี้ ข้าจะมาส่งเจ้าด้วยตนเอง!”

หลังจากนั้นไม่นาน เซวียนหยวนจิ้งก็ปรากฏกายมาถึง นางขมวดคิ้วเมื่อเห็นหลี่ฉวนจวินนอนจมกองเลือด และจ้าวอู่เจียงที่ดูเหมือนวิญญาณจะหลุดลอย

นางกระโดดลงมา ตรวจดูลมหายใจของหลี่ฉวนจวินก่อน รู้สึกหนาวเหน็บก็พลันเกิดขึ้นในใจ จากนั้นนางจึงโผเข้ากอดจ้าวอู่เจียง

“อู่เจียง เกิดอันใดขึ้น? เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงจิตใจสั่นสะท้าน เขาคว้ามือของจิ้งเอ๋อร์อย่างร้อนรน น้ำเสียงหนักอึ้งแฝงไปด้วยความวิงวอนที่บรรยายไม่ถูก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน