ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1559

บทที่ 1559 คู่ต่อสู้ที่มีฝีมือไม่ธรรมดา

รอบด้านมืดสนิท แม้ยื่นมือออกไปก็แทบมองเห็นเพียงเค้าโครงมือของตัวเองเท่านั้น

จ้าวอู่เจียงและโม่หรานหร่านเดินอยู่ในพื้นที่มืดนอกประตูห้อง มุ่งหน้าไปยังจุดที่มีแสงสว่าง

จ้าวอู่เจียงคาดเดาว่า นี่คงเป็นพื้นที่พิเศษภายในหอคอยโบราณแห่งนี้ ที่ใช้ปกป้องผู้ที่อาศัยอยู่ในหอคอย และในระดับหนึ่งยังทำหน้าที่สอดส่องและกักขังได้ด้วย

หากไม่ใช่เพราะโม่หรานหร่านนำทาง เขาคงเดินวนเวียนในความมืดราวกับแมลงวันไร้หัวเป็นแน่

“ของที่นายส่งมา เก็บรักษาไว้ดีมาก ฉันได้รับการตอบกลับตั้งแต่เช้าแล้ว” โม่หรานหร่านเอ่ยขึ้นในความมืด

“นายเป็นหุ้นส่วนที่คู่ควรแก่การร่วมงานในระยะยาว”

ดูเหมือนว่าเบื้องหลังโม่หรานหร่านจะมีคนอื่นอีก แต่ไม่รู้ว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงของตระกูลโม่ หรือเป็นคนนอกตระกูล..

หน้ากากอิเล็กทรอนิกส์ของจ้าวอู่เจียงดูสะดุดตามากในความมืด เขายิ้มออกมาภายใต้หน้ากาก เรื่องนี้ยิ่งทำให้เขาสงสัย แต่ตอนนี้เขายังคิดไม่ออกว่าจะถามเรื่องเบื้องหลังของหัวใจดวงนั้นอย่างไรดี

“อ้อใช่ เมื่อคืนนายหลับสบายดีใช่ไหม” โม่หรานหร่านถามอีก เธอเกลี่ยผมอย่างสวยงาม และน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น

จ้าวอู่เจียงตอบเรียบ ๆ

“อืม ดีมาก”

“เมื่อคืนฉันยุ่งกับงานวันเกิดของเสี่ยวหลี จนลืมสั่งให้คนรับใช้เอาค่าตอบแทนมาให้นาย พอดีเลย วันนี้หลังจากได้รับการตอบกลับ ฉันได้ขอค่าตอบแทนเพิ่มให้นายอีก เดี๋ยวจะเอาให้พร้อมกันนะ”

โม่หรานหร่านยิ้มสดใส จู่ ๆ ร่างของเธอก็เอียงไปด้านข้าง แล้วจะล้มลงพื้น

‘โอ๊ย!’

จ้าวอู่เจียงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เข้าไปคว้าเอวของโม่หรานหร่านเอาไว้เพื่อพยุงเธอให้ทรงตัว

“เป็นอะไรไป?”

“ฉันแค่พลั้งไปสะดุดเท้าตัวเองนิดหน่อย” โม่หรานหร่านตอบโดยไม่มองใบหน้าของจ้าวอู่เจียง ดูเหมือนว่าการที่ถูกเขาโอบเอวไว้จะทำให้เธอรู้สึกเขินอาย

‘จิ้งจอกพันปีกำลังแสดงโปเยโปโลเยอยู่หรือ?’

“ไหน ฉันขอดูหน่อย…” จ้าวอู่เจียงยื่นมือไปสัมผัสเท้างามใต้กระโปรงดำของโม่หรานหร่าน

เมื่อสัมผัสถึงข้อเท้า เขาก็กดเบา ๆ

“เจ็บ…” โม่หรานหร่านขมวดคิ้วร้องออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน