ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1571

บทที่ 1571 ศิลปะคือการระเบิด

ที่แท้อวี้เซี่ยวหู่คนนี้ก็คือคุณชายใหญ่ตระกูลอวี้แห่งดาวเทียนหลางนั่นเอง ไม่ใช่ตัวปลอมแต่อย่างใด

พวกเขาเคยคิดว่าอวี้เซี่ยวหู่คงเป็นแค่คนที่มีชื่อพ้องกันเท่านั้น

ดาวเทียนหลางไม่ใช่ดาวที่จะเทียบกับดาวโม่หรือดาวเสี่ยวชางได้ ระดับอารยธรรมด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของดาวเทียนหลางนั้นสูงกว่าระดับเจ็ดขึ้นไป พลังแข็งแกร่งจนยากจะคาดเดา

ไม่คิดว่าวันนี้แม้พวกเขาจะไม่ได้พบอวี้มู่หว่าน หนึ่งในสิบเทพธิดาแห่งอาณาเขตพันดารา แต่กลับได้พบอวี้เซี่ยวหู่พี่ชายใหญ่ของเธอ เปรียบเสมือนลูกชายผู้ใหญ่บ้านได้พบคุณชายผู้ว่าการมณฑล

พลังอำนาจอยู่คนละระดับกันโดยสิ้นเชิง

จ้าวอู่เจียงหรี่ตามองอย่างพินิจ เขาค่อย ๆ สำรวจอวี้เซี่ยวหู่

ในความรู้ที่มีอยู่ตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าอวี้เซี่ยวหู่เป็นใคร แต่พอได้ยินคนพูดถึงดาวเทียนหลาง ก็พอจะเข้าใจคร่าว ๆ แล้ว

ในอาณาเขตพันดารา มีเพียงอารยธรรมที่มีระดับเทคโนโลยีสูงกว่าระดับเจ็ดเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์ใช้คำว่า ‘เทียน’ นำหน้า เช่น ดาวเทียนซื่อ ดาวเทียนหลาง

และอวี้เซี่ยวหู่ก็คือบุตรชายคนโตของผู้ครองดาวเทียนหลางนั่นเอง

ซีเหมินฉางไห่ก็เงียบไปแล้ว ตอนนี้เขากลายเป็นคนสงบเสงี่ยมขึ้นมาก แต่ก่อนเขาอาศัยชื่อเสียงของพี่ชายซีเหมินฉางชิ่งข่มขู่คนอื่นและอวดดีไปทั่ว แต่สำหรับคนที่มีฐานะอย่างอวี้เซี่ยวหู่แล้ว ไม่ว่าดาราคนนั้นจะที่มีชื่อเสียงแค่ไหน ก็เป็นแค่ตัวตลกที่จัดการได้ง่าย ๆ

เสียงทักทายดังขึ้นทีละคน อวี้เซี่ยวหู่จากที่ตั้งใจพยักหน้าตอบรับก็เริ่มรู้สึกรำคาญ เขาจ้องมองจ้าวอู่เจียงอย่างลึกซึ้ง ประสานมือคำนับตามธรรมเนียมโบราณพลางกล่าวว่า

“ฉัน อวี้เซี่ยวหู่ เป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ”

ทุกคนเห็นท่าทางเช่นนั้นก็ตกตะลึง คิดในใจว่าอวี้เซี่ยวหู่ช่างตรงไปตรงมาจริง ๆ พูดว่าเป็นสุนัขของโม่หลีโดยไม่ติดขัดเลยแม้แต่น้อย

ช่างเป็นวีรบุรุษจริง ๆ

“ฉันจะไม่ปิดบังความจริง วันนี้พอได้เจอ ฉันก็ถูกใจนายเข้าแล้ว น้องชายจ้าวเจียง” อวี้เซี่ยวหู่กล่าวอย่างจริงจัง

‘หืม?’ ดวงตาของจ้าวอู่เจียงพลันเบิกกว้าง

‘ที่บอกว่าถูกใจเขานั้นหมายความว่าอย่างไรกัน อวี้เซี่ยวหู่คนนี้คงไม่ใช่พวกรักร่วมเพศกระมัง จะบังคับจับตัวเขาไปร่วมรักแบบชายกับชายหรือ?’

ทุกคนต่างตกใจ สูดลมหายใจเฮือก แล้วพากันถอยหลังไปหลายก้าว ห่างออกจากอวี้เซี่ยวหู่ทันที

อวี้เซี่ยวหู่เห็นท่าทางของทุกคนแล้ว ก็รู้สึกว่าตนเองอาจพูดอะไรผิดไป เขาคิดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ

“จริง ๆ แล้วฉันอยากขอประลองกับน้องชายจ้าวเจียง”

‘ประลอง?

ประลองอย่างไร?

ดาบต่อดาบหรือ?’

จ้าวอู่เจียงนึกถึงภาพการประลองดาบระหว่างชายกับชายแล้วก็รู้สึกขนลุก

“น้องชายจ้าวอู่เจียง ฉันเป็นผู้ฝึกวิชาโบราณ” อวี้เซี่ยวหู่รู้สึกว่ายิ่งอธิบายยิ่งดูแย่ เขาจึงตัดสินใจพูดทั้งหมดในคราวเดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน