ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1522

1522 /1620

บทที่ 1522 กระบี่เดียวมลายปีศาจ

“เช่นนั้น เจ้าก็มิอาจกำจัด ‘ปีศาจในใจ’ ของเจ้าได้!” หลี่ฉวนจวินปล่อยพลังปีศาจมหาศาล เขาเพิ่งได้สติกลับมา และไม่ต้องการจมดิ่งลงไปอีก

เขานึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ปีศาจในใจของจ้าวอู่เจียงถือว่าจ้าวอู่เจียงเป็นปีศาจในใจด้วย

“เขาจะตายไปเอง มิจำเป็นต้องให้ข้ากำจัดเขา” บุรุษรูปงามท่ามกลางม่านฝนไม่สนใจว่าตนเองถูกปราณกระบี่ของหลี่ฉวนจวินแทงทะลุหรือไม่ เขาชี้นิ้วไปที่จ้าวอู่เจียง

“รอให้เจ้าจากโลกนี้ไปเสีย ข้าจะช่วยชีวิตจิ้งเอ๋อร์ที่ต้องตายเพราะเจ้า!

ทุกคนต้องตาย!

นี่คือสิ่งที่โลกนี้เป็นหนี้เจ้า นี่คือสิ่งที่เจ้าเป็นหนี้นาง!”

จ้าวอู่เจียงมองด้วยแววตาลึกล้ำ ในตอนนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว

ว่าเหตุใดก่อนหน้านี้จางซวีคุนถึงถามเขาหลายครั้งว่า หากวันหนึ่งคนที่เขารักที่สุดต้องตาย และเขาเพียงแค่ยอมอ่อนข้อก็จะช่วยคนรักได้ เขาจะยอมหรือไม่?

เขาเคยตอบว่า เขาจะช่วยคนรักด้วยวิธีของตนเอง

ทว่าปีศาจในใจของเขากลับยอมอ่อนข้อ ยอมต่อภัยพิบัติ ยอมทรยศต่อเขา ใช้ชีวิตของผู้คนมากมายแลกกับชีวิตของจิ้งเอ๋อร์

หลี่ฉวนจวินก็ยอมอ่อนข้อเช่นกัน เมื่อต้องเผชิญกับความตายของซิ่วเหนียงที่มิอาจยอมรับได้ การยอมอ่อนข้อก็ปลุกปีศาจในใจที่มิมีที่สิ้นสุด

หลี่ฉวนจวินจ้องมองปีศาจในจิตใจอู่เจียงที่แผ่พลังชั่วร้ายท่วมท้องนภาด้วยนัยน์ตาเหม่อลอย จู่ ๆ เขาก็หัวเราะอย่างเศร้าสลด พลางกำกระบี่สั้นเล่มหนึ่งไว้ในมือ

“ไร้ประโยชน์” ปีศาจในจิตใจอู่เจียงหัวเราะเยาะ

“ท่านหลี่ อย่ามัวทำในสิ่งที่ไร้ประโยชน์เลย เจ้าไปติดนิสัยของจ้าวอู่เจียงมาตั้งแต่เมื่อใดกัน? ชอบทำเรื่องไร้สาระอยู่เรื่อย”

แม้จะถูกปีศาจรบกวนจิตใจ แต่หลี่ฉวนจวินก็ยังคงพยายามครองสติไว้ได้

ปีศาจในจิตใจอู่เจียงจึงล้มเลิกความคิดที่จะให้หลี่ฉวนจวินกับจ้าวอู่เจียงฆ่าฟันกันเอง เพื่อบีบให้ปีศาจในใจของจ้าวอู่เจียงเติบโตขึ้น

“ข้ารู้ว่าเจ้าจะทำอันใด” หลี่ฉวนจวินจ่อกระบี่สั้นไว้ที่หน้าอกตนเองพลางยิ้มพูดว่า

“เจ้าสามารถกลืนกินปีศาจของผู้อื่นเพื่อเพิ่มพลัง และในขณะเดียวกัน เจ้าก็อยากให้ปีศาจในจิตใจอู่เจียงเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อที่เจ้าจะได้ฉวยโอกาสเติบใหญ่ขึ้น ใช่หรือไม่?”

ดวงตาของปีศาจในจิตใจอู่เจียงและจ้าวอู่เจียงสั่นไหวพร้อมกัน

“จ้าวอู่เจียงหากจะพูดถึงลำดับอาวุโส เจ้ากับข้าก็นับว่าสับสนแล้ว เพราะข้านับว่าเป็นอาจารย์ทวดของเจ้า!” หลี่ฉวนจวินปล่อยพลังปีศาจท่วมท้นผืนนภา และระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ

“ข้าไม่เคยสอนวิชากระบี่ให้เจ้า!

แต่วันนี้ ข้าจะสอนกระบี่ให้เจ้าหนึ่งท่า กระบี่นี้ มลายปีศาจ!”

หลี่ฉวนจวินแทงกระบี่เข้าที่หน้าอกตนเอง แล้วกระชากออกอย่างรุนแรง พร้อมกับที่ปราณกระบี่ส่งเสียงหวีดหวิว พุ่งเข้าสู่วิญญาณของตนเองจนหมดสิ้น เขาตะโกนพร้อมเสียงหัวเราะ

“ไม่มีใครสามารถขจัดปีศาจในใจตนเองได้ แต่ข้าทำได้!”