ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1525

บทที่ 1525 ชายชราสูบยาสูบ

ปีอี้โฉ่ว เดือนหนึ่ง วันที่สอง

ยามสิ้นสุดของยามจื่อ ราตรีนั้นหนาวเหน็บเป็นพิเศษ

จ้าวอู่เจียงรู้สึกถึงวิชากำลังภายในอันมหาศาลของตน ทว่าเขากลับไม่รู้สึกยินดีแม้แต่น้อย เอาแต่พึมพำถึงวันที่สองอย่างแผ่วเบาด้วยความรู้สึกเศร้าที่มิอาจบรรยาย

กระจกทองแดงแตกร้าวสองบานลอยวนรอบกายเขา ในกระจกสะท้อนเงาของเขาซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆ ราวกับมีตัวเขาอยู่นับมิถ้วน

เขาถอนหายใจยาว วันนี้ต้องจากลา แต่ยังมีหลายสิ่งที่เขายังมิได้ทำมัน

นอกจากไม่มีเวลาแล้ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาถูกเทพปีศาจจากยุคโบราณกักขังไว้ที่นี่

เขาเข้าใจวิถีแห่งสรรพชีวิตแล้วอย่างชัดเจน เช่นนั้นแล้วจึงไม่จำเป็นต้องถูกกักขังอีก หรือว่าในช่วงสุดท้ายนี้จะต้องมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น ทำให้จิตใจเขาสั่นคลอนจนต้องลงมือทำ?

แต่ถึงอย่างไร สิ่งเหล่านั้นเขาก็มิอาจทำได้?

ความไม่รู้รบกวนจิตใจเขา แรงกดดันด้านเวลาจาก ‘การย้อนกลับไปในอดีต’ ที่ต้องเกิดขึ้นแน่นอนนั้นน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก ผลกระทบนั้นบีบคั้นจิตใจเขาไม่หยุด รวมถึงการตายของหลี่ฉวนจวินและปีศาจในใจ

บัดนี้จิตใจของจ้าวอู่เจียงอ่อนล้าลง สายใยแห่งจิตที่ตึงเครียดดูราวกับจะขาดได้ทุกเมื่อ

“ข้าต้องทำอะไรสักอย่าง” เขาพึมพำในความมืดมิด

“ข้าจะทำอันใดได้บ้าง?”

ราวกับได้ยินเสียงพึมพำของจ้าวอู่เจียง รอบด้านค่อย ๆ ปรากฏแสงสว่าง ทิวทัศน์ภายในจวนอิ้นอ๋องแปรเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว

เขาเห็นเงาร่างสตรีที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า กำลังต่อสู้กับเหล่าผู้บำเพ็ญ

จะเรียกว่าต่อสู้ก็ไม่เชิง เพราะมันดูเหมือนการสังหารฝ่ายเดียวเสียมากกว่า

“อินเถาเอ๋อร์?” จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ว่าเหตุใดเขาถึงได้เห็นสตรีผู้นี้

นางสวมชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อน ทั้งร่างไม่ได้งดงามเย้ายวนดั่งแต่ก่อน ยามนี้นางเยือกเย็นดั่งเซียนและอ่อนโยนดั่งสายวารี

รากฐานธาตุน้ำของอินเถาเอ๋อร์แสดงพลังอันทรงอานุภาพในยุคที่สวรรค์และพิภพเสื่อมถอย ผู้บำเพ็ญที่ถูกกระทบจากการเปลี่ยนแปลงนี้มิมีทางต้านทานได้

เบื้องหลังของอินเถาเอ๋อร์คือหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีสามัญชนอาศัยอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน