ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1558
บทที่ 1558 การต่อสู้ที่สนุก
“นายถามถึงโม่หลีทำไม?”
“ได้ ๆ นายอย่าเพิ่งถอนออกไปนะ ฉันจะบอกนายเอง!”
“โม่หลีเป็นคุณหนูรองตระกูลโม่ นายเองก็รู้จักใช่ไหม?”
“เธออายุเท่าไรงั้นเหรอ? สิบเจ็ดปี พรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็จะเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเธอแล้ว เรื่องนี้นายไม่รู้เหรอ?”
“อ๋อ นายหมายถึงเรื่องนั้นเหรอ? ไม่รู้สิ แต่เธอต้องไม่ใหญ่เท่าของฉันแน่”
“อะไรนะ? นายไม่เคยได้สัมผัสเหรอ? หา? นายยังกล้าคิดเรื่องนี้อีกเหรอ?!”
“ของเธอฉันไม่เคยได้สัมผัสหรอกนะ แล้วของฉันล่ะ ฮึ?”
“นายควรเก็บความคิดนั้นไว้จะดีกว่า โม่หลีเป็นโรคเกลียดผู้ชาย เธอไม่สนใจผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ฉันได้ยินมาว่า แม้แต่พ่อของตัวเอง เธอก็ยังรังเกียจเลย”
“หืม เธอมีอะไรพิเศษน่ะเหรอ นายนี่รู้อยู่แล้วยังถามอีกนะ! เธอก็เป็นแค่สาวติดบ้าน นายร่วมงานกับพี่หรานหร่านมาหลายครั้งแล้วนี่ ไม่รู้จักเธอเหรอ?
โม่หลีน่ะ เธอติดบ้านมาก แทบไม่ออกจากบ้านเลย แล้วยิ่งไม่เคยออกจากดาวโม่ด้วย”
“พลังของเธอน่ะเหรอ? ไม่ชัดเจน ดูอ่อนแอบอบบาง พวกหนุ่ม ๆ คงชอบมาก เป็นความอ่อนแอที่กระตุ้นให้อยากปกป้องน่ะ”
“กลัวการเข้าสังคมงั้นเหรอ อืม… โรคกลัวการเข้าสังคมเหรอ? พูดยากนะ คงไม่ใช่หรอก อย่างน้อยกับพวกเราที่เป็นเพื่อนสาวของโม่หลีก็คุยได้สบาย ๆ ไม่เห็นจะเขินอะไร”
“กลุ่มนักล่ารางวัลของพวกเรามีกี่คน? นายก็รู้อยู่แล้ว แต่ก็ยังถามอีก…”
“โอ๊ย ก็ได้ ๆ ที่รัก ฉันผิดไปแล้ว ลืมอยู่เรื่อยเลยว่ากำลังเล่นเกมกับนายอยู่…”
“กลุ่มของพวกเรามีคนราว ๆ ร้อยคนได้”
“หัวหน้ากลุ่มชื่ออะไร?”
“ฮึ น่ารำคาญจริง นั่นพ่อฉันเอง ไม่ใช่คนแก่อะไรนะ พ่อฉันชื่อหม่าซ่างฟา”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า