ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1520

บทที่ 1520 ย่อมมีคนที่ไม่ถามถึงการจากลา (สอง)

ปฏิทินของมวลมนุษย์ ปีที่หนึ่งหมื่นสี่พันสี่ร้อยหกสิบเอ็ด ปีฉลู

วันที่หนึ่ง เดือนหนึ่ง

ปีใหม่ บรรยากาศใหม่ ทุกปีมิเหมือนกัน

ดินแดนตะวันออกของเซียนหลิงที่เคยสงบสุขและราบรื่น บัดนี้กลับเกิดภัยพิบัติจากทั้งสี่ทิศ

เนื่องจากการจากไปของประมุขสำนักเติมฟ้าและวิญญาณสองดวง พยัคฆ์ขาว และนกเสวียนเหนี่ยว พวกโจรที่แฝงตัวซ่อนเร้นมานานนับมิถ้วนต่างก็ปรากฏกายออกมา ก่อความเดือดร้อนทั่วหล้า

สำนักเติมฟ้าถูกโจมตี เกิดความวุ่นวายภายใน ศัตรูภายนอกรุกราน

เผ่าถูซานก็เช่นเดียวกัน และตระกูลลู่ก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักเพราะเรื่องนี้

มิอาจล่วงรู้ได้ว่าสายลับแฝงตัวเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร มีสมาชิกในตระกูลทรยศ ก่อให้เกิดความวุ่นวายภายใน

ลู่เสี่ยวจิ่นถือพู่กันพิพากษาที่บรรพบุรุษมอบให้ สังหารศัตรูทั้งสี่ทิศ แม้ว่าจะสามารถปราบพวกทรยศภายในได้บ้าง ทว่าก็มิอาจต้านทานกองกำลังรุกรานจากภายนอกทั้งหมดได้

ลู่เสี่ยวจิ่นถูกคนสิบกว่าคนล้อมจะสังหาร พวกมันมิได้ปะทะกับนางโดยตรง แต่คอยสูบพลังวิญญาณของนางอย่างต่อเนื่อง

หากลู่เสี่ยวจิ่นหมดพลังวิญญาณ ก็จะเป็นราวกับปลาบนเขียงที่ให้ผู้อื่นสังหารได้ตามใจ

เวลาผ่านไปเพียงหนึ่งถ้วยชา ลู่เสี่ยวจิ่นราวกับสัตว์ที่ถูกขังอยู่ นางสวมเสื้อคลุมสีดำที่พลิ้วไหว ท่วงท่ายังคงดุดันเฉียบคม ทว่าพลังวิญญาณที่นางสามารถเรียกใช้กลับน้อยลงเรื่อย ๆ จนค่อย ๆ เหือดแห้งไป

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งถ้วยชา ยามนี้ลู่เสี่ยวจิ่นมีโลหิตเปรอะเปื้อนไปทั่วร่าง ทั้งโลหิตของศัตรูและโลหิตของตนเอง ร่างของนางเริ่มโซเซ ดวงตามองไปรอบ ๆ ที่มีผู้คนล้อมอยู่

การโจมตีเริ่มขึ้นอีกครั้งจากทุกทิศทาง นางมิอาจหลบหลีกได้อีกต่อไป

พลันใดนั้นก็มีคนบุกเข้ามาในกลุ่มคนที่กำลังล้อมสังหารนาง แล้วปกป้องนางไว้ข้างหลัง

การโจมตีอันมหาศาลของพวกมันถูกคนผู้นี้รับเอาไว้ทั้งหมด ก่อนที่เขาจะล้มลงในกองโลหิต

“เฟิงเอ๋อร์!”

ลู่เสี่ยวจิ่นตะโกนด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น นางพยายามจะพยุงลู่เฟิงที่ล้มลงในกองโลหิต

“ท่านพี่…” ลู่เฟิงใช้กำลังสุดท้ายที่เหลืออยู่ โยนยันต์แผ่นหนึ่งออกไป หวังจะช่วยให้พี่สาวของตนถอยหนีไปได้

ทว่ายันต์นั้นกลับถูกทำลายในพริบตาด้วยการโจมตีที่ถาโถมเข้ามา

ลู่เฟิงกระอักเลือดออกมาจากลำคอมิหยุด เขาทั้งโกรธและสิ้นหวัง

ลู่เสี่ยวจิ่นคุกเข่าลงข้างน้องชายของตน ในยามใกล้ตาย นางกลับรู้สึกสงบขึ้นมาอย่างประหลาด

ทั้งคนที่เป็นกบฏในตระกูลลู่และศัตรูที่โจมตีเข้ามา ดูเหมือนว่าพวกมันจะมิได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของฟ้าดินเลย พวกมันยังคงสามารถใช้พลังวิชาได้อย่างอิสระ

คงเป็นเพราะวิถีสวรรค์คุ้มครองพวกเขากระมัง…

แล้วนางจะเอาชนะวิถีสวรรค์ได้เช่นไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน