ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1534

บทที่ 1534 แขกจากนอกพิภพ

ชายชราม่านตาซ้อนขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสอง แล้วเอ่ยถามจ้าวอู่เจียง

“อู่เจียง เจ้าสำเร็จแล้วใช่หรือไม่?”

จ้าวอู่เจียงรู้ว่าอาสามถามถึงเรื่องตั๋วเรือ เขาจึงพยักหน้า

ม่านตาซ้อนของชายชราก็พลันเปล่งประกายวาบ รอยยิ้มเมตตาปรากฏชัด เปี่ยมด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มใจ

“ตาเฒ่าสาม ช่วยจิ้งเอ๋อร์ก่อนเถิด!” เสียงของปีศาจในหัวใจเย็นชาและเร่งร้อน

ปีศาจในใจยื่นมือล้วงเข้าไปในอกตน จนโลหิตสีดำไหลทะลักออกมาไม่หยุด

ท่ามกลางโลหิตสีดำนั้น เขาล้วงเอาดวงวิญญาณที่เปล่งประกายสว่างออกมา แสงสีขาวแผ่กระจาย

เสียงของเขาแหบพร่าผิดปกติ ฟังดูอ่อนแรง

“จ้าวอู่เจียง ดวงวิญญาณของจิ้งเอ๋อร์ส่วนนี้มีสามภาคอยู่ครบ เจ้าตรวจสอบส่วนที่อยู่กับตัวเจ้าและส่วนที่ซ่อนไว้ดูเถิด ว่าสี่ภาคที่เหลือยังปลอดภัยดีหรือไม่”

เขาเก็บดวงวิญญาณอันล้ำค่านี้ไว้ในร่างมาตลอด เพื่อป้องกันไม่ให้ดวงวิญญาณของนางเหี่ยวเฉา จำต้องสูญเสียพลังตัวเองหล่อเลี้ยงมันอยู่ตลอดเวลา

แม้พลังปีศาจจะเป็นสีดำ ทว่าดวงวิญญาณของจิ้งเอ๋อร์กลับไม่มีพลังปีศาจเจือปนแม้แต่น้อย นางยังคงบริสุทธิ์ดั่งเดิม

จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ล้วงเอาเศษวิญญาณที่อยู่กับตัวออกมาช้า ๆ

วิญญาณที่หลงเหลืออยู่บนร่างของเขานั้นได้มาจากกระจกสำริด

จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นคว้า ทะลุผ่านห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่ เข้าไปในดินแดนลับเต๋าเหลียนที่อยู่ริมแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ แล้วคว้าโลงโบราณที่ลอยอยู่เหนือทะเลเพลิงในสุสานชั้นที่สามสิบเอ็ดของเต๋าเหลียนออกมา

โลงโบราณถูกวางลงบนพื้น ปีศาจในใจมีสีหน้าอ่อนโยนชั่วขณะ รีบเข้าไปใกล้โลงอย่างรวดเร็ว

โลงถูกเปิดออก ปรากฏเป็นร่างของจิ้งเอ๋อร์นอนอยู่ข้างใน สีหน้าของนางดูสงบนิ่งราวกับหลับใหลเท่านั้น

“เก็บรักษาไว้ได้ดีจริง ๆ มิมีวิญญาณส่วนใดบกพร่องเลยแม้แต่น้อย สามจิต เจ็ดวิญญาณยังอยู่ครบ” ปีศาจหัวใจพูดด้วยความตื่นเต้น

“เร็วเข้า ข้าจะ…”

—

โลกที่แตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ยามนี้มีผู้คนเริ่มปะชุนซ่อมแซม

ผู้รอดชีวิตที่เหลืออยู่ ราวกับได้เห็นละครตลก ทั้งที่ใกล้ตายอยู่รอมร่อ แต่กลับเห็นแสงแห่งความหวังอย่างประหลาด

พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดพวกที่กำลังไล่ล่าพวกเขาถึงระเบิดร่างตายจนหมดสิ้น ราวกับมีใครเวทนาสรรพชีวิต ยอมยื่นมือมาช่วยพวกเขาเอาไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน