ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1521

บทที่ 1521 พานพบกับปีศาจในใจ

จ้าวอู่เจียงกางร่มพลางเยื้องย่างท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมากระทบร่ม เขาก้าวเข้าไปใกล้แล้วจึงยื่นร่มส่งให้อีกฝ่าย

“ท่านหลี่ ยามนี้ปีศาจในใจของเจ้าได้ปรากฏตัวแล้ว พลังปีศาจกำลังแผ่ซ่านออกมา

หากมีเรื่องอันใดก็ตาม รอให้เจ้าควบคุมมันได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

‘ปัง!’

หลี่ฉวนจวินตบร่มที่จ้าวอู่เจียงยื่นให้จนกระเด็น

“เจ้าจะมิยอมมอบให้ข้ารึ? ข้าต้องใช้มันไปช่วยซิ่วเหนียง!”

จ้าวอู่เจียงมิได้โกรธเคืองกับการกระทำของหลี่ฉวนจวิน เขาเพียงแค่ขมวดคิ้ว

“ใครบอกเจ้า?”

หลี่ฉวนจวินเลิกคิ้วคม ปราณกระบี่และพลังมืดค่อย ๆ รวมตัวรอบกาย

“เจ้ามิยอมมอบให้ข้าเช่นนั้นรึ?”

“เจ้ามิควรลงมือรุนแรงกับหยวนเจิ่งถึงเพียงนั้น” จ้าวอู่เจียงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลี่หยวนเจิ่งพ่ายแพ้ต่อหลี่ฉวนจวินจนวิญญาณกระจัดกระจาย แม้จะมิได้สลายไป แต่กระนั้นการรวมตัวใหม่นั้น จะต้องสูญเสียพลังมาก

เขามิได้โกรธการกระทำของหลี่ฉวนจวิน สภาพของอีกฝ่ายในยามนี้มิปกติ เขาจึงจำเป็นต้องเข้าใจสาเหตุของสภาพนี้เสียก่อน

หลี่ฉวนจวินยกมือขึ้นคว้าผ่านม่านฝน ดึงกระบี่น้ำฝนออกมา และเอ่ยเสียงทุ้มว่า “ข้ายังมิได้สังหารเขา”

“เขามิคู่ควรจะตายใต้คมกระบี่ของข้า! ข้าจะถามเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าจะให้หรือมิให้?”

รอบตัวจ้าวอู่เจียงมีสายลมพัดวน รวมตัวกันเป็นกระบี่ไร้รูปในฝ่ามือ

เขาส่ายหน้าพลางกล่าว

“เป็นไปมิได้ที่หลี่ฉวนจวินจะเป็นเช่นนี้ นี่มิใช่วิถีกระบี่ของเขา เขาให้เกียรติผู้ใช้กระบี่ทุกคน”

ชั่วขณะถัดมา ทั้งสองประมือกันด้วยปราณกระบี่ ส่งพลังสั่นสะเทือนไปทั่วทิศ

ในเวลานั้นสายพิรุณรอบด้านหยุดนิ่ง มิอาจตกลงมาได้

ตราอาคมรอบจวนอิ้นอ๋อง กักขังจ้าวอู่เจียงได้ แต่กักขังคนอื่นมิได้ และยิ่งมิต้องพูดถึงปราณกระบี่

เพียงไม่กี่ลมหายใจ ทั้งสองประมือกันนับร้อยครั้ง หากนับเพียงวิถีกระบี่ จ้าวอู่เจียงจะค่อย ๆ เสียเปรียบ อีกทั้งหลี่ฉวนจวินแสดงจิตปีศาจออกมา พลังแข็งแกร่งของเขาจึงเหนือกว่าที่เคยเป็นมา

จ้าวอู่เจียงสูดหายใจลึก ตัดสินใจไม่ยั้งมืออีกต่อไป เขาต้องจบการต่อสู้โดยเร็ว และจับตัวหลี่ฉวนจวินให้ได้ก่อน

พลังจอมจักรพรรดิของเขาแผ่ไปทั่วจวนอิ้นอ๋อง เพียงกระบี่เดียวก็ทำลายกระบี่ของหลี่ฉวนจวินให้แตกกระจาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน