ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1519

บทที่ 1519 ย่อมมีคนที่ไม่ถามถึงการจากลา

ห่าพิรุณที่โหมกระหน่ำ เมื่อเข้าใกล้รัศมีรอบกายของจางซวีไป๋ในระยะหนึ่งจั้ง ก็แตกกระจายเป็นม่านละอองฝนทันที

เสียงตะโกนฆ่าฟันจากเชิงเขาดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ หลังจากผ่านไปสองลมหายใจก็เห็นเหล่าผู้บำเพ็ญที่แบกกระบี่วิ่งมา

ปราณกระบี่ถักทอเป็นตาข่ายใหญ่ พุ่งเข้าใส่จางซวีไป๋อย่างรุนแรง

ทว่าจางซวีไป๋ยืนตระหง่านอยู่บนขั้นบันไดหิน จ้องมองศัตรูที่บุกมาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ร่างผอมแห้งราวกับลิงผอมของนักพรตเฒ่ากลับดูสง่างามนัก

ปราณกระบี่ของพวกมันแตกกระจายไป มิอาจเข้าใกล้จางซวีไป๋ได้

เหล่านักกระบี่ต่างประหลาดใจ พวกเขาพาปราณกระบี่อันแข็งแกร่งเข้ามาใกล้ ก็พบว่าเฒ่าเต๋าผู้นี้มิมีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว

พวกเขาชักกระบี่แล้วแทงเข้าไป แต่ใบกระบี่กลับมิสามารถแทงทะลุร่างของเฒ่าเต๋าผู้นี้ได้ แม้จะพยายามเลี่ยงอ้อมไป หวังจะผ่านเฒ่าเต๋าไปยังสำนักชิงเฉิง ทว่าพวกเขาก็มิสามารถก้าวผ่านไปได้แม้แต่ครึ่งก้าว

ตรงหน้าราวกับมีกำแพงที่มองไม่เห็น ไม่ว่าพวกเขาจะระดมพลังวิญญาณหรือปราณกระบี่มหาศาลเพียงใด ก็มิสามารถข้ามผ่านมันไปได้

เล่าจื๊อแห่งเขาสู่เต๋า มิอาจมีผู้ใดสามารถปีนข้ามได้

ในยามนี้จางซวีไป๋เป็นดั่งภูเขาลูกใหญ่ที่ขวางกั้นระหว่างประชาชนกับเหล่าผู้ทรยศ

—

อารามอู๋เหวยแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว

จางซวีคุนนั่งหลังค่อมอยู่ข้างเตาหลอมยา ดวงตาที่แก่ชรามองผ่านเตาหลอมที่มีลวดลายฉลุ จ้องมองเปลวเพลิงที่เต้นระบำอยู่ภายใน เขาถอนหายใจยาวและสบถออกมา

“โธ่เอ๊ย!”

น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเขา เขามิเคยโทษศิษย์น้องของตน เพียงแต่ศิษย์น้องผู้นี้กลับคิดว่าตนเองทำผิดต่อเขา จึงมิกล้ามาพบหน้า

ตั้งแต่จากกันในปีนั้น ก็มิได้พบกันอีกเลย

“แค่ก แค่ก…” เขาไออย่างรุนแรง หายใจถี่ขึ้นเล็กน้อย มีโลหิตซึมออกมาที่มุมปาก

—

หลี่จัวเช็ดคราบโลหิตที่มุมปาก เขาถอดงอบที่สวมอยู่บนศีรษะออก แล้วโยนไปข้าง ๆ อย่างมิใส่ใจ

สายฝนที่โปรยปรายลงมาจึงทำให้ผมยาวของเขาเปียกโชก

มือซ้ายที่กำกระบี่ของเขาสั่นเล็กน้อย ทว่าแววตากลับแน่วแน่ไร้ผู้ใดเทียบเทียม จ้องมองไปที่หลี่ฉวนจวินผ่านม่านฝน จากนั้นชี้กระบี่ยาวเฉียงไป

“เจ้าสำนักกระบี่ ท่านถูกมารครอบงำแล้ว กลับใจเสียเถิด”

หลี่ฉวนจวินปล่อยให้ความเย็นของสายฝนแทรกซึมเข้าร่าง ปราณกระบี่ในร่างของเขาทำให้หยดน้ำฝนระเหยกลายเป็นละอองในพริบตา อีกทั้งยังมีเส้นควันสีดำทมิฬไหลวนรอบร่างของเขา

ยามนี้เขาอยู่มิไกลจากย่านเจียงตู่แห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวแล้ว มิคิดว่าจะมีนักกระบี่ที่มาขวางทางเขา

นักกระบี่ผู้นี้ใช้กระบี่ด้วยมือซ้าย เขาจำได้ราง ๆ ว่า จ้าวอู่เจียงเคยกล่าวถึง ยอดฝีมือกระบี่ของราชวงค์ต้าเซี่ยในอดีตกาล

แต่มิว่าจะเป็นในอดีตหรือปัจจุบัน หากพูดถึงเรื่องกระบี่ หลี่ฉวนจวินมั่นใจว่าตนมิแพ้ผู้ใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน