ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1566

บทที่ 1566 เรื่องราวที่สร้างความตื่นตระหนก

“สุขสันต์วันเกิด”

เมื่อจ้าวอู่เจียงยื่นน้ำยาวิวัฒนาการระดับสามจำนวนสองขวดที่ห่อแบบเรียบง่ายให้กับโม่หลี พร้อมกับกล่าวคำอวยพรอย่างอ่อนโยน

ทั้งห้องจัดเลี้ยงพลันเงียบกริบไปชั่วขณะ ก่อนจะระเบิดเสียงอื้ออึงขึ้นมา

“ฉันดูไม่ผิดใช่ไหม? ไอ้จ้าวเจียงคนนี้สมองเพี้ยนไปแล้วเหรอ?”

“ฉันว่าใช่ ถ้าสมองไม่มีปัญหา มันจะลืมกฎที่ว่าคุณหนูโม่หลีไม่เคยรับของจากผู้ชายได้อย่าไงร?”

“ฮ่า ๆ ๆ พี่น้องทั้งหลาย พวกนายเห็นอะไรไหม? ตัวตลก? ไอ้จ้าวเจียงนี่เป็นตัวตลกมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว?”

“นายเพิ่งจะรู้เหรอ ตั้งแต่มันอาศัยเส้นสายของหม่าซูเยี่ยนเพื่อไต่เต้าขึ้นมา และได้พัวพันกับคุณหนูหรานหร่าน ฉันก็รู้แล้วว่ามันเป็นตัวตลก”

“เอ๊ะ พวกนายเห็นของในมือมันไหม ห่อแบบนั้นมันอะไรน่ะ? ขี้เหนียวถึงขนาดไม่ยอมใช้กล่องกลไกเหรอ? ของข้างในดูรูปทรงคล้ายน้ำยาวิวัฒนาการเลยนะ”

“มันคงไม่คิดว่าตระกูลโม่ขาดแคลนน้ำยาวิวัฒนาการล่ะมั้ง?”

“แต่ก่อนมันก็เป็นแค่นักล่ารางวัลตัวเล็ก ๆ ถึงจะได้ไต่เต้าขึ้นมาด้วยการอาศัยผู้อื่น วิสัยทัศน์และความรู้เรื่องโลกก็แค่นั้น ให้ของขวัญก็ดูขี้ตื๊อ”

“คิดว่าอยู่ใกล้คุณหนูโม่หลีกว่าพวกฉันหน่อย ก็จะได้รับความชื่นชอบจากคุณหนูแล้วเหรอ? ยังกล้าอวยพรวันเกิดเธอ แล้วมอบของให้เธออีก พวกฉันวางของขวัญไว้บนโต๊ะ แต่มันดันอยากทำตัวแปลกแยก ช่างน่าอับอายจริง ๆ!”

“…”

ไม่เพียงแต่เหล่าคุณชายที่อยู่ในที่นั้นจะเยาะเย้ยถากถาง แม้แต่โม่หรานหร่านที่อยู่ข้างกายจ้าวอู่เจียงเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้

เธอรู้จักน้องสาวคนนี้ดี แม้แต่ของที่คุณพ่อยื่นให้ เธอก็ยังไม่รับเลย แล้วจะไปรับของจากชายแปลกหน้าได้อย่างไร?

จ้าวเจียงเป็นอะไรไป? แม้แต่มารยาทขั้นพื้นฐานก็ยังไม่รู้ หรือว่าคิดว่าสนิทกับเธอแล้วจะทำให้โม่หลีลดความเย็นชาและความรังเกียจลงได้เหรอ?

ไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องช่วยจ้าวเจียงแก้สถานการณ์ ไม่ให้เขาต้องอับอายมากเกินไป!

โม่หรานหร่านรู้สึกหนักใจ เตรียมจะรับของขวัญแทนน้องสาวโม่หลี

ส่วนโม่หลี หนึ่งในตัวละครหลักของเหตุการณ์นี้ ในตอนที่จ้าวอู่เจียงยื่นของขวัญให้ เธอตะลึงไปชั่วขณะ โดยสัญชาตญาณรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย แต่ความรู้สึกนั้นก็พลันหายไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจิตใจถึงรู้สึกอ่อนโยนเช่นนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน